5.11 Δευτέρα
Ξεφυλλίζω πολλά περιοδικά και σερφάρω σε διάφορα food blogs τον τελευταίο καιρό που προτείνουν μια κάπως πιο μοντέρνα προσέγγιση στο θέμα του φαγητού. Όταν λέω μοντέρνα, εννοώ πως έχουν μια τάση να συνδυάζουν το φαγητό με τον κόσμο της μόδας και του στυλ: «είμαστε τρέντι και μαγειρεύουμε κάπως». Άλλος τρόπος φωτογράφισης, άλλος τρόπος γραφής, όλα πολύ μοντέρνα, φωτογραφίες πιάτων, κουζινών και στρωμένων τραπεζιών ταιριασμένες με φωτογραφίες φωτομοντέλων ντυμένων στην εντέλεια, μάγειρες με θεϊκά χίπστερ σώματα, χέρια-πόδια καλυμμένα με τατουάζ, μούσια και παράξενα t-shirts παλεύουν με τα ντοματίνια, Ray-ban στην τσέπη κ.λπ. Καταρχάς, μου αρέσει που τα πράγματα προχωράνε. Kαι μου αρέσει επίσης που έχουμε καταλάβει πως το να μαγειρεύεις είναι για όλους και όχι μόνο για τους nerds της κουζίνας, που με τα περιττά τους κιλά, κουρασμένοι και ατημέλητοι, παλεύουν πάνω από τις κατσαρόλες και περιμένουν με αγωνία να πήξουν οι σαρλότ.
Απλώς, εγώ απορώ πώς είναι δυνατόν να σκέφτεσαι το στυλ την ώρα που μαγειρεύεις. Το βρίσκω σχεδόν αδύνατο. Για μένα εκείνη τη στιγμή το τελευταίο μου μέλημα είναι να δείχνω στυλάτος, γίνομαι λιώμα, νοιάζομαι μόνο να γίνουν όλα σωστά. Και, φυσικά, απεχθάνομαι να μαγειρεύω μπροστά σε κόσμο. Πόρτες κλειστές μέχρι να είμαι σε θέση μάχης και όχι προετοιμασίας. Γι’ αυτό και όποτε κοιτάω αυτά τα νέα, τρέντι γκουρμεδοπεριοδικά νιώθω μια παγωμάρα απέναντι στα θέματα που προτείνουν. Δύσκολο να με πείσει το τυπάκι με το Hermès παντελόνι και το κολλαριστό πουκάμισο πως μπορεί να σοτάρει τον μπακαλιάρο που ξαρμύρισε χωρίς να στάξει ούτε μισή σταγόνα νερό πάνω στον ατσαλάκωτο εαυτό του!
Σόρι κιόλας. Σε άλλα νέα, ένα κανονικό βιβλίο που έχω από παλιά δίνει μια πολύπλοκη, αλλά όχι και τόσο δύσκολη συνταγή για ένα πατέ με μπακαλιάρο που σερβίρεται με ντρέσινγκ από ντοματάκια τσέρι. Πρώτα θα παστώσω τον δικό σου μπακαλιάρο σε αλάτι, που είναι πανεύκολο. Χρειάζονται 300 γρ. φιλέτο φρέσκου μπακαλιάρου, στο οποίο θα ρίξω εκατό γραμμάρια καλό θαλασσινό αλάτι και μερικά κοτσάνια μαϊντανού. Θα το τυλίξω σε μεμβράνη, θα το βάλω σε πιατέλα και θα τοποθετήσω επάνω του ένα κάπως βαρύ πιάτο. Θέλει ένα 24ωρο στο ψυγείο και μετά είμαι έτοιμος - βλέπω πως η σάρκα του ψαριού έχει σφίξει και κάποια ζουμιά θα έχουν μείνει στο πιάτο. Το πλένω καλά κάτω από τρεχούμενο νερό και στεγνώνω με χαρτί κουζίνας. Το κόβω σε μικρότερα κομμάτια που θα σοτάρω, αφού ρίξω πάνω τους δύο πρέζες σκόνη κάρι. Η συνταγή λέει πως καλύτερα το ψήσιμο να είναι προς το well done!
Αφήνω να κρυώσουν και τα κόβω με τα χέρια σε μικρότερα κομμάτια, αφαιρώντας την πέτσα. Παράλληλα, βράζω μια μεγαλούτσικη πατάτα σε 300 ml γάλα, μαζί με μια σκελίδα σκόρδο σπασμένη, αλάτι και πιπέρι. Αφού ψηθεί θα σουρώσω το γάλα (το οποίο θα κρατήσω) και θα περάσω την πατάτα και το σκόρδο (προαιρετικά) από food processor. Αν το μείγμα είναι πηχτό, μπορώ να αραιώσω με το γάλα που κράτησα. Όταν κρυώσει και το μείγμα της πατάτας, ενώνω με τον μπακαλιάρο και προσθέτω λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο. Σε αυτό το σημείο τσεκάρω πώς πάμε από αλάτι και πιπέρι. Το πατέ τελειώνει όταν προσθέσω εκατό γραμμάρια ελαφρώς χτυπημένη κρέμα γάλακτος και το βάλω σε φόρμα.
Θέλει ψυγείο για να πήξει. Για το ντρέσινγκ θα περάσω από το food processor περίπου 250 γρ. ντοματάκια τσέρι και μετά θα σουρώσω για να πάρω καθαρό, βελουδένιο πολτό και όχι κουκούτσια κ.λπ. Σε αυτό προσθέτω μισό κουταλάκι ζάχαρη, 100 γρ. ελαιόλαδο κι ένα κουτάλι σούπας μουστάρδα Ντιζόν. Μιλάμε για το τέλειο entrée, αν έχετε τραπέζι αυτή την εποχή! Θα το σερβίρετε με φρυγανισμένο ψωμί και θα καθαρίσετε!
Σας φιλώ!
σχόλια