30/12
Η Πέπη πλένει πιάτα και εγώ ετοιμάζω για πρώτη φορά ζύμη choux για να φτιάξω ένα Paris Brest. Σχεδιάζοντας αυτό το τραπέζι ήξερα από την αρχή τα γλυκά: μια σαρλότ με σοκολάτα Valhrona και βατόμουρα, και ένα Paris Brest. Ένα δαχτυλίδι από ζύμη choux γεμισμένο με κρέμα πραλίνα. Στην κατσαρόλα έχω ένα φλιτζάνι νερό, 125 γρ. βούτυρο ανάλατο, 1 κουταλιά ζάχαρη, μια πρέζα αλάτι, μέχρι να φτάσουν σε σημείο βρασμού. Κατεβάζω από τη φωτιά και προσθέτω μεμιάς ενάμισι φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις. Ανακατεύω και επιστρέφω την κατσαρόλα στη φωτιά. Συνεχίζω το ανακάτεμα μέχρι να έχω μια ομογενή ζύμη που ξεκολλάει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας και δημιουργεί στον πάτο της μια λεπτή μεμβράνη, περίπου τρία με τέσσερα λεπτά. Αδειάζω τη ζύμη στο μίξερ και ανακατεύω για ένα λεπτό μέχρι να κρυώσει. Ανεβάζω την ταχύτητα του μίξερ και προσθέτω σταδιακά τέσσερα μεγάλα αυγά. Το τελικό μείγμα πρέπει να είναι μια γυαλιστερή, κολλώδης, υποκίτρινη ζύμη. Σε μια λαδόκολλα σχηματίζω έναν μεγάλο κύκλο και στη μέση του έναν μικρότερο. Δεν έχω κορνέ και απλώνω τη ζύμη με ένα κουτάλι μέσα στο δαχτυλίδι που σχημάτισα. Με το κουτάλι απλώνω τη ζύμη συμμετρικά και φροντίζω ο περισσότερος όγκος να είναι προς τη μέση για να πάρει ύψος το δαχτυλίδι μου. Ψήνω στους 180 βαθμούς για 25 λεπτά και μετά άλλα 25 στους 160. Τρυπώ εδώ κι εκεί το δαχτυλίδι με ένα μυτερό μαχαίρι για να φύγει ο αέρας και ψήνω για ακόμα δέκα λεπτά. Είμαστε πολύ περήφανοι με τη βοηθό μου στην κουζίνα για το αποτέλεσμα! Τσουγκρίζουμε άλλα δυο ποτήρια σαμπάνια, στο τέλος δεν θα μείνει τίποτα για αύριο, σκέφτομαι... Η κρέμα που θα γεμίσει το δαχτυλίδι είναι μια κρεμ πατισερί με μπόλικη βανίλια (όχι χημική), την οποία αναμειγνύω με λίγη χτυπημένη σαντιγί και προσθέτω την πραλίνα, που στην ουσία είναι καραμελωμένα φουντούκια, αλεσμένα στο μπλέντερ μέχρι να γίνουν ένας πολτός που μυρίζει σαν παράδεισος. Σαμπάνια και κρέμα πραλίνα από το μπολ του μίξερ. Αυτή είναι η ανταμοιβή μας για τον κόπο...
31/12
Ανεβαίνουμε στην ταράτσα, σε λίγο θα αλλάξει ο χρόνος. Η νύχτα είναι ζεστή και υγρή, το φεγγάρι εμφανίζεται ολόκληρο πίσω από κάτι μαύρα σύννεφα. Όλοι πιστεύουν πως η χρονιά που μπαίνει θα 'ναι δύσκολη. Πιο δύσκολη και από αυτή που έχουμε διανύσει ήδη. Όμως, εδώ, απόψε, είμαστε μόνο φίλοι και λέμε να ξεχάσουμε έστω και για λίγο τι πρόκειται να συμβεί και αν θα συμβεί. Η ταράτσα είναι βαμμένη λευκή, είμαστε αρκετά μεθυσμένοι ώστε να πιστεύουμε πως αυτό είναι χιόνι και αρχίζουμε την αντίστροφη μέτρηση. Φιλιά, φελλοί που ξεκολλάνε από τα μπουκάλια και ο ήχος των ποτηριών που τσουγκρίζουν πιο γιορτινός από ποτέ! Κάτω στο σαλόνι η Jane Birkin τραγουδάει παθιασμένα «Je t' aime moi non plus». To βάζω στη διαπασών, το θεωρώ πολύ σημαδιακό και εύχομαι σε όλους να έχουν όλα τα προβλήματα του κόσμου, φτάνει να είναι ερωτευμένοι και υγιείς. Τίποτα δεν μας σταματά, νομίζω. Καλή χρονιά, αγάπες, να 'μαστε καλά να τρώμε τα χοιρινά απανωτά!
σχόλια