Πρινσυναντήσω τον Ροντρίγκο στην Αθήνα,συναντήθηκα πρώτα κρυφά σε ένα άλλοσπίτι, σε έκτακτο μίτινγκ, με τιςφίλες μου. Ήταν όλες εκεί, καμιά εικοσαριάάτομα, κι επιπλέον είχαμε ταυτόχρονηon lineεπικοινωνία με τη Λάουρα από το Άμστερνταμ,την Έφη από το Λονδίνο, την Ηλέκτρα απότη Νέα Υόρκη, και γενικά το διάσπαρτοελληνισμό. Η έκτακτη συνεδρίαση ξεκίνησεμε την παμψηφεί εκλογή της PussyMurderer ως προέδρου τουνεοσύστατου συλλόγου ΜΠΚ (ΜικρήΠληγωμένη Καρδιά). Μόνο ο Γουίλ είπεότι δεν άξιζε στην PussyMurderer η προεδρία, αλλάγιατί όχι; Στην Ελλάδα όλοι πρόεδροικαι κουμπάροι είναι...
Oιφήμες στην παρέα μου είχαν εξαπλωθεί,όπως η φήμη του καρχαρία στην Κέρκυρα.(Δηλαδή, πριν πάω στην Κέρκυρα γιαδιακοπές, η ξαδέλφη μου η γουιντσερφούμού είπε ότι είδε έναν δέλφινα μεσοπέλαγα.Το είπε και σε άλλους στο νησί, κι οδέλφινας έγινε σύντομα καρχαρίας. Απόστόμα σε στόμα, έγιναν τρεις καρχαρίες,και συγκεκριμένα λευκοί. Οπότε με τοπου έφτασα στο νησί κι έβαλα το αστραφτερόχρυσό καινούριο μπικίνι μου, η μαμά μουούρλιαξε: «Για όνομα του Θεού, μηντολμήσεις να βουτήξεις στη θάλασσαφέτος! Έχει εμφανιστεί αγέλη λευκώνκαρχαριών και κατασπαράζει κόσμο»!)
Οιφίλες μου έπεσαν στην αγκαλιά μου μίαμία. «Πω-πω, γλυκιά μου, πόσο πρέπεινα υπέφερες» έλεγαν «ελπίζω να μησε άφησε κι έγκυο ο αλήτης πρινεξαφανιστεί». Δεν θυμάμαι ποια είπετο τελευταίο, αλλά ακολούθησε μιαοχλαγωγή που θεωρούσε σίγουρη τηνεγκυμοσύνη μου, κι όλες έβαζαν υποψηφιότητεςγια νονές του μωρού. «Μην τις ακούς,μην το κρατήσεις» μαινόταν η PussyMurderer, που είχε καταπατήσειτις άλλες για να την προσέξω. «Έτσικι αλλιώς το δικό σου παιδί ή gayθα βγει ή τσούλα».
«Σταματήστε,σταματήστε» φώναζα εγώ. «Δεν είμαιέγκυος. Σας κάλεσα εδώ γιατί πραγματικάδεν θυμάμαι πώς ψήνουμε έναν άντρα. Ησυζυγική ζωή αποβλακώνει».
Καιτότε μίλησε η Ηλέκτρα στο msn,δηλαδή έστειλε μόνο ένα στίχο από τουςΣυνήθεις Ύποπτους. «Ούτε η εκδίκησηούτε η συγνώμη βρήκανε μέσα μου κάποιαγωνιά \ η λησμονιά είναι η μόνη συγνώμη,και η μόνη εκδίκηση η λησμονιά».(Κι αυτή αποβλακωμένη - όχι από γάμο, απ'τα πολλά διαβάσματα).
ΟΓουίλ άδραξε τότε την ευκαιρία για ναμας μιλήσει για το βιβλίο που έγραφεεδώ και καιρό -gay ποίηση-και διάβασε κάτι από την εισαγωγή. «Γιατίεπιλέγουμε να διαλέξουμε απ' όλες τιςκαρδιές τη λάθος καρδιά; Μήπως γιατίκατά βάθος είμαστε ερωτευμένοι με τηθλίψη μας ή με τα ίδια μας τα λάθη;».Το βιβλίο το τιτλοφορούσε «EnolaGay» γιατί πίστευεότι θα έπεφτε σαν βόμβα να ταράξει τακαλλιτεχνικά ύδατα του gaylifestyle. («EnolaGay» ονομάζονταν τοαεροπλάνο που έριξε την ατομική βόμβατον Αύγουστο του '45 στη Χιροσίμα.)
Τέλοςπάντων, οι περισσότερες φίλες μουπρότειναν να εξαφανιστώ σύντομα κι εγώξαφνικά και να τον κάνω να με ψάχνει. ΗΗλέκτρα στη Νέα Υόρκη, η Έφη στο Λονδίνοκαι η Λάουρα στο Άμστερνταμ ήδη τίναζαντα στρώματα. Ο Νταν Νταν, όμως, πουπαραβρέθηκε επίσης στη συνεδρίαση,έλεγε να μείνω Ελλάδα. Κι απλά να ξεκινήσωνα βγαίνω κάθε βράδυ, να κοιμάμαι μιασε αυτόν, μια στις φίλες μου, και να αφήνωτον Ροντρίγκο σε αναμμένα κάρβουνα,να μην ξέρει πού γυρίζω. HΕλένη είπε επίσης να του ξετίναζα όλεςτις κάρτες. Να πήγαινα διαρκώς γιαshopping therapy-στη δύσκολη κατάσταση που ήταν δεν θαμπορούσε να πει «όχι»- κι έτσι, θατον έβαζα να δουλεύει μέχρι να πεθάνειγια να ξεχρεώσει. Τι μέχρι να πεθάνει,και μετά από αυτό - ο θάνατος δεν είναιπλέον δικαιολογία για να μη δουλεύεικανείς. Και όλες μαζί οι φίλες γύρισανκαι μου είπαν «και φυσικά να μηντου κάτσεις». «Ναι» άρχισενα φωνάζει κάποια «μόνο τότεκαταλαβαίνουν οι άντρες ότι κάτισυμβαίνει», «ναι, ναι» φώναζεμια άλλη «τότε μόνο μετανιώνουν»,«κοίτα μην πάει και υποκύψεις»τσίριζε κάποια στο βάθος, κι εγώ έλεγα«μα...», μέχρι που η οχλαγωγήυποχώρησε κι έπεσε μια σκεπτική νεκρικήσιγή για πολλή ώρα. Τελικά μίλησε ο ΝτανΝταν. «I seedead people»είπε.
(συνεχίζεται)
σχόλια