Δεκατρίασπίτια έχω αλλάξει και ξέρω πώς κάνειςμια μετακόμιση: Πετάς για να μην κουβαλάς.Πακέταρα ελάχιστα, και έγραψα πάνω τηδιεύθυνση στην Κέρκυρα, εκτός από ταPlaystationτου Ροντρίγκο στα οποία έγραψα «Tokio,Japan»,μπας και ηρεμήσουμε. Μάζεψα ό,τι είχασε καφτάνι και πήγα να το δώσω στην Α.,η οποία πλέον δεν χωρούσε στις φόρμεςγυμναστικής. Ήταν και ο Αύρα του Ήλιουεκεί, είχε έρθει για Σαββατοκύριακο απότην Κύπρο, για να της λέει πόσο ωραίαείναι τώρα που έχει παχύνει. Η αλήθειαότι η Α. ήταν πολύ όμορφη έγκυος- κωλόφαρδηκαι σε αυτό- άσχετα με το ότι κάποιοιυποστήριζαν πως θα έπρεπε να είχε απαγορευτεί διά νόμου να κάνει παιδί.«Θα γεννήσω Ιούλιο, θα έρθετε;»ρώτησε. «Μπαααα μωρέ, εγώ που δεν έχωυποχρεώσεις τότε θα είμαι διακοπές καιθα γυρίζω τον κόσμο» τη νευρίαζε οΑύρα του Ήλιου. Αυτός που είχε πληρώσειμέχρι τότε τη νύφη, δηλαδή την Α., ήτανη Αστρόσκονη, ο γκέι κολλητός της. Λόγωτου ότι ο πατέρας του παιδιού δεν έμενεΑθήνα, ο γκέι κολλητός έτρεχε μαζί τηςστους γιατρούς και στο ΙΚΕΑ και σταJumbo.
ΗΑστρόσκονη ήταν κι αυτός γείτονάς μουσε παλιό μου σπίτι.Στην πολυκατοικία έμενε και η ντετέκτιβΒ., η οποία πριν γίνει ντετέκτιβ έλεγετα ταρό. Ερχόταν όλη η γειτονιά να τουςπει τα χαρτιά, και μετά περνούσε βράδυκαι η Αστρόσκονη να ραντίσει το κτίριομε κάτι που είχε φέρει απ' το Άγιο Όροςγια να φύγει η κακή ενέργεια των ταρό.(Πρέπει κάποτε να κοιτάξω να βρω τι κάρμαπληρώνω με τους γείτονες.)
Τώραη Αστρόσκονη εκτελούσε χρέη μπαμπά, όχιραντιστή. Όλοι οι πωλητές αυτό ρωτούσαν,αν ήταν εκείνος ο πατέρας. «Ε, όχι κιο πατέρας» έλεγε αρχικά με νόημα ηΑ., αλλά μετά κουράστηκε και απλά κουνούσεκαταφατικά το κεφάλι. Και η Αστρόσκονηείχε μπει πια κανονικά στο ρόλο καιδέχονταν συγχαρητήρια. Μετά από ένασημείο του άρεσε κιόλας, κι άρχισε ναδιαδίδει παντού ότι γινόνταν μπαμπάς.«Μωρέ μπράβο» του έλεγαν οι γείτονεςμετά το αρχικό σοκ, και κάπως έτσιξεχάστηκε στην Αθήνα ότι ο πραγματικόςπατέρας αυτού του παιδιού ήταν ο Αύρατου Ήλιου και καταγράφτηκε στα πρακτικάη Αστρόσκονη για πατέρας. «Δηλαδή θαπαντρευτείτε;» ρωτούσαν οι γνωστοίστο δρόμο. «Ε, όχι δα, θα υπογράψουμεσύμφωνο συμβίωσης. Μοντέρνα πράγματα»έλεγαν οι δυο φίλοι. («Βλέπεις ο γιοςτου τάδε;» έλεγαν μετά στους γκέιγιους τους οι γείτονες. «Έκανε ότιέκανε, αλλά τελικά έκανε κι ένα παιδί»).Μόλις γεννιούνταν το μωρό, θα έπρεπε ηΑ. να το δώσει στην Αστρόσκονη κι εκείνοςνα το κυκλοφορήσει με το καρότσι σταβόρεια προάστια και να κεράσει όλη τηγειτονιά.
«Α,πήγατε στα Jumboνα πάρετε παιχνίδια για το παιδί;»ρώτησα. «Όχι, επιτραπέζια για μέναπου δεν μπορώ πια να κάνω κλάμπινγκ»,είπε η Α., «το δικό μας παιδί δεν θαπαίζει». «Ούτε θα μιλάει»ξεκαθάρισε κι ο Αύρα του Ήλιου. Και τότεο τελευταίος θυμήθηκε ότι δεν είχανβρει ακόμη όνομα για το αγόρι. «ΒρεΑ., πώς θα το βαφτίσουμε το παιδί;»ρώτησε. «Θα το βαφτίσουμε; Με παπάδεςκαι τέτοια; Α-πα-πα» φρίκαρε εκείνη.Κοιτάξτε πώς είχε το σχέδιο: Θα μαζευόμαστανόλοι γύρω από ένα ποτάμι. Η Α. θα ανήγγειλεένα όνομα, ό,τι της έρχονταν στο κεφάλιτελευταία στιγμή, κι ύστερα όλες τις οιφίλες θα περνούσαν μία μία να φιλήσουντο παιδί και να του δώσουν από μια ευχή.Θα έπρεπε να έρθω απ' όπου κι αν ήμουνγια να δώσω κι εγώ την ευχή μου - ήξεραήδη τι θα του ευχόμουν, να μην πάρει τομυαλό της μάνας του. Αν δεν συνέβαινεαυτό, όλα θα πήγαιναν καλά στη ζωή του.
Έτσιπάντωςδημιουργήθηκε ο αστικός μύθος γι' αυτότο παιδί. Ο οποίος έλεγε ότι ήτανκρυστάλλινο, γεννήθηκε σε ποτάμι, απόομοφυλόφιλο μπαμπά, είχε είκοσι νονές,που δεν το βάφτισαν, και θα έσωζε τονκόσμο. Ο μύθος έλεγε ότι είχε μηνύσει οπροστάτης άγγελος του παιδιού στη μάνατου για το τι θα συμβεί. Ήταν μια εποχήπου η Γη άλλαζε δόνηση, η ανθρωπότηταπερνούσε στην πέμπτη διάσταση, αλλά οΣαλαμάς κοιμόταν και δεν τα κατέγραψεαυτά και ευτυχώς που το έκανε η διπλανήστήλη σεξ.
Πάντωςείχαπάει με την Α. στο σεμινάριο για τηνπέμπτη διάσταση. Θυμάμαι ότι βρήκε εκείτυχαία έναν πρώην της που «ψαχνόταν»με τα newageκαι κουτσομπόλευαν όλη την ώρα. Άσε πουμπορεί να έχασε και τον Άγγελο τουπαιδιού της, αφού στο διαλογισμό, κατάτον οποίο θα έμπαινε στην πέμπτη διάστασηκαι θα τον συναντούσε, άκουσα κάτιροχαλητά...
(συνεχίζεται)
σχόλια