Έβλεπαμόνηεκείνη την ταινία με την Ούμα Θέρμανπου τα φτιάχνει με τον εικοσιτριάχρονογιο της ψυχαναλύτριάς της. Οι σχέσειςμε μικρότερους είναι ακριβώς όπως τιςπεριέγραψε η ταινία. Το Playstationστο σαλόνι. Το ότι ούτε σκούπα δεν ξέρεινα βάζει. Το ότι δεν έχεις καμιά σχέσημε τους φίλους του. Από την άλλη όμως, ηΟύμα τον αγαπούσε τον πιτσιρικά κι έκανεπολύ καλό σεξ μαζί του. Ήταν ανάγκη νατον αφήσει και να με κάνει να πλαντάξωστο κλάμα βραδιάτικα; Τον άφησε γιατίεκείνη ήταν ώρα να κάνει παιδί, την ώραπου για τον πιτσιρικά ήταν η ώρα ναανοίξει τις φτερούγες του και να γνωρίσειτον κόσμο. Δεν ήθελε να τον εγκλωβίσει.Είχα ταυτιστεί, ναι. Μπήκε ο Ροντρίγκοστο σπίτι και του εξήγησα σοβαρά μεκλάματα «πρέπει να χωρίσουμε. Για τοδικό σου καλό». Εκείνος με κοίταξεσοβαρός κι είπε «ναι, αλλά δεν πρέπεινα χωρίσουμε για το δικό σου καλό».Κι ύστερα με αγκάλιασε κι άρχισε να μουτραγουδά αυτό που μου τραγουδά πάντα.«Cause...I'mbetterthanyourexandbetterthanyournext,na-na-na...».Σίγουρα,αλλά οι σχέσεις με μικρότερους είναιιδιαίτερες. Για παράδειγμα, έχω μάθειαπ' έξω όλες τις ατάκες από τα «Futurama».(Αυτό εννοώ όταν λέω ότι είναι «καλλιτεχνικόςτύπος». Φτιάχνει κόμικς και βλέπεικαρτούν. Από τη «βαριά κουλτούρα»που μου αρέσει εμένα δεν του αρέσειτίποτα - και «βαριά κουλτούρα»εννοεί οτιδήποτε πέρα από καρτούν).Τελικά, όταν τα έχεις με μικρότερο,αποφασίζεις ότι κάποια πράγματα τακάνεις μόνο με τα χούφταλα τους φίλουςσου. Που και πάλι δεν μπορείς να είσαισίγουρη...
Έψησατον Νταν Νταν, που πατάει τα σαράνταόπου να ‘ναι, να πάμε να δούμε το Miseryστο θέατρο, εφόσον ο Ροντρίγκο ήτανανένδοτος. Misery,ναι, ήταν το ιδανικό έργο για να περάσουμεευχάριστα μια βραδιά εγώ κι ο Νταν Νταν.
Πήγαμε νακαθίσουμε στιςτελευταίες θέσεις μήπως πάρει ο ύπνοςτον Νταν Νταν - του συμβαίνει συχνά αυτόόταν πηγαίνει σε έργα που διαλέγω εγώ.Αλλά οι διπλανοί μας πετάχτηκαν. «Αυτέςοι καρέκλες είναι πιασμένες» μαςείπαν. «Ε, θα τους κάνω λίγο μασαζάκινα ξεπιαστούν» είπε ο Νταν Νταν καιθρονιάστηκε. Μας έγιναν όμως συστάσειςαπό μια εργαζόμενη στο θέατρο να πάμεστις θέσεις μας, αλλά έλα που οι θέσειςμας ήταν πρώτη σειρά, δυο βήματα απότους ηθοποιούς κι αυτό ήταν πολύεπικίνδυνο (για τους ηθοποιούς). «Λοιπόν», μου είπε ο Νταν Νταναπλώνοντας τις αρίδες του στη σκηνή,«κάνουμε το γνωστό προγραμματάκι.Γελάμε κανένα δεκαπεντάλεπτο ναχαλαρώσουμε, και μετά την πέφτουμε πίσωκαι ροχαλίζουμε». Και κατευθείανξεκινάμε να γελάμε νευρικά κανέναδεκάλεπτο, αλλά με κάποιο τρόπο οιηθοποιοί μας παίρνουν μαζί τους και δενμας αφήνουν μάτι να κλείσουμε: Θα τησκοτώσει τη μέγαιρα ή όχι; Πολύ μου άρεσεη ιστορία του Στίβεν Κινγκ. Ο συγγραφέαςτης Misery,μιας ηρωίδας μυθιστορημάτων, παθαίνειατύχημα, τον βρίσκει η πιο πιστή θαυμάστριάτου, μια τρελή, και τον φέρνει στο σπίτιτης να τον βασανίζει. Τον εθίζει στημορφίνη και τον βάζει να γράψει έναβιβλίο όπως το θέλει εκείνη. «Θεέμου», σκεφτόμουν, «φοβερό σενάριο,να, αυτό έπρεπε να είχα γράψει εγώ, όχιτη στήλη». (Αν δεν είχε βγει και ταινία,θα το πουλούσα για δικό μου, κανείς δενθα το καταλάβαινε.) Γύρισα πίσω στο σπίτισκεφτική. Αναρωτιόμουν αν έπρεπε νααλλάξω μούσο, να βρω κάποιον να μου δώσεινοσηρές ιδέες. Ναι, να παρατούσα τηστήλη, να τα έφτιαχνα με παρανοϊκόθαυμαστή και να έγραφα κι εγώ ένα θρίλερ.Ο Ροντρίγκο πρότεινε να αλλάξω από τώραόνομα, να βρω κάτι που να μπορεί να κάνειδιεθνή καριέρα, γιατί η επιτυχία είναιεξασφαλισμένη, κάτι σαν «ΣτίβενΚινγκ». Λούφερ Κινγκ, ας πούμε... Αφούστη λούφα είμαι συνέχεια. Είναι απορίαςάξιο πώς κάνει πνεύμα στα ελληνικάκάποιος που δεν μιλά καν καλά ελληνικά...
Την επόμενημέρα μου δήλωσε ότι είχα δίκιο. Θαπροσπαθούσε να πλησιάσει τα δικά μουγούστα και να νικήσουμε αυτό το χάσμαγενεών που μπαίνει εμπόδιο στη σχέσημας. Άρα δεν θα βλέπαμε το βράδυ Ρατατούη;Κάθισε κι έγραψε μόνος του σε ένα χαρτί(στα ελληνικά, έπρεπε να το είχα σκεφτείότι έκρυβε κάποιο κίνδυνο αυτό, εφόσονόλο λάθη κάνει ακόμη) ταινίες-έκπληξηπου πίστευε ότι θα μου άρεσαν. Το δίπλωσεκαι μου είπε να το πάω στο βίντεο κλαμπ.Πήγα, κι έδωσα το χαρτί στον υπάλληλο.Εκείνος χτύπησε στο κομπιούτερ τουςτίτλους και μετά μου είπε εκνευρισμένοςότι όχι, δεν τις είχε αυτές τις ταινίες,δεν πάω αλλού να σπάσω πλάκα; Πήρα τοχαρτί και διάβασα. Έγραφε:
1.ΕΠΙΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΥΡΟΣ
2.ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΣΕ Ο ΝΙΤΣΕ
(συνεχίζεται)
σχόλια