Κιύστερα ήρθαν τα καρναβάλια.Όλοι οι καθημερινοί άνθρωποι της Αθήναςντύθηκαν Emo,οπότε οι Emoντύθηκαν καθημερινοί άνθρωποι τηςΑθήνας - η δεύτερη στολή ήταν η αστεία.Η Α. ντύθηκε έγκυος. Όλες ντυθήκαμεέγκυες. Επειδή η Α. απέφευγε να βγαίνειεφόσον δεν ένιωθε καλά που είχε πάρεικιλά, πρότεινε η Κ. να εμφανιζόμαστε πιαέγκυες, για συμπαράσταση. Από τότε, κάθεφορά που βγαίναμε με την Α. μεγαλώναμεκαι λίγο την κοιλιά μας - μη μας βλέπεικι ο κόσμος και νομίζει ότι είμαστεανορεξικές και γεννήσουμε τίποταεφταμηνίτικα. Πρόσθετα όλο και περισσότεραμαξιλάρια κάτω απ' το φόρεμα -πιο εύκολοστάιλινγκ δεν έχω κάνει- και κρατούσατη μέση μου, γιατί έτσι έχω δει να κάνουνοι εγκυμονούσες, κοψομεσιάζονται. Καιπαρ' όλα τα χάλια μας, μας φλέρταρανόλοι οι άντρες. (Αγαπητές αναγνώστριες,είναι πολύ σημαντική πληροφορία αυτήπου μόλις σας έδωσα. Αν θέλετε να βρείτεάντρα, βγαίνετε έξω σαν έγκυες. Προφανώςέτσι σταματούν να σε φοβούνται οι άντρεςότι τους θέλεις για πατέρα του παιδιούσου. Αφού άλλος πλήρωσε τη νύφη, αυτούςθα τους θες μόνο για σεξ. Αν βέβαιαμπορείς να κάνεις με την κοιλάρα...) Μιααπό εκείνες τις βραδιές εγκύων με πήρετηλέφωνο κι ο Δόκτωρ.
ΟΔόκτωρήταν γείτονάς μου σε προηγούμενο σπίτικαι κολλητός μου. Ήταν αιώνιος φοιτητήςιατρικής κι ήμουν το πειραματόζωό τουκάθε φορά που αρρώσταινα. Όταν μετακόμισα,το έφερε βαρέως, αλλά εγώ του είπα «όποιαστιγμή με χρειαστείς, θα είμαι δίπλασου». Φυσικά με χρειάστηκε πολλέςφορές ο άνθρωπος και δεν ήμουν ποτέδίπλα του - πάντα δούλευα. «Πρέπει νασε δω επειγόντως. Μπορούμε να πάμε γιακαφέ αύριο;» μου είπε εκείνο το βράδυ.«Μπα, γράφω όλη μέρα αύριο». «Μαβρε Ειρήνη, από το 2000 που προσπαθώ να σεδω, ακόμη να τελειώσεις αυτό το κείμενο;»Τότε κατάλαβα. Σε τι είδους ον έχωεξελιχθεί. Ευτυχώς δηλαδή που τονΡοντρίγκο με το που τον γνώρισα τονέφερα σώγαμπρο στο σπίτι, αλλιώς δεν θατον έβλεπα ούτε εκείνον. («Σώνυφη»δεν υπάρχει, γι' αυτό δεν πήγα εγώ στοδικό του σπίτι στη Βραζιλία, αν και θαμου άρεσε πολύ να είμαι σώνυφη...)
ΟΔόκτωρ κάποτε άφησε κάποια έγκυο. Επειδήείναι καλό παιδί, αποφάσισε να συμμαζευτείκαι να κάνουν οικογένεια. Για πότεπαίρνει δίπλωμα ιατρικής και ξεκινά ναδουλεύει και ο πιο άχρηστος φοιτητήςμε το που εμφανιστεί παιδί, είναι απορίαςάξιο... Την είχα γνωρίσει τη γυναίκα του.Μια φορά. Ήταν στα βαφτίσια του ΜπίλιΤζιν - του γιου τους. Είδα και φίλους πουείχα να τους δω από χρόνια. «Μεγαλώσαμε»είπα στον Αλκ, έναν παλιό συγχορευτήμου, «παλιά συναντιόμασταν κάθεεβδομάδα σε πάρτι και τώρα μόνο σεβαφτίσια, γέννες και γάμους». «Ναδεις όταν θα συναντιόμαστε μόνο σεκηδείες πια...» προφήτευσε εκείνος.
Στιςκηδείες των φίλων μας; Τότε θα τουςξαναδούμε; Τιέχουμε πάθει όλοι και δουλεύουμε τόσοπολύ που δεν ξέρουμε τι έχουν απογίνειοι άνθρωποί μας;
«Χωρίζω»μου είπεο Δόκτωρ όταν τον συνάντησα. «Κάποτεμου έλεγες να σκέφτομαι τα πάντα δυοφορές» του θύμισα. «Έχουμε νακάνουμε σεξ ένα εξάμηνο» εξήγησε. Νατο πάλι. Οι περισσότεροι φίλοι τότεχωρίζουν. Στο εξάμηνο χωρίς καθόλουσεξ. Φυσικά μερικοί το έχουν τραβήξειαπ' τα μαλλιά, με κουβέντες, σεξοθεραπευτές,συμβούλους σχέσεων, περιόδους διάστασηςκαι πάλι προσπάθειες απ' την αρχή. Αλλάτι να κάνεις, ο έρωτας είναι μια χημείαπου πέφτει στο σώμα μας αποκλειστικάγια τη διαιώνιση του είδους. Έτσι καιδιαιωνιστεί το είδος, στο σώμα πέφτεικάτι άλλο.
«Μουείπε να μείνουμε φίλοι. Να μείνειδίπλα μου, μέχρι να βρω την αντικαταστάτριάτης». Δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. ΤονΔόκτωρα πάντα τον κυνηγούσαν όλες. Τοπρόβλημα ήταν το παιδί. Ήθελε να μείνειμε τη μητέρα του γιου του και το παιδίτου. Δεν είχε άλλη οικογένεια - όλοι οιδικοί του είχαν «φύγει». «Έφυγεδιακοπές με το παιδί και με τις φίλεςτης και δεν με πήρε ούτε ένα τηλέφωνο».Μπορεί να έχασε το τηλέφωνό του μέσαστο κινητό της, μπορεί κάτι να της συνέβη,μπορεί... «Να είναι με άλλον; Γι' αυτόνσταμάτησε η ερωτική μας ζωή;»
Οισχέσεις είναι το πιο απρόβλεπτο παιχνίδι.Τα περισσότερα ζευγάρια ξεκινούν μεπάθος κι αγάπη και στην πορεία... έφυγεο έρωτάς, σου λένε οι ειδικοί - απλά. Πόσονα κρατήσει; Για επτά χρόνια το πολύείμαστε φτιαγμένοι να μένουμε ερωτευμένοιμε τον ίδιο άνθρωπο. Και μερικές φορέςδεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο γιατους φίλους που τους έφυγε ένας έρωτας,απ' το να τρέχεις βράδυ με μια ψεύτικηκοιλιά εγκύου στους δρόμους, για να τουςκρατήσεις το χέρι.
«Θαμε βοηθήσεις να τη σκοτώσω;»με ρώτησε ο Δόκτωρ. Και κατευθείαν άφησαστην ατμόσφαιρα βενζίνη και φορμαλδεΰδη.Δηλαδή άναψα ένα τσιγάρο - πάνω που τοείχα ξανακόψει...
(συνεχίζεται)
σχόλια