- Ήταν τη μέρα πουγιόρταζε ο Noodle.Ο Noodleήτανnojob-nogirlfriend-noproblem,γι'αυτόγιόρταζε.Τα πέντεχρόνια που είναι στην Αθήνα! Είχεαγοράσει από εκείνα τα χάρτινα καπελάκιαγια τα παιδικά πάρτι και όλοι του οιφίλοι έπρεπε να τα φορέσουν και ναέρθουν με αυτά στον Υμηττό. Στην κορυφή,11 το πρωί. Είχε φέρει τούρτα, σαμπάνιακαι πυροτεχνήματα. Αλλά επειδή πικ νικδεν συνηθίζεται στην Αθήνα, όσοι τουςέβλεπαν απ' τα αμάξια να ανεβαίνουνστον Υμηττό με τα χάρτινα καπελάκιακαι τα καλαθάκια φώναζαν «freaks»,«φρικιά», και «φρίκουλες».Ο Noodleδεν πολυκαταλαβαίνει τους στραβωμένουςτης πόλης, γιατί είναι θετικός Σαλονικιός,και πίστευε ότι ήταν μια όμορφη,ηλιόλουστη, και συγκινητική μέρα.
- «Καιγιορτάζει που μένει στην Αθήνα;»ρώτησε ο Ροντρίγκο με γουρλωμένα μάτια.Έλα ντε... Τον τελευταίο καιρό, εμείςκάθε φορά που λέγαμε να κυκλοφορήσουμεσε αυτήν την πόλη πέφταμε πάνω στουςστραβωμένους της. (Στραβωμένοι: Οιπαραδοσιακοί τύποι και τύπισσες τηςελληνικής πρωτεύουσας, που, με το πουσε βλέπουν, αρχίζουν να σε βρίζουν ή ναγκρινιάζουν, και δεν ηρεμούν μέχρι ναγκαγκανιάσεις κι εσύ και να εκπέμπειςστα ίδια ντεσιμπέλ αρνητικής ενέργειαςμε εκείνους). Οπότε αποφεύγαμε ναβγαίνουμε πια έξω απ' το σπίτι. Όχι ότιδεν πήγα γι' αυτό στον Noodle.Δεν πήγα γιατί είχα τον Δόκτορα μενευρικό κλονισμό.
- Είχε ψάξει όλοτο σπίτι πριν επιστρέψει η λεγάμενηαπό τις διακοπές της, και ξαφνικά βρήκετις αποδείξεις ότι η γυναίκα του είχεάλλον. (Δηλαδή, βρέθηκε αντρική τσατσάρασε νεσεσέρ της, τη στιγμή που εκείνηέχει σγουρά μαλλιά και τα χτενίζει μόνομε «πιρούνα», αλλιώς της ξεριζώνονταιοι μισές τρίχες.) Έφυγα άρον* να βάλωτον Δόκτορα σ' ένα ταξί να πάμε παραλία,να νιώσει λίγο καλύτερα. Αλλά αποδείχτηκεπολύ κακή ιδέα. Ο ταξιτζής άκουγε στηνδιαπασών καψουροτράγουδα. Τραγούδιαγι' αυτούς που μόλις χώρισαν, γι'αυτούς που πρόκειται να χωρίσουν, γι'αυτούς που τους απάτησαν, ενώ σε άλλατραγούδια έμπαιναν και οι παράνομεςσχέσεις, στον (αιώνιο στα ελληνικά λαϊκάτραγούδια) πρωταγωνιστικό ρόλο θύματος.Μεταξύ άλλων, ακούστηκαν οι χαρμόσυνοιστίχοι: 1. «Αν είχες πεθάνει, θα σ'είχα ξεχάσει. Ο ζωντανός ο χωρισμόςείναι ένας θάνατος αργός, είναι έναςθάνατος αργός ο ζωντανός ο χωρισμός.Αν είχες πεθάνει, θα ήσουν θαμμένη»(ή «χαμένη» έλεγε, δεν παίρνωόρκο). 2. «Αν σε χάσω, η ζωή μου θα 'ναιμαύρη και πικρή». (Ζωή-κουβερτούρα,δεν παχαίνει πολύ τουλάχιστον). 3.«Μετακομίζω γιατί χωρίζω. Παίρνωπίσω την καρδιά μου, παίρνω και το όνομάμου κι όλα τ' άλλα στα χαρίζω».(Στερεοφωνικό, hometheater,πλυντήριο, κομπιούτερ, σαλόνι; Καιαμάξι; Και τις γάτες; Να, όλες έναν τέτοιοκουβαρντά ψάχνουμε για να χωρίσουμε,σκεφτόμουν ακόμη θετικά). 4. «Και κάθεφορά η πόρτα θ' ανοίγει κι ένα χαστούκιαμαρτωλό η μοίρα της θα δίνει». (Ηπόρτα θ' ανοίγει κάθε λίγο και λιγάκιμόνη της; Και θα της ρίχνει χαστούκιαη μοίρα που θα κρύβεται πίσω απ' τηνπόρτα; Κι έτσι δεν θα μπορεί ποτέ ναβγει ποτέ ξανά έξω απ' το σπίτι ητιμωρημένη; Τι σύλληψη κι αυτή,σκεφτόμουν.) 5. «Θα σου φύγω στο' χαπει, θα σου φύγω και γέλαγες εσύ. Θαβρεθεί άλλο ταίρι να με πάρει απ' τοχέρι. Τώρα κλαις, γιατί κλαις, συ δενήσουν που γέλαγες χθες;» (Ώχου, άνθρωπέμου, όρεξη έχεις μεσημεριάτικα. Αφούστο λέω, δεν γέλασα εγώ, ο ταξιτζήςγέλασε.) 6. «Η κατάρα μου να δέρνει τησκιά σου, εφιάλτες να σε δένουν σταόνειρά σου, τα σημάδια και οι πληγέςμου να σε ζώνουν και τα μάτια σου ποτένα μη στεγνώνουν. Οοοο... Πάρε την κατάραμου». (Ώστε είχε δίκιο ο Ιωσήφ, οΝιγηριανός φίλος μου, που φοβόντανγιατί οι τραγουδιστές των μπουζουκιώντραγουδάνε σαν να μας καταριούνται! «Ηκατάρα είναι γαϊδούρα και γυρίζει στοναφέντη, η κατάρα είναι γαϊδούρα καιγυρίζει στον αφέντη, η κατάρα...»άρχισα να μουρμουρίζω.) 7. «Σαν ελάφιφοβισμένο, φεύγω απ' το μονοπάτι, κιόλο τρέμω το καημένο, μη με δει ανθρώπουμάτι». (χι χι, αυτό μου ταίριαζε λίγο).
- Ο Δόκτωρ έκλαιγεπια γοερά και μέσα από τα αναφιλητά τουέλεγε για κάτι ενέσεις ευθανασίας πουέχει στο ιατρείο του και πρέπει ναπεράσουμε να τις πάρουμε επειγόντως.Εγώ όμως είχα κολλήσει στο ελαφάκι, τοοποίο άθελά του έπαιξε καθοριστικόρόλο στη ζωή μου. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί,αλλά τότε αποφάσισα ότι δεν γίνεται νατο ζω αυτό. Κι ότι την επόμενη φορά πουθα ξαναβγώ στην Αθήνα, θα 'ναι για ναπάω στο αεροδρόμιο με όλα τα υπάρχοντάμου. Δηλαδή, τον πούλο!
(συνεχίζεται)
Περιπέτειες /
σχόλια