Με τις συνταγές γιακοκτέιλ ο Μαύρος Γάτος πήγαινε ξαφνικάσφαίρα. Κυρίως επειδή ένα απ' τα συστατικάήταν εθιστικό κι όσοι έπιναν κοκτέιλξανάρχονταν. Μη με ρωτάτε ποιο είναι τοσυστατικό που εθίζει, έχω ορκιστεί ναπάρω το μυστικό στον τάφο μαζί μου.
Τα διπλανά μπαρ έχωνανγκάζια στη μουσική, που ήταν η χειρότερητου κόσμου. Από τη μια το «Sexon the beach»,από την άλλη το «YMCA»και άλλα χιτ της τσάρλικης μουσική(τσάρλικη μουσική: αυτή που αρέσει στουςΤσάρληδες, Τσάρληδες: οι Άγγλοι).
Όταν ήρθαν και οιΣερβιέτες στο νησί (ο Ροντρίγκο γιακάποιο λόγο δεν μπορεί να πει «Σέρβες»)τα διπλανά μπαρ άρχισαν να βάζουν καισέρβικη μουσική και η ζωή μας έγινεEurovision. Tσάρλικημουσική από εδώ, σερβιέτα-μουσική απόεκεί, κι ακόμη δεν είχε έρθει το χειρότερο:τα γκρίκια. «Γκρίκια» είναι οιΈλληνες τουρίστες. Συνήθως έρχονταιΑύγουστο μαζί με τους Τσάκηδες. ΟιΤσάκηδες είναι τα παιδιά τους (από τοΤσάκι, η κούκλα του Σατανά») πουτρέχουν και ουρλιάζουν στο νησί κι ακόμηκι οι σμέρνες παίρνουν τα μπογαλάκιατους και δρόμο.
Και με τους Τσάκηδεςκαι τις Σερβιέτες βέβαια πάλι καλύτεροείναι να ζεις σε νησί απ' ό,τι Αθήνα.Από τότε που έφυγα στους φίλους μουεπικρατούσε μια τάση να εγκαταλείψουνκι εκείνοι την πόλη. Τι άνθρωποι κι αυτοίοι Έλληνες. Κάνουν οι πρώτοι να πάνεστην Αθήνα, μπαμ, πλακώνουν όλοι. Κάνουνοι πρώτοι να φύγουν απ' την Αθήνα, άντεξανά μανά όλοι μαζί βαρέσαμε φρίκη καιάρον άρον. Πού πας ρε φίλε; Βέβαια μερικοίτην λατρεύουν την Αθήνα. Αυτό είναι ήτο άκρον άωτο της θετικότητας, -να μένειςστην Αθήνα και να σ' αρέσει κιόλας- ήκαθαρή μαλακία.
Από εκεί που ήμουνχαλαρή, ξαφνικά είχα να κλείνω σπίτιακαι δουλειές στο νησί για φίλους. Δενέπαιρνα κομίσιον, αλλά το εξάωρο τουκανονισάκια το 'κανα καθημερινά. Καινα ‘λεγε κανείς ότι θυμόμουν μετά τιείχα κλείσει για τον καθένα... Το πρόβλημαμε την αδύνατη μνήμη μου επιδεινώνονταν.Έγραφα πια σε σημείωμα τι είχα να πάρωμαζί μου πριν βγω απ' το σπίτι: κινητό,αντηλιακό, χρήματα. Και τελικά έβγαιναέξω πάντα χωρίς τα παπούτσια.
«Α, το έχουν πολλοίάνθρωποι αυτό» μου είπε στην παραλίαμια Γερμανίδα γενετίστρια που μιλούσεάπταιστα ελληνικά και παρακολουθούσετη συζήτησή μου με τη TheBody. Μου εξήγησε ότι τατελευταία χρόνια δοκιμάζουν κάτικαινούργια καύσιμα στα αεροπλάνα πουαπελευθερώνουν βαρέα μέταλλα κι αυτάμένουν στον εγκέφαλο και τον σκουριάζουν.Για να βελτιώσω τη μνήμη μου, είπε, ναπίνω κάθε πρωί με άδειο στομάχι νερό μελεμόνι, στο καπάκι μια κουταλιά ελαιόλαδοκαι στο καπάκι μια κουταλιά μέλι. Καιθα επέστρεφε λέει τον Αύγουστο για ναδει πώς πάω. Αλλά δεν υπολόγισε ότιεφόσον δεν είχα μνήμη, πού να θυμηθώ νατα παίρνω όλα αυτά κάθε πρωί; Ήμουνχαμένη υπόθεση.
Κι εκεί που είχα ξεχάσειφυσικά και την Κέιτι, την Αγγλιδούλαπου είχε ερωτευτεί τον αδελφό μου,απάντησε στο γράμμα μου. Ότι έρχεται.Και τώρα έπρεπε να πω στον αδελφό μουότι είχα δώσει λόγο σε γκόμενα που είχεγνωρίσει ένα βράδυ πριν δέκα χρόνια...
Το πήρε χαλαρά. Κιεκείνος είπε είχε δώσει λόγο για μέναμε τον Κινέζο που είχε το εστιατόριοαπέναντι κι έτσι θα μπορούσε να βγάζεικαι μερικά τραπεζάκια στο δικό του κήπο.Τότε κατάλαβα. Γιατί εδώ και μια εβδομάδανα τα σπρινγκ ρολς από τον Κινέζο καινα κάτι ζωγραφισμένα βραστά αυγά.Τουλάχιστον, αν ακολουθούσα τη διατροφήτου δεν θα πάχαινα ποτέ. (Στη γειτονιάέλεγαν ότι είναι τόσο αδύνατος που ότανφτερνίζεται πετάει).
Αλλά ευτυχώς ήμουνακόμη παντρεμένη -με τον Βραζιλιάνο. Οαδελφός μου όμως είπε ότι δεν με έβλεπενα μένω για πολύ με τον Ροντρίγκο. Γιατίστο νησί είχαν ήδη μπει οι Σερβιέτες...Τισχέση είχε αυτό τώρα; «Δεν φέρνειςκαλύτερα και τις φίλες σου, εκτός απότην Κέιτι» άλλαξε κουβέντα ο αδελφόςμου. «Γιατί το είπες αυτό για τιςΣερβιέτες;» επέμενα εγώ. «Θαπεράσουμε φίνα με τις φίλες σου»άλλαζε πάλι κουβέντα ο αδελφός μου,«ξέρω τόσα ανέκδοτα με ξανθιές νατους πω». «Στη θέση σου δεν θα τοέκανα» είπα εκνευρισμένη. «Η Χ.είναι ξανθιά. Η Κ. είναι ξανθιά. Η Μ. είναιξανθιά και δυο μέτρα. Και η PussyMurderer είναι ξανθιά κι έχειμαύρη ζώνη στο tae kwondo». Το σκέφτηκε. «Έ,τότε άσε καλύτερα» μου λέει «δενθα ‘χει πλάκα να λέω το ίδιο ανέκδοτοπέντε φορές μέχρι να το καταλάβουν».
(συνεχίζεται)
σχόλια