Έναν γκόμενοτον πας ρομαντικό ταξίδι σε Αυστρίες,Γερμανίες, Αγγλίες, Κίνες, Αλβανίες,Σομαλίες. Γιατί ξέρεις ότι από εκεί θαεπιστρέψει κατά 99% μαζί σου. Δεν τον παςΙταλίες, Δανίες, Ταϊλάνδες και Βενεζουέλες.Γιατί κατά 99% θα επιστρέψει με άλλη.Oπότε πήγα τον Ροντρίγκοελαφρά τη καρδία στη Βιέννη.
«Να πάρει! Υπάρχει τελικά!»ούλιαξε μόλις φτάσαμε. Υπάρχει; Ο Θεός;«Η Ευρώπη!» είπε. «Ο πολιτισμός!».Ο πολιτισμός; «Εμείς τον εφηύραμε κιαυτόν, οι Έλληνες...» ξεκίνησα να λέωμια ιστορία, αλλά σταμάτησα γιατί είχεπάθει συγκοπή. Είχε αρχίσει να πιστεύει,μουρμούριζε κι ανέπνεε βαθιά, ότι ηΕυρώπη που φαντάζονται οι Νοτιοαμερικάνοι,με τους πεντακάθαρους δρόμους, τηντέχνη, τους ήρεμους πολιτισμένουςανθρώπους και το υψηλό βιοτικό επίπεδο,ήταν τελικά τροπικός μύθος. «Μεκορόιδεψες» μου καταλόγιζε όλες τιςεπόμενες μέρες. Στα μουσεία, στουςδρόμους, όπου φυσικά κανείς δεν κόρναρεούτε έβριζε, στα μπαρόκ κτίρια, στα ρετρόκαφέ, στα παλάτια. Τι; Αφού του το είχαπει εκατό φορές, επίτηδες έχουμε αφήσειτην Αθήνα στην παρακμή και στην μπίχλα,λες και τη βομβάρδισαν οι ναζί, αμέσωςμετά είχε κλειστό κομουνισμό και στοκαπάκι τρία οικονομικά κραχ. Γιατίξέρουμε ότι ζούμε στην ομορφότερη χώρατου κόσμου, οπότε κάναμε έτσι τηνπρωτεύουσα για να μη μας ματιάζουν. Ναέρχονται εδώ τουρίστες και με το πουβγαίνουν από το «Ελ. Βενιζέλος»να παίρνουν το επόμενο αεροπλάνο καινα επιστρέφουν στις χώρες τους. Κι έτσινα μη φτάνουν ποτέ στα νησιά μας νααγοράσουν τη γη μας και να κάνουν μεικτούςγάμους με τους άντρες μας...
Μέναμε στη Gucciland.Όχι στο Κολωνάκι καλέ, στο ιστορικόκέντρο της Βιέννης. Με τα διαμάντια στιςβιτρίνες και τα πλακόστρωτα, όπουευγενικοί άνθρωποι έκοβαν βόλτεςανέμελοι. Τα Σαββατοκύριακα πηγαίναμεγια σκι, αλλά αν είχε καλό καιρό βολτάραμεστα πάρκα που γέμιζαν νέους που έπαιζαν,διάβαζαν κι έκαναν πικ νικ. Τα βράδιαχορεύαμε μέχρι τελικής πτώσεως σε r'n'bκλαμπ. Όταν διαπίστωσε ότι το κλάμπινγκτο πληρώναμε διπλάσιο στο Παγκράτι απ'ό,τι στην «τέταρτη πιο ακριβή πόλητου κόσμου», σύμφωνα με τη λίστα τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης (η Βιέννη είναι αυτή,εμείς έχουμε βγει πια έξω από αυτήν τηλίστα κι έχουμε μπει στην άλλη λίστα μετα X-files, ταUFO και τις μαρτυρίες γιαεξωγήινα όντα) δεν του έβγαινε από τομυαλό ότι τον είχα καταστρέψει. «Αχ,Θεέ μου, γιατί δεν πήρα γυναίκα από τηνΑυστρία;» επαναλάμβανε.
Καμιά σχέση με τον μόνοεργασιακό νόμο που ισχύει στην Ελλάδα«ο εργοδότης κάνει ότι με πληρώνεικι άρα εγώ κάνω ότι δουλεύω» (αν καιτώρα τείνει πλέον να αλλάξει σε «οιεργοδότες κάνουν ότι με πληρώνουν κιεγώ κάνω ότι περνώ καλά δουλεύοντας σανζώον σε τρεις δουλειές»), στην Αυστρίαπληρώνονται κανονικά! Συν ότι αν κάνειπαιδί, το ζευγάρι έχει δυο χρόνια άδειααπ' τη δουλειά (με 420 ευρώ το μήνα επιπλέονστους μισθούς τους απ' το κράτος). Κάναμεέναν πρόχειρο υπολογισμό ότι αν χωρίζαμεεπιτόπου, παντρευόμασταν Αυστριακούςκαι ξεκινούσαμε να αραδιάζουμεκουτσούβελα, δεν θα ξαναδουλεύαμε!Τουλάχιστον μέχρι την κλιμακτήριο. (Θαεξακολουθούσαμε να τα έχουμε μεταξύμας μυστικά κι έτσι θα εξασφαλίζαμε καιτο πάθος).
Όχι ότι δεν υπάρχουν κι εκείζητιάνοι που βγάζουν στο δρόμο τα παιδιάτους. Υπάρχουν. Αλλά καλοντυμένοιζητιάνοι και τα παιδιά δίπλα τους στυλάτακαι σε χάι τεκ καρότσια. (Αν αφήσεις σεζητιάνο στη Βιέννη κάτω από πέντε ευρώ,σε θεωρεί μεγάλο γύφτο).
Ήταν δυο ώρες πριν την πτήσητης επιστροφής και τον ρώτησα γιατί δενείναι ακόμη έτοιμη η βαλίτσα του. Μουανακοίνωσε ότι εκείνος μένει - εγώ όχι;Να μην τα πολυλογώ, χτύπησα δυο απανωτέςκρίσεις πανικού γιατί άλλο ήταν το πλάνοζωής μας, τον άρπαξα απ΄το μαλλί και τονέσειρα μέχρι το αεροδρόμιο. (Κατά βάθοςήξερα ότι έκανα τραγικό λάθος, αλλά μουείχε πάρει επτά νύχτες να σκεφτώ τοτελευταίο πλάνο ζωής μας - και δεν ξέρετεπόσο δύσκολο πράγμα είναι να σκέφτεσαι).
Έτσι, μαλώνοντας σε όλο τοταξίδι, επιστρέψαμε στο άλλο θαύμα τηςπαγκόσμιας αρχιτεκτονικής που λέγεταιΚυψέλη. (Είναι πολύ μοντέρνα αρχιτεκτονική,γι' αυτό δεν την καταλαβαίνουν όλοι).Αντίθετα με τη Βιέννη, έσκαγε ο τζίτζικαςστην Αθήνα, αλλά κανείς δεν το είχε πάρειχαμπάρι γιατί δεν το είχε πει η τηλεόραση,οπότε ήταν όλοι ντυμένοι σαν κρεμμύδια.Ο Ροντρίγκο έπεσε με τα μούτρα σε λεξικάκαι επαναλάμβανε στα γερμανικά μεαυστιακή διάλεκτο «έχω δυο γατιά ναμεγαλώσω, ό,τι έχετε ευχαρίστηση παρακαλώ,δεκτές και πιστωτικές» ενώ εγώμαγείρευα πυρετωδώς. Έβαλα όλες μου τιςγνώσεις μου στη μαγειρική γι' αυτό τοαποχαιρετηστήριο δείπνο στους φίλουςμου, plus το μυστικό μουσυστατικό. Το αλάτι...
(συνεχίζεται)
σχόλια