Τιδουλειά έχει ο Άνθιμος να ανακατεύεταιστο Σκοπιανό; Από πότε η Εκκλησία έχειλόγο στην εξωτερική πολιτική; Μα ανέκαθεν.Αφού το ανέχονται όλες οι πολιτικέςηγεσίες και το αποδέχεται το σύνολο τουπληθυσμού. Υπάρχει ένα σύμπλεγμα σχέσεωνπαπαδαριού-κυβέρνησης-μέσων ενημέρωσηςπου μας υποχρεώνει να συζητάμε από τηνεκκλησιαστική πλευρά οτιδήποτε αφοράτη δημόσια ζωή. Η πιο θεαματική έκφρασηαυτής της ανωμαλίας έλαβε χώρα -πούαλλού;- στη Θεσσαλονίκη, όπου ο δίχωςιδιότητα Στέλιος Παπαθεμελής ανέβηκεστον άμβωνα, μετά τη Θεία λειτουργίακαι έκανε κήρυγμα περί αρνησικυρίαςγια το όνομα της FYROM. Έβγαλεδηλαδή πολιτικό λόγο μέσα στο ναό,προφανώς χωρίς να ρωτήσει αν έχει οκόσμος όρεξη να τον ακούσει. Προσωπικάδεν θα με πείραζε αν μέσα στην εκκλησίαγινόταν και ρέιβ πάρτι, αλλά τους πιστούς,εκείνους που υποτίθεται ότι πήγαν ναμεταλάβουν, δεν τους ενοχλεί αυτή ηεξόφθαλμη χρήση του ποιμνίου για τηδιασπορά πολιτικών απόψεων;
Ηάλλη όψη του νομίσματος: η κυβέρνησηδεν συμμετέχει στο διορισμό Αρχιεπισκόπου- στην περίπτωση που χρειαζόταν. Εντούτοιςοι αρχιμανδρίτες που ονειρεύτηκαν νακαθίσουν στο θρόνο επεδίωξαν από έναραντεβουδάκι με τον εντεταλμένο Θ.Ρουσόπουλο, αλλά και τους άλλους δυοπου χρεώνονται την υπόθεση, τον υπουργόΘρησκευμάτων Ευρ. Στυλιανίδη (που θαεκπροσωπεί την κυβέρνηση στην εκλογικήδιαδικασία) και τον υφυπουργό ΕξωτερικώνΘ. Κασσίμη (που θα συνομιλήσει με τουςπροκαθήμενους των άλλων ΟρθόδοξωνΕκκλησιών). Αν ισχυρίζονται ότι ο ρόλοςτης κυβέρνησης δεν είναι ρυθμιστικόςστην υπόθεση, γιατί δαπανάται χρόνοςκαι ενέργεια; Δεν έχουν άλλες δουλειέςνα κάνουν; Δεν μας φτάνει που πληρώνουμετους μισθούς των παπάδων, δεν μας φτάνειπου έχουν τη μεγαλύτερη περιουσίααφορολόγητα, απασχολούμε και το υψηλόπροσωπικό σε χρέη ιδιαίτερων γραμματέων;
Ακούγεταιβέβαια αστείο να διαμαρτύρεται για όλααυτά κάποιος σε μια χώρα των Ταλιμπάν.Στη Μεταπολίτευση μόνον ένας πολιτικόςάνδρας, ο Αντώνης Τρίτσης, έθεσε εύλογαερωτήματα για όλα αυτά, όμως τον έφαγεη μαρμάγκα. Όλοι ξέρουν ότι αν ο υποψήφιοςβουλευτής δεν σκύψει για το χειροφίλημα,θα έχει επιπτώσεις (εκτός αν εμπίπτειστην κατηγορία του 5%, που αρνείται ναορκιστεί στα Ευαγγέλια). Εδώ δεν έχειφτάσει ακόμη ο απόηχος της ΓαλλικήςΕπανάστασης, με κύριο αίτημα το διαχωρισμόΕκκλησίας και Κράτους. Η δική μαςΕπανάσταση ξεκίνησε μέσα από εκκλησίες,τα λάβαρα τα σήκωσαν ιερείς, τους είμαστετρόπον τινά υπόχρεοι. Το εκδηλώνουμεμε κάθε τρόπο. Όποιο μαγαζάκι ανοίγειφέρνει την αγιαστούρα στα εγκαίνια. Απόπαντού ξεφυτρώνει ένας ρασοφόρος. Αφήνωτις δεισιδαιμονίες με τα τάματα, τακεράκια και τα σταυροκοπήματα μέσα στοτρόλεϊ.
Τοσυμπέρασμα από όλα αυτά: μπορεί οΠαπαθεμελής να μην εξελέγη, αλλά ηνοοτροπία Παπαθεμελή εμποτίζει τηνελληνική κοινωνία. Αν έπρεπε νααπομονώσουμε το πιο χαρακτηριστικόγνώρισμα του νεοέλληνα, αυτό θα ήταν ηθρησκοληψία, σε μεγάλο βαθμό ή συγκαλυμμένα.Η σχέση της Εκκλησίας με την κυβέρνησημού θυμίζει τις σχέσεις στην παραδοσιακήελληνική οικογένεια. Η πεθερά απαιτείαπό τον γαμπρό τα κλειδιά του σπιτιού- «μήπως τύχει κάτι, βρε παιδάκι μου».Ο γαμπρός, πάλι, κάνει κόνξες παρ' ότικαι το σπίτι είναι προικώο και το γάμοτον πλήρωσαν άλλοι με καταναλωτικάδάνεια.
σχόλια