ΕΚΔΟΤΗΣ
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
Μιχάλης Μιχαήλ
ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
Δήμητρα Πασομένου
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Νίκος Ζαφείρης
ART DIRECTOR
Χρήστος Τζοβάρας
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ LIFO.gr
Άρης Δημοκίδης
ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ LIFO.gr
Θανάσης Χαραμής
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ LIFO.gr
Αγγελική Βαξάλη
Σπύρος Γκατζούνας
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΥΛΗΣ
Μαρκέλλα Ανδρικάκη... Άσχετο και εντελώς εκτός πολιτικού κλίματος, αλλά: Δώρα και Mathieu να ζήσετε μπρε, ευτυχισμένοι και αγαπημένοι!
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
COLUMNISTS
Νικόλας Σεβαστάκης
Θοδωρής Αντωνόπουλος... ΝΟΧΙ.
Δημήτρης Ρηγόπουλος... Tουλάχιστον ο καιρός είναι με το μέρος μας: δεν θυμάμαι δροσερότερο Ιούνιο τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια.
Θεόφιλος Δουμάνης
ΒΙΒΛΙO
Τίνα Μανδηλαρά... «Aυτό το δέντρο με τα κλαδιά που σπάζουν και που ματώνουν / εσείς κι εγώ: είμαστε όλοι μαζί αυτό το δέντρο / κι ο άνεμος φυσά κουρελιάζοντας ένα χρώμα ρόδινης καταχνιάς» γράφει ο Σεφέρης για ένα δέντρο που πασχίζει να μείνει όρθιο και γι' αυτούς που πότιζαν κι άλλο αλάτι τις πληγές τους.
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης... Τώρα που όλοι διχάζονται πάλι μέσα κι έξω, σκέφτομαι εκείνο το απόσπασμα από ένα ποίημα του Νίκου Καρύδη, ο οποίος ως γνωστόν ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Ίκαρος μέσα στην Κατοχή: «Μπορείτε να γράψετε, κύριε αστυνομικέ,/ ότι πατρίδα μου εμένα / είναι ο φίλος μου ο Σάκης Μανουηλίδης / που σκοτώθηκε στα βουνά της Αλβανίας / ο συμμαθητής μου Αλέξανδρος Καϊρης / που εξετέλεσαν οι Γερμανοί / ξημερώματα στο Σκοπευτήριο / και ο Νίκος Μαθάς που πέθανε από τις κακουχίες στην Κατοχή. (Νίκος Καρύδης, «Στοιχεία Ταυτότητας»).
ΜΟΥΣΙΚΗ
Μ. Hulot... Το τέλος του κόσμου: να σου καταπιεί το ΑΤΜ την κάρτα.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
ΘΕΑΤΡΟ
Ματίνα Καλτάκη... Γύρισε τον χρόνο στην Εποχή των Σπηλαίων ο Ρομέο Καστελλούτσι στο έξοχο τελευταίο μέρος του «Go down, Moses». Πίσω από τη διαφανή μεμβράνη που απομονώνει ποιητικά τη σκηνή, άνθρωποι (φαιοί σαν το χρώμα του βράχου που τους περιβάλλει − αλλά στο κέντρο ένα άνοιγμα, σε σχήμα μήτρας, αποκαλύπτει τον έναστρο ουρανό!) αντιμετωπίζουν τη γέννηση και τον θάνατο, την αρχή και το τέλος, σαν δύο διαδοχικές στιγμές. Ο χρόνος συμπυκνώνεται τόσο ώστε η απόσταση που χωρίζει τον προϊστορικό άνθρωπο από μας να χωρά σε μια (εσωτερική) κραυγή, σ' εκείνο το πρωθύστερο SOS (SendOut Succour, Save Our Souls, Save Our Ship, όλα ταιριάζουν, μεταφορικά ή κυριολεκτικά) που γράφει και μας απευθύνει η γυναίκα Νεάτερνταλ πάνω στη μεμβράνη. Mόνος αυτός μπορεί με μια εικόνα να μιλάει τόσο ουσιαστικά για τον άνθρωπο και την ύπαρξη.
ΓΕΥΣΗ
Νίκη Μηταρέα
STARFAX
Μαριβίκυ Καλλέργη... Βάλτε και λίγο ρομαντισμό στη ζωή σας.
ΣΥΝΤΑΞΗ
Βασίλης Καψάσκης
Αλέξανδρος Διακοσάββας... Και την άλλη βδομάδα εδώ θα 'μαστε.
Δημήτρης Κυριαζής
Κατερίνα Ηλιάκη
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Αργυρώ Μποζώνη... «Η σοβαρότητα και η νηφαλιότητα δεν ταυτίζονται με το δίκαιο και το σωστό αλλά με ένα επίπεδο πολιτισμού στον δημόσιο χώρο που εμένα μου είναι αναγκαίος».
Χρήστος Παρίδης... «Κακο-καίρι».
Μαρία Παππά
Λάμπρος Αραπάκος
Λένα Φουτσιτζή
Άντα Κολοβού
CREATIVE MEDIA
Kώστας Στανέλλος... Μπορώ να ταξιδέψω στον χρόνο 100 χρόνια πριν; Ευχαριστώ.
ΑΤΕΛΙΕ
Βανέσσα Φερλέ
INTERNET ASSISTANT
Γιακιντζή Νινέττα... Η ζωή απέχει από τον θάνατο μόνο μια κακιά στιγμή.
ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Μαρία Δρουκοπούλου... Mόνο αγάπη... Τίποτε άλλο...
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
Βιβίκα Ανδριανάτου
SENIOR ADVERTISING MANAGER
Ισμήνη Βoυρδαχά... Αυτό που οι παπάδες αφορίζουν τη γιόγκα πολύ τη διασκεδάζει!
σχόλια