«Με την πολιτική μού συμβαίνει ό,τι και με το ποδόσφαιρο: δεν μου αρέσει και κάθε τόσο προσπαθώ να το αγαπήσω. Κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση και προσπαθώ να παρακολουθήσω έναν αγώνα και βαριέμαι, το κεφάλι μου πάει να σπάσει, δεν βλέπω τι όμορφο μπορεί να υπάρχει σ' αυτό... Είναι τόσο πληκτικό και σαχλό».
Περί πολιτικής και ποδοσφαίρου ο Σκοτσέζος ηθοποιός Γιούαν ΜακΓκρέγκορ.
«Τι δουλειά είχε να επιτεθεί στη φρουρά του Άγνωστου Στρατιώτη; Θα προτιμούσα να προστατεύσει τον εαυτό του και τη συμβολική αξία που έχει η προσωπικότητά του από τέτοιου είδους ενέργειες. Ίσως δεν κάνει και τις καλύτερες παρέες».
Θα μπορούσε να είναι ο Γιώργος Καρατζαφέρης, αλλά είναι ο Θεόδωρος Πάγκαλος του σοσιαλισμού που επιτίθεται στον Μανώλη Γλέζο (τώρα τελευταία δεν έχει και μεγάλη διαφορά).
«Σε μια παραλία στην Κέρκυρα βαφτιστήκαμε Tindersticks, από ένα σπιρτόκουτο που βρήκα στην άμμο... όλα άρχισαν από κείνη την παραλία».
Η άγνωστη ελληνική λεπτομέρεια των Tindersticks από τον Στιούαρτ Στέιπλς, τραγουδιστή και κιθαρίστα του συγκροτήματος.
«Αυτοί αγοράζουν τα πάντα για να τα αφοπλίσουν και να τα αποδυναμώσουν. Η εξαγορά ενός ανθρώπου, μιας πουτάνας, ενός μετανάστη, ο χρηματισμός γενικότερα, είναι το όπλο της μπουρζουαζίας για να αποδυναμώνει τους αντιπάλους της... Εγώ δεν τους πουλάω έργα μου, η γκαλερί τα πουλάει. Δεν σημαίνει, όμως, ότι με την αγορά ενός έργου αγοράζουν και την ψυχή μου ή τις πεποιθήσεις μου. Ίσως ν' αγοράζουν και την κατάρα μου».
O ζωγράφος Τάσος Παυλόπουλος για τη «φιλότεχνη» μπουρζουαζία του καμβά.
«Οι Ισλανδοί, στο κάτω κάτω, οι οποίοι είναι πολύ περισσότερο χρεωμένοι από τους Έλληνες, ετοιμάζονται να πετύχουν ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής χωρίς να είναι μέλη της Ένωσης...».
Δεν το λέει ο Γιώργος, η «Le Monde» το γράφει (εμείς απλώς υπακούμε υπερηφάνως).
«Ας ξεσηκωθεί ο κόσμος. Όλοι έξω όρθιοι. Να γραφτεί το τραγούδι της νέας διαδήλωσης. Δεν ξέρω τι πρέπει να λέει. Ότι είμαστε ηλίθιοι όλοι. Ο λαός του τηλεμάρκετινγκ και της Τζούλιας-βιντεοκασέτας ας αντιδράσει με όση περηφάνια τού περισσεύει. Ο απελπισμένος θα κάνει ό,τι του 'ρθει».
Ο Σταμάτης Κραουνάκης, σε δύσκολη στιγμή, μας προτρέπει να σηκωθούμε από τον καναπέ (περιμένουμε το νέο DVD της Τζούλιας).
«Πιστεύω ότι η ομοφυλοφιλία είναι βιολογική βλάβη και ασθένεια. Κάτι που πρέπει να θεραπευθεί».
Ο ευρωπαϊκός δρόμος της Τουρκίας είναι διάσπαρτος με πέτρες που περίσσεψαν από λιθοβολισμό. Ευρωπαϊκές λογικές από την υπουργό Παιδείας της Τουρκίας Σελμά Αλιγέ Καβάφ.
«Αυτό που με πονάει πάρα πολύ είναι που τελειώνουν τα παιδιά, οι νέοι ηθοποιοί, τις σχολές τους και δεν γνωρίζουν ποιο είναι το αντικείμενό τους... Επικρατεί παντελής έλλειψη διαπαιδαγώγησης των ηθοποιών. Βέβαια, έχω συζητήσει το θέμα και με ανθρώπους από άλλα επαγγέλματα και μου έχουν πει ότι ισχύει το ίδιο. Δηλαδή, δεν είναι θέμα σχολών, αλλά γενικότερα θέμα παιδείας στη χώρα».
Η ηθοποιός Άννα Κοκκίνου για την αβάσταχτη ελαφρότητα ενός επηρμένου πολισμού.
«Ο δίσκος, ας πούμε, της Μόνικα ή του Lolek ή του Τhe Βoy είναι ωραίοι δίσκοι. Απλώς αναρωτιέται κανείς. Ζούμε σε μια χώρα που μισεί τους μετανάστες και από την άλλη λατρεύει δουλοπρεπώς σαν τη μαντάμ Σουσού τους αγγλόφωνους μουσικούς».
Ο τραγουδοποιός Φοίβος Δεληβοριάς για την επιλεκτική ακοή.
«Η κόκκινη γραμμή που θέτω εγώ είναι η γραμμή της ενότητας. Δεν θα ανεχτώ την εσωστρέφεια».
Ο Αντώνης Σαμαράς, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια για να μην πει ένα όνομα (είναι δισύλλαβο με πέντε γράμματα).
«Δεν είμαι ρατσίστρια, δεν έχω προκατάληψη με το χρώμα των ανθρώπων. Έχω προκατάληψη με τους χαρακτήρες. Οι δήθεν και οι ξενέρωτοι πρέπει να εκλείψουν».
Σήκωσε τα κόκκινα φανάρια. Η Δήμητρα Κανελλοπούλου, πρόεδρος του Σωματείου Εκδιδόμενων Γυναικών, πετάει έξω αυτούς που πρέπει.
σχόλια