Καθαρή σκέψη, άψογα δομημένος λόγος, αναφορές σε ζητήματα που σπάνια θίγονται στην ελληνική τηλεόραση (πόσο μάλλον στο πλαίσιο ενός ριάλιτι), όπως η ψυχική υγεία, οι έμφυλες ταυτότητες, η ΛΟΑΤΚΙ ορατότητα. Και βέβαια εκπροσώπηση, από την πλευρά του, μιας υποκουλτούρας της μόδας που αυτήν τη στιγμή σαρώνει διεθνώς, αλλά στη χώρα μας παραμένει ακόμα σχετικά αθέατη: της ρευστότητας ως προς το φύλο, αυτού που παλιότερα θα αποκαλούσαμε «unisex» ενώ πλέον, ορθότερα, το λέμε gender fluid – διότι το κοινωνικό φύλο, το gender, είναι ένα φάσμα και δεν είναι δυαδικό.
Όλα τα παραπάνω χαρακτηρίζουν την παρουσία του Κωνσταντίνου Τσαγκάρη στον φετινό, τέταρτο κύκλο του GNTM, με τον ίδιο να καταφέρνει επάξια να φτάσει στον τελικό, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση. Ταυτόχρονα το Star, προς τιμήν του, μετά τον Παύλο Χάππιλο του «MasterChef» και τον Στέφανο Δημουλά του «Dancing With The Stars», σύστησε στο τηλεοπτικό κοινό άλλο ένα αξιόλογο queer άτομο, μέσα από σόου υψηλής τηλεθέασης, συμβάλλοντας στην ορατότητα.
Ποιο είναι λοιπόν το 21χρονο μοντέλο που τόλμησε με θάρρος να δείξει εικόνες που δεν έχει ξαναδεί το ελληνικό κοινό; Ποια είναι τα βιώματα και οι φιλοδοξίες του από εδώ και πέρα; Πώς σχολιάζει τις δύσκολες στιγμές κι εκείνες που, ενδεχομένως, του στοίχησαν τη νίκη;
Ένα κομμάτι του πληθυσμού, που του έχουμε βάλει λανθασμένα την ταμπέλα, είναι πρόθυμο να μάθει. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι στις απόψεις μας, αν θέλουμε να μας καταλάβουν. Να μην κουνάμε το δάχτυλο σε ό,τι λάθος μπορεί να πει ή να κάνει κάποιος. Να δίνουμε χώρο και χρόνο, να εξηγούμε, να μην πηγαίνουμε απευθείας στην επίθεση.
Η συζήτηση που ακολουθεί, όπως και η φωτογράφιση από τον Πάρι Ταβιτιάν, έγιναν λιγότερο από 24 ώρες μετά τον τελικό του GNTM 4.
— Πες μου πρώτα λίγα λόγια για σένα. Πού μεγάλωσες;
Στην Κηφισιά. Πήγα σε ιδιωτικό σχολείο όπου υπήρχε πρόγραμμα για να πάμε για σπουδές στην Αγγλία. Έβγαλα καλούς βαθμούς στο λύκειο και έτσι κατάφερα και πέρασα στο Lancaster University όπου τελείωσα business management.
— Άρα μέχρι τα 18 Ελλάδα και τα τελευταία χρόνια στην Αγγλία. Έχεις αδέρφια;
Είμαι μοναχοπαίδι. Οι γονείς μου είναι και οι δύο δημόσιοι υπάλληλοι και είχαν κάνει οικονομίες για την εκπαίδευσή μου, για να κάνω την αρχή. Υποστηρίχθηκα από δάνεια και υποτροφίες στη συνέχεια. Είμαστε αρκετά δεμένοι, είχαμε ups and downs, όπως όλες οι οικογένειες, αλλά τώρα είμαστε πολύ καλά, έχουμε διανύσει πολύ δρόμο. Θέλει δουλειά για μια οικογένεια στην Ελλάδα όταν έχει ένα queer παιδί. Μ’ αγαπάνε πολύ και τους ευχαριστώ για την κατανόηση και για όσα έχουν κάνει. Πολλές φορές μπορεί να χάνουμε την υπομονή μας, να μην καταλαβαίνει η μία πλευρά την άλλη – η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση. Έχουμε βρει ευτυχώς τον τρόπο, αλλά πήρε καιρό.
— Πες μου για τη δραστηριότητα του debate, στην οποία έχεις εξασκηθεί. Το βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον. Το ξεκίνησες από τα σχολικά χρόνια;
Στο σχολείο μου υπήρχε όμιλος debate, στον οποίο η αλήθεια είναι ότι με πίεσε αρχικά ο μπαμπάς να πάω. Στην αρχή δεν το ήθελα, μου φαινόταν σαν να κάνω έξτρα μάθημα, αλλά αφού το δοκίμασα στην ΣΤ’ δημοτικού, κόλλησα. Πήγα στο πρώτο τζούνιορ τουρνουά και δεν σταμάτησα ποτέ.
— Μέσα από τις προπονήσεις αυτές τι πιστεύεις ότι έχεις κερδίσει;
Το πιο σημαντικό είναι πως έμαθα να ακούω. Στο debate δεν επιλέγεις εσύ την πλευρά, οπότε πολλές φορές μπορεί να βρεθείς να υποστηρίζεις πράγματα που δεν ενστερνίζεσαι. Πρέπει να βρεις επιχειρήματα και να ακούσεις την άλλη ομάδα προσεκτικά για να μπορείς να τους αντικρούσεις. Άρα πρέπει να καταλαβαίνεις τι σου λέει ο άλλος, αλλά και τι μπορεί να σκέφτεται, και να χτίζεις τη δική σου άποψη, την οποία μπορείς να επανεκτιμάς, να την αλλάζεις και νιώθεις ok με αυτό, γιατί ένα επιχείρημα μπορεί να σε πάει από τη μία μεριά στην άλλη.
— Άρα σε έκανε να αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά των πραγμάτων.
Αυτό ακριβώς. Πολλοί άνθρωποι κολλάνε στην άποψη που έχουν, είναι απόλυτοι και αμετακίνητοι. Πρέπει να την γκρεμίζουμε κάπου-κάπου αυτή την απολυτότητα γιατί μόνο έτσι βελτιωνόμαστε.
— Τι σε συνάρπασε περισσότερο όταν βρέθηκες στην Αγγλία σε τόσο μικρή ηλικία;
Οι άπειρες δυνατότητες. Μπορείς να είσαι ό,τι θέλεις και να τα καταφέρεις όλα. Ένιωσα έναν γιγάντιο ενθουσιασμό να μάθω μια νέα κουλτούρα – αυτό συμβαίνει σε όποια χώρα κι αν πας για σπουδές.
— Ποιο ήταν το αρχικό σου ερέθισμα για να ασχοληθείς με τη μόδα; Οι πρώτες σου αναφορές;
Τα πρώτα ερεθίσματα τα έλαβα υποσυνείδητα σίγουρα, μέσα από τη μουσική. Θυμάμαι εικόνες από Ριάνα, Νίκι Μινάζ, Πάρις Χίλτον. Αλλά για κάποιο λόγο θυμάμαι πολύ έντονα και τις θείες μου σε γάμους, που ντύνονταν επίσημα και λαμπερά. Χωρίς να το καταλάβω, είχα άρχισα να το ψάχνω πιο πολύ μέσα από τα social media.
— Όταν βρέθηκες στην Αγγλία και είδες τα πάντα, τι σου έσκασε αναφορικά με αυτό το κομμάτι;
Με ενθουσίασε πολύ που το edge μπορεί να είναι και καθημερινό, όχι μόνο σε ταινία ή σε μια φωτογράφιση.
— Το outfit που φοράς, ας πούμε, σήμερα.
Ναι, στο Λονδίνο κάτι τέτοιο είναι άνετο. Δεν σε κοιτάει κανείς δεύτερη φορά. Αυτό που σου δίνει η Αγγλία είναι η δυνατότητα πειραματισμού, να μη φοβάσαι να δοκιμάσεις, που είναι το πιο σημαντικό στη μόδα. Δεν θα σ’ αρέσει πάντα αυτό που δοκιμάζεις. Και εκεί, βέβαια, μπορεί να ακούσεις κράξιμο, δεν είναι όλα τέλεια, γίνονται και τέτοια σκηνικά.
— Είσαι το πρώτο τόσο προβεβλημένο gender fluid μοντέλο στην Ελλάδα. Κατ’ αρχάς πώς αυτοπροσδιορίζεσαι ως προς την ταυτότητα φύλου σου;
Αγόρι νιώθω αυτήν τη στιγμή, αλλά θεωρώ ότι το gender είναι ένα ταξίδι.
— Πότε κατάλαβες ότι το fluidity είναι hot και τοποθέτησες τον εαυτό σου στο gender bending κομμάτι της μόδας;
Όταν άρχισα να πειραματίζομαι με πιο feminine και unisex ρούχα στο πανεπιστήμιο, εκεί που όλοι έχουμε την πρώτη μας ανεξαρτησία, μένουμε μόνοι μας, και ειδικά στην Αγγλία έχεις αυτές τις προσλαμβάνουσες. Τότε άρχισε να μου κλικάρει ότι μπορείς να φορέσεις τα πάντα, είτε τα αγοράσεις από τα γυναικεία, είτε από τα αντρικά, ότι δεν υπάρχουν ταμπέλες.
Στο κάτω-κάτω κάθε ρούχο είναι ένα ύφασμα που μπορεί να το έχει ράψει κάποιος ως φούστα ή ως παντελόνι. Γιατί να υπάρχει πρόβλημα πώς κάθεται πάνω σε ένα σώμα;
— Πώς πήρες την απόφαση να δηλώσεις συμμετοχή στο GNTM; Το αγόρι σου, ο Φίλιππος, είχε πάει πέρσι, σωστά;
Το αστείο είναι ότι γνωριστήκαμε λόγω του GNTM. Εγώ τον είδα τηλεοπτικά πέρσι στο bootcamp, δεν τον ήξερα και θεώρησα πολύ άδικο που έφυγε. Τον έκανα follow από αντίδραση και επειδή μου άρεσε όλο αυτό που είχε παρουσιάσει. Ήρθε το follow back κι έτσι άρχισε.
Εντωμεταξύ εγώ τότε, το καλοκαίρι του ’20, έκανα τις πρώτες μου φωτογραφίσεις τυχαία, με έναν φίλο φωτογράφο, μετά την καραντίνα, που είχαμε μπουχτίσει και οι δύο. Με τσίμπησε τότε ένας άλλος φωτογράφος για ένα περιοδικό και κάπως έτσι ξεκίνησε.
Όταν τελείωσε η περσινή σεζόν του GNTM, το συζητήσαμε λίγο με το αγόρι μου και είπα «λες, μήπως να πάω;». Τελικά μια μέρα μού συμπλήρωσε την αίτηση, μου την έδειξε, πρόσθεσα κι εγώ λίγες τελευταίες λεπτομέρειες και τη στείλαμε μαζί ουσιαστικά.
— Πέρα από το να κερδίσεις, μου φάνηκε πως στόχος σου ήταν να κάνεις κι ένα κοινωνικό πείραμα: να δείξεις στο ελληνικό κοινό εικόνες που δεν είχε ξαναδεί. Τι είχες στο μυαλό σου;
Όλοι πάμε προφανώς στο GNTM για την καριέρα μας, για να προχωρήσουμε στο modelling κ.λπ. Εγώ μπαίνοντας δεν είχα στο μυαλό μου ότι θα έφτανα τελικό, περίμενα ότι σε οποιοδήποτε στάδιο θα μπορούσα να κοπώ, όπως όλοι. Πήγα να δείξω αυτό που έχω, να δω αν αρέσει και πού μπορεί να με φτάσει.
Στη συνέχεια, κάπου στα μισά του παιχνιδιού, ήταν που συνειδητοποίησα τη δύναμή μου. Έχοντας δει όλο το market της Αγγλίας, ένιωθα πως το κομμάτι του unisex/fluid fashion υποεκπροσωπούνταν στην Ελλάδα οπότε σκέφτηκα πως θα ήταν ενδιαφέρον να φανεί κάτι τέτοιο σε ένα μεγάλο σόου, να σπάσει το κλασικό πρότυπο της αρρενωπότητας και της ομορφιάς ενός άντρα.
— Και το πέτυχες, κατά κάποιο τρόπο συνεχίζοντας αυτό που ξεκίνησαν πέρσι μοντέλα όπως ο Φίλιππος, ο Άνταμ και η/το Lex, που όμως έφτασαν μόνο μέχρι το bootcamp.
Ναι, shout-out σε όλα τα παιδιά, τα αγαπώ πολύ.
— Σε είδαμε στις συνεντεύξεις, καθ’ όλη τη διάρκεια του GNTM, να μιλάς για πράγματα που σπάνια έως καθόλου θίγονται στην ελληνική τηλεόραση, πόσο μάλλον σε ένα ριάλιτι: για θέματα ψυχικής υγείας, έμφυλων στερεοτύπων, ΛΟΑΤΚΙ ορατότητας, εκπροσώπησης. Είχες συνειδητοποιήσει το βήμα που σου δινόταν; Πόσο έτοιμος ήσουν γι’ αυτό;
Έχοντας συνηθίσει στο περιβάλλον της Αγγλίας όπου τέτοια θέματα συζητιούνται ανοιχτά και δεν υπάρχουν ταμπού, μου βγαίνει πολύ φυσικά να μιλήσω γι’ αυτά. Προφανώς μπροστά σε μια κάμερα έχεις μια γνώση ότι κάπου πάει όλο αυτό, αλλά μπορώ να πω ότι μέχρι το τέλος δεν είχα συνειδητοποιήσει το εύρος του κοινού. Ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη το feedback.
— Κάποια στιγμή, κάπου στα μισά, στη δοκιμασία με το Studio 54, τότε που έσκασε και το πρώτο feud με την Κυβέλη, είδαμε ότι κάτι σε απασχολούσε – και το μάθαμε πολύ αργότερα ότι επρόκειτο για το θέμα της συνέχισης των σπουδών σου και της παραμονής σου στην Αγγλία.
Είχα ζοριστεί. Είχα κερδίσει μια υποτροφία από το πανεπιστήμιό μου να πάω για Advanced Marketing Management Master. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση, τότε, τον Σεπτέμβρη, αν θα πάω ή αν θα μείνω στο GNTM. Είναι λογικό να υπάρχει πίεση και δυσκολία στη λήψη μιας τέτοιας απόφασης, τόσο από μένα όσο και σε επίπεδο οικογενειακό, έπρεπε να ζυγίσουμε τι αξίζει περισσότερο. Το γνώριζα ότι θα ερχόταν αυτή η στιγμή, αλλά όταν μπήκα στο παιχνίδι, δυόμισι μήνες πριν, δεν ήξερα αν θα ήμουν ακόμα εκεί όταν θα ερχόταν η ώρα να επιστρέψω στην Αγγλία, άρα δεν υπήρχε λόγος να ακυρώσω το πλάνο του GNTM.
Υπήρχε, λοιπόν, το θέμα με τα χαρτιά της διαμονής μου, λόγω Brexit, το θέμα της υποτροφίας, αν θα την έχανα ή αν θα μου έμενε, υπήρχε ένα σπίτι που νοίκιαζα, ήταν πολλά που έπρεπε να διευθετηθούν, και εννοείται οι γονείς, που πάντα δίνουν σημασία στην εκπαίδευση. Υπήρξαν συζητήσεις, είχα μπει σε πολλές σκέψεις…
— … και παράλληλα έπρεπε να αντεπεξέρχεσαι στις απαιτήσεις του διαγωνισμού. Τελικά πώς αποφάσισες να μείνεις;
Σκέφτηκα πως είναι μια ευκαιρία που είναι απίθανο να μου ξαναδοθεί, για έναν χώρο που αν δεν τον δοκιμάσω τώρα, στην ηλικία που είμαι, δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τα ξανακαταφέρω να μπω σε αυτόν. Οπότε ακολούθησα την καρδιά μου, άφησα τη λογική μου, που μου έλεγε να επιστρέψω στην Αγγλία, κι έμεινα για να το παλέψω μέχρι τέλους. Η Αγγλία δεν έχει κλείσει βέβαια, έσπρωξα το Master έναν χρόνο πίσω γιατί θέλω πολύ να το κάνω. Θα δω πώς θα τα ισορροπήσω.
— Τώρα που μιλάμε, δεν έχουν περάσει ούτε 24 ώρες από τον τελικό. Πώς νιώθεις με την τρίτη θέση;
Νιώθω χαρούμενος. Καθ’ όλη τη διάρκεια του διαγωνισμού ήμουν σε σταθερά καλή πορεία, ποτέ δεν έπεσα πολύ χαμηλά και, πάνω απ’ όλα, βλέποντας τις λήψεις μου και τις λήψεις των άλλων παιδιών, δεν υπήρξε ούτε μία φορά που θεώρησα ότι αδίκως έχω μείνει ή ότι έχω χειρότερη λήψη από το παιδί που έφυγε. Αυτή είναι μια μεγάλη επιβεβαίωση για μένα.
— Σου έχει κοστίσει κάπου η συμμετοχή σου; Έχεις μετανιώσει για κάτι;
Δεν μετανιώνω για τίποτα. Στο κάτω-κάτω οι δύσκολες στιγμές κι εκείνες που πιθανά δεν «έγραψαν» καλά τηλεοπτικά είναι αυτές που μας κάνουν αυτό που είμαστε και μας έφεραν στον προορισμό που θέλαμε. Εγώ, που ήμουν εκεί μέσα, για 5 μήνες εγκλεισμού, ξέρω σε τι κατάσταση βρισκόμουν.
Το ότι αντέδρασα με συγκεκριμένους τρόπους με έμαθε πώς να διαχειρίζομαι κάποια πράγματα, πώς δρουν οι άνθρωποι στη βιομηχανία, πώς να χειριστώ την απόρριψη, τη μοναξιά. Ό,τι κι αν φάνηκε «λάθος» με έχει κάνει καλύτερο.
— Στο εξωτερικό είναι γνωστό πως τα πιο δημοφιλή ριάλιτι, όπως το «America’s Next Top Model» και το «RuPaul’s Drag Race», είναι scripted σε κάποιο βαθμό, πλάθουν δηλαδή «χαρακτήρες» και δίνουν κατευθύνσεις μέσα από το μοντάζ. Συχνά κάνουν το λεγόμενο «villain edit» σε κάποιους συμμετέχοντες, κρατώντας, δηλαδή, και προβάλλοντας συγκεκριμένες στιγμές από το διαθέσιμο υλικό και απορρίπτοντας άλλες, τους κολλάνε την ταμπέλα του «κακού» της ιστορίας. Βλέποντας το δικό σου υλικό, όσο καιρό είσαι έξω, ένιωσες ότι μπορεί, ηθελημένα ή όχι, να έκαναν κάτι τέτοιο και σε σένα στα τελευταία επεισόδια;
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι σε ένα τηλεοπτικό προϊόν, ειδικά σε ένα ριάλιτι, δεν φαίνεται ακριβώς η πραγματικότητα. Υπάρχουν συγκεκριμένοι χρόνοι, το προϊόν πρέπει να πουλήσει, οπότε θα κοπούν πράγματα που θεωρούνται πιο ασήμαντα, θα μπουν άλλα που έχουν «ζουμί» για να δημιουργηθεί μια ροή ενδιαφέρουσα για τον τηλεθεατή.
Γενικά δεν θεωρώ ότι μου αποδόθηκε villain edit. Το ότι στα τελειώματα υπήρξαν καταστάσεις που σχολιάστηκαν από το κοινό το παρατήρησα σίγουρα κι εγώ. Έφταιγε εν μέρει ίσως το μοντάζ κι εν μέρει έδωσα κι εγώ πατήματα λόγω της πίεσης, του εγκλεισμού, του ανταγωνισμού, όλων αυτών.
Στον ημιτελικό, ας πούμε, το θέμα με το φιλί με την Όλγα στη φωτογράφιση της Ειρήνης πήρε μεγάλες διαστάσεις. Πριν από το σετ εμείς είχαμε πάρει ένα reference, μας δόθηκε εικόνα όπου στο background δυο άτομα φιλιούνταν. Είναι διαγωνισμός, οπότε είτε στο background είτε μπροστά εγώ ήθελα να πηγαίνω καλά, να βγάζω υλικό άρτιο. Το φιλί κράτησε για 10-15 δευτερόλεπτα, όχι για όλο το σετ της Ειρήνης. Η Κυβέλη, στο σετ της οποίας έγινε ακριβώς το ίδιο πράγμα, κατάφερε να πάρει την καλύτερη φωτογραφία. Άρα αυτό που έριξε την Ειρήνη ήταν η αντίδρασή της και όχι αυτό που κάναμε εμείς.
Εγώ γενικά κρίνω τους ανθρώπους από αυτό που βλέπω συνολικά και όχι από τις χειρότερές τους στιγμές. Όλοι μας, όταν είμαστε στη χειρότερή μας στιγμή, μπορεί να βγούμε εκτός εαυτού. Θεωρώ ότι συνολικά έχω δείξει τον χαρακτήρα μου και δεν θα ήθελα να κριθώ από μία κακή ή έντονη στιγμή. Σε κανέναν δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό.
— Πάλι στο εξωτερικό, το κοινό παθιάζεται και δημιουργούνται τεράστια fanbases αλλά και haters γύρω από τους συμμετέχοντες σε ριάλιτι και διαγωνισμούς. Έχουμε δει άτομα να κλείνουν τους λογαριασμούς τους στα social media επειδή δεν μπορούν να διαχειριστούν το hate speech, ακόμα και να φτάνουν σε απόπειρες αυτοκτονίας. Εσύ, όσο καιρό είσαι έξω, έχεις λάβει hate speech; Πώς το διαχειρίζεσαι;
Έχω λάβει αρκετό hate δυστυχώς. Το έχω διαχειριστεί σκεπτόμενος πως εγώ προσωπικά δεν θα πήγαινα ποτέ να γράψω hate σε άλλον. Και μόνο που το κάνει κάποιος πέφτει χαμηλά στα μάτια μου και δεν με αφορά η γνώμη του.
Υπάρχει ένα fake account που μου έχει κάνει πέντε σχόλια τις τελευταίες μέρες και μου λέει τις προάλλες: «Γεια σου, ήθελα να σου πω ότι είσαι απαράδεκτος, είσαι φίδι κ.λπ., ήθελα να σ’ το υπενθυμίσω, καληνύχτα». Εκεί γέλασα. Μα τόσο πολύ θέλει κάποιος να ασχοληθείς μαζί του, να του δώσεις προσοχή, που στο τέλος σου εύχεται και καλό βράδυ; Πρέπει να σκέφτεσαι όλους αυτούς που σε υποστηρίζουν, σε υπερασπίζονται, ότι δεν είσαι μόνος σου.
— Πού εστιάζεις στη συνέχεια;
Στα μελομακάρονα! Σοβαρά μιλώντας, θέλω να βρω ένα καλό πρακτορείο που να μπορεί να με εκπροσωπήσει, να μου δείξει τι μπορώ να γίνω, να έχουμε επικοινωνία. Θέλω πολύ να βγω και στο εξωτερικό αλλά one step at a time.
Θέλω να κάνω πολλά πράγματα γενικά στον χώρο της μόδας, όχι μόνο στο modelling, αλλά εκεί θέλω να εστιάσω τώρα. Έχω ήδη ξεκινήσει κάποιες δουλειές με φωτογράφους, με έκλεισαν στην Ολλανδία πριν από λίγο καιρό. Θέλω να συνεχίσω τα ακαδημαϊκά μου, το μεταπτυχιακό μου.
Επίσης, όπως σου είπα και πριν, βγαίνοντας από το παιχνίδι κατάλαβα ότι μου δόθηκε ένα βήμα. Θεωρώ ότι είναι χρέος μου, με έναν τρόπο, ως ένα πολύ προβεβλημένο άτομο του community αυτήν τη στιγμή, να βοηθήσω, να επιστρέψω την αγάπη που λαμβάνω, να αλλάξουν λίγο τα πράγματα.
— Το έκανες ήδη. Έδειξες σε ένα τεράστιο κοινό ότι είναι ok δύο αγόρια να είναι σε σχέση, να κάνουν μια αγκαλιά, ένα φιλί, όταν έχουν να βρεθούν πολύ καιρό, να δίνουν δύναμη το ένα στο άλλο. Ότι επίσης το ανδρικό modelling δεν είναι μόνο το masculine κομμάτι αλλά υπάρχει κι αυτό που εκπροσωπείς εσύ…
Ότι boys cry επίσης. Χαίρομαι πολύ για όλα αυτά. Το ότι έμεινα στη σεζόν τόσο πολύ νιώθω ότι είναι σημαντικό, πέρα από τις προσωπικές μου φιλοδοξίες, επειδή σκέφτομαι πως εμείς και οι προηγούμενες γενιές μεγαλώσαμε χωρίς να μπορούμε να συνδεθούμε με κάποιο άτομο από την κοινότητα στην τηλεόραση για τόσο εκτεταμένο διάστημα. Αν έχω καταφέρει να είμαι αυτό το άτομο για παιδιά νεότερα, που θα μπορούν να νιώσουν κομμάτι του community χωρίς ακόμα ουσιαστικά να έχουν καταλάβει τους εαυτούς τους, για μένα είναι πολύ σημαντικό. Αυτά τα μηνύματα με συγκινούν πιο πολύ απ’ όλα.
Και θέλω να πιστεύω ότι από εδώ και πέρα θα σταματήσει το tokenism στο gay community, όχι να βάζουν queer άτομα στα shows μόνο και μόνο επειδή είναι queer, αλλά επειδή πραγματικά το αξίζουν. Επίσης η αρρενωπότητα, όπως και η θηλυκότητα, είναι φάσματα, κι εγώ δεν μπορώ να εκπροσωπήσω όλο το φάσμα.
Νιώθω πάντως ότι έχουμε προχωρήσει ως χώρα και δεν το περίμενα. Με σταματάνε και μου λένε καλά λόγια παπάδες, άτομα άνω των 50, των 60, από γενιές που τους έχουμε βάλει την ταμπέλα ότι είναι οπισθοδρομικοί. Μπορώ να σου πω ότι έχω λάβει περισσότερη αγάπη από αυτούς. Ένα κομμάτι του πληθυσμού, που του έχουμε βάλει λανθασμένα την ταμπέλα, είναι πρόθυμο να μάθει.
Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι στις απόψεις μας, αν θέλουμε να μας καταλάβουν. Να μην κουνάμε το δάχτυλο σε ό,τι λάθος μπορεί να πει ή να κάνει κάποιος. Να δίνουμε χώρο και χρόνο, να εξηγούμε, να μην πηγαίνουμε απευθείας στην επίθεση. Το έζησα και με κάποια παιδιά στο σπίτι που, όχι κακοπροαίρετα, μπορεί να είπαν κάτι που στο community να μην το θεωρούμε σωστό. Με την απλή κουβέντα, με το να εξηγήσεις, τους φέρνεις κοντά σου, ενώ μια επίθεση θα τους έδιωχνε. Let’s stop cancel culture, let’s educate people!
— Τι σημαίνει queer για σένα;
Ελευθερία. Είσαι ό,τι θέλεις, κάνεις αυτό που θέλεις και δεν ακούς κανέναν.
