Συμπτωματικά σήμερα, βρήκα μέσα σε ένα παλιό βιβλίο αυτές τις τέσσερις φωτογραφίες. Τις αναδημοσιεύω γιατί έχουν αξία ντοκουμέντου -ακριβώς επειδή είναι σπάνιες. Εικονίζουν δυο σημαντικές Ελληνίδες, οι οποίες, εξ όσων ξέρω, δεν είχαν φωτογραφηθεί από άλλους εκείνη την εποχή.
Η αμέσως προηγούμενη, χρονολογικά, φωτογραφία της Σέμνης Καρούζου που ξέρω, δημοσιεύτηκε στο βιβλίο "Η Δημιουργική Όραση -Κείμενα γύρω από την Ακρόπολη" (1997, εκδ. Ένωση φίλων της Ακροπόλεως), που την απεικονίζει, γηραιά ήδη, κατά τη δεκαετία του 1980.
Για την Μάτση Χατζηλαζάρου, είναι βέβαιο, ότι αυτές είναι οι μοναδικές φωτογραφίες από τα τελευταία χρόνια της ζωής της.
Σέμνη Καρούζου
FacebookTwitter Στο σπίτι της Σέμνης Καρούζου, στην οδό Δεινοκράτους, 4 Δεκεμβρίου 1987.... Η Σέμνη Καρούζου είναι η σημαντικότερη Ελληνίδα αρχαιολόγος που υπήρξε ποτέ. Σύζυγος του Χρήστου Καρούζου, θεμελίωσε μαζί του το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, έγραψε πλήθος άρθρων για την αρχαία Ελληνική Τέχνη, έθαψε με τα χέρια της αγγεία και αγάλματα κατά τη γερμανική κατοχή. Την είχα επισκεφτεί για μια συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία. Ήμουνα τότε 27 ετών. FacebookTwitter Την είχα ρωτήσει γιατί, επιμόνως, αποφεύγει να μιλήσει σε πρώτο πρόσωπο, ενώ χρησιμοποιεί περιφράσεις, ή το πρώτο πληθυντικό : " Δεν μ' αρέσει το πρώτο πρόσωπο. "Έκανα, έδειξα.."..'Όχι, δεν μ' αρέσει. Απλή μετριοφροσύνη ενός σοβαρού ανθρώπου, που βλέπει τι μπορούσε να κάνει και τι δεν έκανε".
Μάτση Χατζηλαζάρου
FacebookTwitter Στο σπίτι της ποιήτριας Μάτσης Χατζηλαζάρου -ένα νοικιασμένο ημιυπόγειο στην Πατριάρχου Ιωακείμ. Νοέμβριος 1986. Τότε, η ποίηση της Χατζηλαζάρου ήταν εκτός μόδας και κανείς, πουθενά δεν την ανέφερε. Ζούσε εκεί, σχεδόν ξεχασμένη και λίγο εξεπλάγη όταν της ζήτησα συνέντευξη. Μόνο μετά τον θάνατό της, η ποίησή της επανεκτιμήθηκε και σήμερα θεωρείται μια ιδιαίτερη, εξαιρετική περίπτωση στην ελληνική λογοτεχνία. FacebookTwitter Την ρώτησα αν τα γηρατειά είναι διπλή ήττα για μια γυναίκα που πρωταρχική αξία της ζωής της είχε τον έρωτα: "Τι θέλετε να κάνω; Τον υφίσταμαι το χρόνο που περνάει, το θάνατο που έρχεται...Το φοβερό είναι πως δεν αισθάνομαι γριά, αλλά έχω την εντύπωση πως με παρατάει το σώμα μου. Το σώμα μου γίνεται ελεεινό, το πρόσωπό μου γίνεται ελεεινό -δεν είμαι πια η ίδια... Δύσκολο!".
σχόλια