Σ’ άφησα εν γνώσει μου να με κοροϊδεύεις, χρόνια τώρα. Σε σένα μιλάω, τον αβάσταχτο εραστή μου. Με συνεπήρες απ΄την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα κι ό,τι κι αν κάνω στη ζωή μου, όσο κι αν ωριμάζω, εσύ με κάνεις μωρό παιδί ξανά. Με νεύρο, με ένταση, με πυγμή, κάθε μέρα με ξεζουμίζεις όλο και πιο πολύ και κάθε μέρα μου σκάς ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο και με ξεγελάς. Πώς ν’ αντισταθώ? Πώς να βρω τα κότσια να σου πω ως εδώ, το φιλί σου είναι του Ιούδα, το καλό το δίνεις αλλού, όχι στο κορόιδο. Να σε δω κατάματα και να μπορώ ακόμα και να σε σαρκάσω. Πόσα πολλά σου έδωσα και πόσα πήρα πίσω, η αφαίρεση είναι εύκολη, έξι πλην τρία. Να ψηλώσω το ανάστημά μου με όσα για πρώτη φορά θ’ ακούσεις να φεύγουν χείμαρρος από μέσα μου και να σε πνίγουν αργά και βασανιστικά. Δε φταις εσύ, εγώ αφέθηκα, εγώ έκανα όνειρα από τσιχλόφουσκες που σκάγανε. Ήσουν άτιμος όμως. Κάθε φορά που μύριζες ότι ξεγλιστράω έδινες τις πιο θερμές υποσχέσεις σου, ήξερες πάντα την αχίλλειο πτέρνα μου, πόσο αγαπώ τα λόγια.
Κοίτα με πάλι, όλο λόγια είμαι. Μ’ έκανες σκυλάκι σαν πείραμα του Pavlov, ξέρεις ότι δεν με παίρνει, πού να βρω καινούριο εραστή έτσι όπως μ΄ έχεις καταντήσει? Πού να βρω αλλού αγκαλιά όταν άλλες παρακαλούν για κάποιον με τα μισά σου χαρίσματα?
Κέρδισες άλλη μια μέρα, ναι, τα λόγια πάλι με γαλήνεψαν, κι ας είναι δικά μου. Για την ακρίβεια δεν θα σου χτυπήσω την πόρτα να σε χαιρετήσω, όχι ακόμα. Αφού μου’ φαγες κάθε ίχνος αξιοπρέπειας λέω να σε γλεντήσω λίγο κι εγώ. Το ότι γράφω εν ώρα εργασίας είναι μια καλή αρχή, θα υπάρξουν πολλές τέτοιες μέρες προσεχώς. Είσαι απλά η δουλειά μου και σ' έχω προ πολλού ξοφλήσει. Εσύ φταις, εσύ μ’ έφτασες εδώ, αλήθεια θυμάσαι εκείνες τις μέρες που μ’ αρρώσταινες απ’ το άγχος? Τα κλάματα κρυφά στην τουαλέτα μη με δεις να λυγίζω, για την αξιοπρέπεια μου? Τα ξενύχτια μου να σου τα κάνω όλα, για την αξιοπρέπειά μου? Ε μάθε, να πάει ν’ απαυτωθεί η αξιοπρέπειά μου, μέρα μέρα, μήνα μήνα, χρόνο χρόνο, θα γίνομαι όλο και πιο χαζή, όλο και πιο ξανθιά, όλο και πιο προκλητική. Να δεις που τότε θα σου γίνω κι απαραίτητη ελεεινή βδέλλα.
σχόλια