Εδώ είσαι μόνος σου, με τον εαυτό σου», μου είπε ένας από τους εθελοντές στο Τμήμα Επικοινωνίας. «Κάνε μια βόλτα, μίλα με τον κόσμο και γράψε», ήταν η προτροπή του. Έκτη μέρα των συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα. Το απόγευμα παρακολουθώ τη συνεδρίαση των «Αγανακτισμένων» που θέλουν ν' αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα γίνεται η επικοινωνία με τον Τύπο. Να διευκρινίσουμε εδώ πως κανείς δεν μπορεί να κάνει μια επίσημη δήλωση, αφού όλα πρέπει να περνάνε από τη γενική συνέλευση που πραγματοποιείται κάθε μέρα μετά τις εννιά το βράδυ.
Οι ομιλητές επιλέγονται με τη διαδικασία της κλήρωσης κι έχουν στη διάθεσή τους 1½ λεπτό για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Όπως τόνισε κι ένας μεσήλικας, «αυτή είναι η ασφαλιστική δικλείδα ώστε να μην υπάρχει κομματικό μανιπουλάρισμα στις ομιλίες». Έμαθε ο κύριος με τα χρόνια. «Τα κόμματα δεν έχουν θέση εδώ», μου λέει ο Takis, που ανήκει στην ομάδα που διαχειρίζεται το site www.real-democracy.gr. «Ας αφήσουν τις κομματικές τους ταυτότητες κι ας έρθουν. Είμαστε ανοιχτοί σε όλους και δεν καταγράφουμε κανέναν. Έχουν προσπαθήσει να εισχωρήσουν κόμματα. Κάποιος είπε πως όλη η ιστορία τελειώνει την Κυριακή, κάτι που είναι τελείως ανακριβές».
Πότε, όμως, θα τελειώσει; Τι ζητά ο κόσμος για να γυρίσει σπίτι του; Ο καθένας έχει τα δικά του αιτήματα. Θα φύγει όταν νιώσει ότι κάποια από αυτά ικανοποιήθηκαν. Πολύς κόσμος στέλνει mails και στο site, εκφράζοντας συγκεκριμένα αιτήματα. Αξίζει να σημειωθεί πως ο ιστότοπος έχει πάνω από 65.000 επισκέψεις καθημερινά και βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με τις 52 άλλες «αγανακτισμένες» πόλεις. Όσον αφορά την οργάνωση, καθημερινά προτείνονται και δημιουργούνται ομάδες, όπως για παράδειγμα η σημαντική ομάδα της περιφρούρησης, που έχει φροντίσει να μην ανοίξει μύτη σε καμία από τις συγκεντρώσεις. Ακόμα, ομάδες επικοινωνίας, γραμματείας, μετάφρασης, ανεργίας, καθαριότητας, ιατρικής, ψυχραιμίας (!) και άλλες πολλές. Στις ομάδες συμμετέχει κανείς εθελοντικά απλώς δηλώνοντας το όνομά του. Υπεύθυνοι δεν υπάρχουν πουθενά, μόνο αυτοί που ασχολούνται περισσότερο.
Περίπου 140 σκηνές έχουν στρατοπεδεύσει με μόνιμους κάτοικους. Τριάντα μία είναι οι καντίνες που σερβίρουν πολύ «βρόμικο», μέχρι καλαμπόκι και ξηρούς καρπούς. Οι καντίνες έχουν γίνει και πεδίο συζήτησης στις γενικές συνελεύσεις, αφού αρκετοί ήταν αυτοί που ζήτησαν ν’ απομακρυνθούν και να δημιουργηθούν κοινοτικά μαγειρεία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει καθημερινά συζητήσεις σχετικά με τον ρόλο των ΜΜΕ, των πολιτικών και το πώς θα οργανωθεί το κίνημα.
Τα θέματα αναρτώνται σε χάρτινες επιγραφές απέναντι από το κεντρικό σιντριβάνι. Από τις έξι το απόγευμα κι έπειτα ξεκινά η συγκέντρωση έξω από τη Βουλή. Τα συνθήματα είναι λίγο-πολύ γνωστά («κλέφτες»), οι χειρονομίες (μούντζα) όπως και τα σύμβολα (κρεμάλες). Μάλιστα, υπάρχει μια συγκεκριμένη ώρα που όλοι πετάνε το πράσινο laser πάνω στη Βουλή. Το βράδυ, μετά τις εννιά, ξεκινά η λαϊκή συνέλευση, όπου παίρνονται αποφάσεις για ό,τι συζητήθηκε στις ομάδες και για να ψηφίσουν τις αποφάσεις τις ημέρας. Αν κάποιος συμφωνεί κουνάει χαρακτηριστικά, χωρίς φωνές, την παλάμη του. Πρακτικά, αποφάσεις, αιτήματα, αναρτώνται όλα στο ίντερνετ. Η άμεση δημοκρατία (με τα προβλήματα και τις καθυστερήσεις της) στην πράξη. Άλλωστε, αυτή είναι η απαίτηση των «Αγανακτισμένων», ή καλύτερα «θυμωμένων» του Συντάγματος: κουράστηκαν με τους έμμεσους αντιπροσώπους και θέλουν επιτέλους να συμμετέχουν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
σχόλια