Από τον Γιώργο Κυριακόπουλο
Κάποιος στο διαδίκτυο υπολόγισε ότι ο Εθνικός Κήπος έμεινε το 2014 κλειστός μία στις τέσσερεις μέρες. Κάποιος άλλος υπολόγισε ότι τα κλειστά μαγαζιά (σχεδόν ένα στα δύο) στο Κουκάκι και στην Αχαρνών είναι αναλογικά περισσότερα από την Σταδίου. Εγώ που μένω στο κέντρο, βασανίζομαι στην επιστροφή μου από την δουλειά, επειδή η Αστυνομία αποκλείει ένα τεράστιο κομμάτι της πόλης, από του Φίξ μέχρι τα Χαυτεία, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, συχνά και περισσότερο, χωρίς να συντρέχει σοβαρός λόγος. Έτσι, επειδή δεν μπορεί –και δεν θέλει- να υπολογίσει τον ενδεχόμενο κίνδυνο από μιά διαδήλωση 300 ατόμων στο Σύνταγμα ή από την μετακίνηση υψηλών προσώπων. Την νύχτα στους κεντρικούς πεζόδρομους, στο Ζάππειο και στις παρόδους της Αθηνάς, οι άστεγοι που κοιμούνται καταγής πάνω σε χαρτόκουτα δεν είναι πιά ένας και δύο. Και στην Μαινάνδρου ή στο Μεταξουργείο κάποιοι δρόμοι είναι άβατοι, με δυστυχισμένους απόκληρους να τρυπιούνται, μεσημέρι και βράδυ. Και στο Πεδίο του Άρεως δεν παίζει να βολτάρεις μετά την δύση, συχνά ούτε πιό πριν.
Η οικονομία είναι σωστά στο επίκεντρο αυτών των εκλογών. Αλλά όλα τα υπόλοιπα θέματα είναι τραγικό λάθος που δεν συζητιούνται.
Όχι, δεν είναι ένα δεξιό παραλήρημα γιά την ασφάλεια και την αισθητική. Είναι ένα παράπονο για την αδυναμία συνδρομής του Κράτους στον Δήμο Αθηναίων. Έναν Δήμο που φιλοξενεί την πρωτεύουσα και τις ανάγκες και τα βάρη της, ενώ ταλανίζεται από την πιό πρωτόγνωρη εμπορική και ανθρωπιστική κρίση. Και που η κεντρική κυβέρνηση ούτε μεριμνά γιά την πληρωμή ενός «ενοικίου» όχλησης που προκύπτει από την φιλοξενία των κεντρικών υπηρεσιών του κράτους, ούτε και σέβεται τις απόψεις του γιά να είναι τα πάρκα ανοιχτά, οι δρόμοι ελεύθεροι και η εμπορική κίνηση ζωντανή και ζωηρή.
«Μα δεν έχουμε δημοτικές εκλογές ρε φίλε», θα μου πεί κάποιος. «Εθνικές έχουμε».
Το γνωρίζω, αλλά ζηλεύω τους βουλευτές της επαρχίας που προασπίζονται τα συμφέροντα και τις ανάγκες της περιφέρειάς τους. Και δεν εννοώ εδώ τα πελατειακά μικροσυμφέροντα που μας έφτασαν ως εδώ. Εννοώ το πώς συνασπίζονται όταν θίγεται η τοπική οικονομία, οι τοπικές ιδιαιτερότητες και ο χαρακτήρας της περιοχής τους, οι κοινωνικές ανάγκες και τα νοσοκομεία τους. Οι βουλευτές Αθηνών γιατί δεν το κάνουν; Δεν είναι τόπος τους η Αθήνα; Δεν είναι σημείο αναφοράς της ζωής τους; Δεν θα έπρεπε να επιδιώκουν να συνδράμουν τον Δήμο στις πολιτικές του, είτε αυτές αφορούν στην ανάπτυξη είτε στην ανακούφιση; Και δεν είναι υπεύθυνοι και για το μητροπολιτικό πρόσωπο της πόλης; Πρωτεύουσα είναι, πόσα κτίρια κουφάρια να αντέξει; Πόσα καμμένα σινεμά, πόσες σβηστές βιτρίνες τα βράδυα, πόσο tagging πάνω στα δέκα πιό εμβληματικά της νεοκλασσικά; Τι νόημα έχει τότε η τοπική εκπροσώπηση; Ας γίνουμε όλοι βουλευτές επικρατείας.
Η οικονομία είναι σωστά στο επίκεντρο αυτών των εκλογών. Αλλά όλα τα υπόλοιπα θέματα είναι τραγικό λάθος που δεν συζητιούνται.
* Ο Γιώργος Κυριακόπουλος είναι Υποψήφιος Α' Αθηνών με το Ποτάμι.
σχόλια