Τι κοινό έχουν οι γνωστές σε όλους μας επιτυχίες “Ήρθε πάλι νέο έτος”, “Πρώτη του μήνα” της Πωλίνας Χριστοδούλου και το πολυτραγουδημένο από θεούς και ανθρώπους “Από Δευτέρα” του Πάνου Κιάμου; Σε λίγους στίχους και μερικούς πιασάρικους ρυθμούς φαίνεται πως τα παραπάνω άσματα έχουν εντοπίσει την αχίλλειο πτέρνα της κοινωνίας του 21ου αιώνα: το καινούριο ξεκίνημα (αν υποθέσουμε πως ο σύγχρονος άνθρωπος έχει μόνο μία αδυναμία και κατά τ’άλλα είναι εντελώς ισορροπημένος).
Με μία δεύτερη σκέψη, δεν είναι μόνο ο κόσμος της μουσικής που έχει ανακαλύψει αυτή την ακαταμάχητη θέληση του ανθρώπου για μία νέα αρχή. Εννιά στα δέκα περιοδικά αφιερώνουν αναρίθμητες σελίδες για αυτό το πολυπόθητο “καινούριο ξεκίνημα” (και το 10ο είναι περιοδικό μαγειρικής). Επιπλέον, τα γυμναστήρια έχουν κάνει μία περιουσία καθώς γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι αυτό το 50ευρω της μηνιαίας σου συνδρομής αντιστοιχεί στις 3 πρώτες μέρες και πως μετά, ο διάδρομος στον οποίο έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχεις τον γυμναστή σου είναι αυτός που οδηγεί στις τουαλέτες της τοπικής καφετέριας (και αυτό με επιφυλάξεις γιατί ο γυμναστής σου εκείνη την ώρα πιο πιθανό είναι να βρίσκεται στο 3924873ο σετ κοιλιακών και όχι σε καφέ).
Το “καινούριο ξεκίνημα” μεταφράζεται διαφορετικά στη συνείδηση του καθενός: μία δίαιτα, μία νέα σχέση, το οριστικό τέλος μίας παλιάς, η απόφαση του να περάσεις επιτέλους αυτά τα 7 καταραμένα μαθήματα που σε κυνηγάνε από τη στιγμή που μπήκες στο πανεπιστήμιο, το κόψιμο του τσιγάρου, η αποταμίευση κλπ κλπ. Και όμως, αν δεν έχεις μεγάλο πείσμα, θάρρος και λίγο εγωισμό μέσα σου καταλήγεις πάλι με λίστες στα χέρια σου γεμάτες με bullets και επικεφαλίδες όπως «Στόχοι για το νέο έτος», «Ήρθε η ώρα να αλλάξω τη ζωή μου» και «50 πράγματα που πρέπει να γίνουν φέτος για να μην καταλήξω με μία νέα λίστα στα χέρια μου γεμάτη με bullets». Γιατί λοιπόν, το μεγαλύτερο ποσοστό «καινούριων ξεκινημάτων» καταλήγουν άδοξα σαν φύλα Α4 στα σκουπίδια; Τι μας εμποδίζει από το να κάνουμε στροφή 180 μοιρών (90 για τους μετριοπαθείς); Γιατί δεν είμαστε αποφασιστικοί όταν πρόκειται για τη βελτίωση της ζωής μας;
Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε βρίσκεται σε αυτό που μόλις διάβασες. Πείσμα και θάρρος; Bitch please! Δεν χρειάζεται να είσαι ο Ηρακλής για να κάνεις νέα βήματα στη ζωή. Αυτό που σε κρατάει, τις περισσότερες φορές, είναι το παρελθόν και το πόσο καλά βολεμένος ήσουν τότε. Είναι η δύναμη της συνήθειας που σε κρατάει πίσω και σου λέει «Τι ψυχή μπορεί να έχει μία οικογενειακή πίτσα;» ή «Αφού και τις προάλλες έδωσες τα τελευταία λεφτά του μήνα για σφηνάκια, γιατί όχι και τώρα;».
Το «καινούριο ξεκίνημα» προυποθέτει να ξεχάσεις ό,τι ήξερες μέχρι τώρα αλλά ταυτόχρονα να το αποδεχτείς και να σεβαστείς ότι κάποτε αυτό το οτιδήποτε σε όριζε σαν άνθρωπο. Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό το «καινούριο ξεκίνημα» θα σε ξανα-ορίσει σαν ένα εντελώς διαφορετικό άτομο, από την αρχή. Και αυτό, είναι καλό. Γιατί, αν θυμάσαι, κάποτε ο παλιός σου εαυτός έφτασε σε σημείο να γράψει λίστες για το πως θα μπορούσε να γίνει καλύτερος.
σχόλια