Aποστολή: Όταν κλαίνε στο Primavera Sound

Facebook Twitter
0

Η στήλη ταξιδεύει για δεύτερη φορά στην καταλανική πρωτεύουσα για το συγκεκριμένο φεστιβάλ... Από Πέμπτη πρωί θα έχουμε κάθε μέρα και μια ανταπόκριση για το τι γίνεται εκεί, φωτογραφικό υλικό και τι κάνει η ελληνική παροικία του Primavera..

Μέχρι τότε διαβάστε τι λέει ένας μύστης των live για το Primavera Sound ...

Πάω στο Πριμαβέρα (και όχι στην Πριμαβέρα που λένε κάποιοι λανθασμένα) από το 2007. Αδιάκοπα. Από τότε έχω πει στον εαυτό μου, πως το τελευταίο τριήμερο του Μαϊου, δε θα το χάνω, ο κόσμος να χαλάσει. Στα τέσσερα που προηγήθηκαν τα μάτια μου/σου/του είδαν πολλά. Από συγκροτήματα τοτέμ, one hit wonders μέχρι και το τελευταίο media darling του ΝΜΕ και του Pitchfork. Ωστόσο ο Διοσκουρίδης μου είπε να διαλέξω τις 5 συναυλίες που έκαναν την Ελλάδα να κλάψει, τις στιγμές που οι έλληνες πριμαβερίστας βρέθηκαν στο χώρο του φόρουμ. Δύσκολη επιλογή.

2007: Μodest Mouse

Οι Μοdest Mouse μόλις έχουν βγάλει το εκπληκτικό άλμπουμ με τίτλο σιδηρόδρομο We Were Dead Before the Ship Even Sank και όλοι έχουμε πιάσει στασίδι μπροστά στη σκηνή της ATP. Οι Modest Mouse σπάνια περιοδεύουν στην Ευρώπη, έχουν βγάλει δισκάρα ενώ μαζί τους πάνω στη σκηνή είναι η indie ιντελιγκέντσια με τα καλύτερα κιθαριστικά riffs των 80s, o υπασπιστής του Μοrrissey, η Aυτού Εξοχότης, Johnnie Marr. Ένας cool δανδής μέσα στο ωραίο κόκκινο σακάκι, αφήνει όλη την ATP με το στόμα ανοιχτό.

Justice

Οι Γάλλοι της Ed Banger μόλις έχουν κυκλοφορήσει το πρώτο τους άλμπουμ, έχουν κάνει τρελό hype με το We Are Your Friends και όλοι περιμένουμε να πάει η ώρα 2.30 (δε θυμάμαι σε ποια σκηνή) για να έχουμε ιδίοις ωσίν άποψη για το τι ρόλο βαράνε αυτοί οι δύο Γάλλοι. Ο κοντός καλοντυμένος και ο ψηλός με το μουστάκι. Κάποιοι άφησαν ένα κομμάτι της χορευτικής τους σάγκας σε εκείνη τη σκηνή για περίπου 365 ημέρες.

2008: Portishead

Οι Portishead μόλις έχουν βγει στη γύρα μετά από 11 χρόνια. Στις αποσκευές τους βρίσκεται το άλμπουμ Third, το rollercoaster για την Rockdelux μεταφέρει περίπου 25000 αλαφιασμένους aficionados που παραδίδουν το εισιτήριο τους στην Beth(αρα) Gibbons που παίζει το ρόλο του ελεγκτή. Η μια ώρα που δάκρυσαν και οι πέτρες.

2009: My Bloody Valentine

Xριστέ μου, δε μπορώ με τίποτα να ξεπεράσω το 15λεπτο φινάλε θορύβου, θροΐσματος και βόμβου που έβγαζε η κιθάρα του Kevin Shields στο You Made Me Realize. Κάποιοι είπαν πως είναι, όχι μόνο το καλύτερο live που έχει διοργανωθεί στο Forum αλλά, το καλύτερο live που έτυχε να δει ποτέ ζωντανά άνθρωπος. Ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Μετά από εκείνη τη μέρα, αντιμετωπίζω διαφορετικά την έννοια του live. O πήχης ακούμπησε το Θεό.

2010: Fuck Buttons

Στο καπάκι από Pavement με το σαρδόνιο χαμόγελο καρφωμένο στο στόμα. Οι Pavement γάμησαν, οι Fuck Buttons έδειραν. Το μόνο που θυμάμαι είναι αγκαλιές με τον ΠΜ, τα υψωμένα χέρια του ΝΜ που ακουμπούσαν τον ουρανό, το χαμόγελο του ΣΔ και τα πολλά φωτάκια. Αυτοί οι δύο τύποι από το Brighton έγιναν ένα με το υποψιασμένο κοινό που γέμισε την Rockdelux για πάρτη τους. Μια για πάντα. H επική τριλογία της περσινής πρώτης μέρας ολοκληρώθηκε με το εκπληκτικό και εγκεφαλικό σετ των Moderat.

Διαβάστε ακόμα το Είχανε και παέγια στο χωριό σας; του Μάκη Παπασημακόπουλου

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ