*SCROLL DOWN FOR THE ENGLISH TEXT*
Το ίδιο βράδυ πήγα στην τελετή έναρξης. Η παρουσίαση έγινε στα σουηδικά και κράτησε δυο ώρες περίπου, όπου κατά την διάρκεια της με πήρε ο ύπνος στην καρέκλα της αίθουσας. Μετά, βγήκα από τον κινηματογράφο όπου μέσα στο πλήθος κόσμου είδα πάλι τον Πάολο. Μου είπε ότι τον πήρε και αυτόν ο ύπνος κατά τη διάρκεια της παρουσίασης. Αργότερα στο πάρτυ έναρξης ο Πάολο έπαιξε παλιούς δίσκους σε μία από τις αίθουσες του ξενοδοχείου.
Μερικές μέρες αργότερα είδα τo «Βινυλιομανία» στην μεγάλη οθόνη και το απόλαυσα πραγματικά. Ο Παόλο ταξίδεψε στον κόσμο όπου πήρε συνέντευξη από κατασκευαστές βινυλίου, συλλέκτες και σχεδιαστές εξώφυλλων όπως τον Γουίστον Σμιθ και τον Πίτερ Σάβιλ.
"Η ταινία μου αφορά τους δίσκους βινύλιου αλλά αυτό είναι απλώς μια δικαιολογία γιατί ήθελα να μιλήσω για το πως ένα αντικείμενο μπορεί να είναι τόσο συνδεδεμένο με τις προσωπικές μας μνήμες και με την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας. Η ταινία δεν αφορά μόνο τους συλλέκτες βινυλίου αλλά όλους αυτούς που το πάθος τους είναι η μουσική και ήθελα να κάνω το κοινό χαρούμενο με ένα ταξίδι μέσα στη μουσική.
Γενικά η μουσική μας ενώνει όλους. Οι δίσκοι είναι μια απλή δικαιολογία για να μιλήσεις για τη μουσική. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα για μένα από το να ξυπνάς το πρωί και να ακούς ένα δίσκο του Φρανκ Σινάτρα, των Ρόλλιν Στόουνς ή να πίνεις μια κούπα τσάι ακούγοντας ένα δίσκο του Χάρυ Μπελαφόντε..."
Ο Πάολο σε αυτό το σημείο χαμογέλασε, γιατί την προηγούμενη μέρα γνωριστήκαμε τυχαία με την Τζίνα Μπελαφόντε. Είναι η παραγωγός του ντοκιμαντέρ «Sing your Song” για τη ζωή του Χάρυ Μπελαφόντε. Γίναμε φίλοι και οι τρεις. Ο Πάολο ανακάλυψε ότι συμπτωματικά είχε πάρει μαζί του στο Γκέτεμποργκ ένα δίσκο του Χάρι Μπελαφόντε!
Ταξίδεψες όλο τον κόσμο φτιάχνοντας την ταινία, Λονδίνο, Σαν Φρανσίσκο, Τόκυο, Πράγα...
"Ναι, ταξίδεψα από τον ένα τόπο στον άλλο, αλλάζοντας καταστάσεις, και κάθε φορά, σιγά σιγά έπαιρνα απαντήσεις στα ερωτήματα μου. Η αρχική μου αναζήτηση είχε να κάνει με το γιατί οι δίσκοι έχουν τόσο μεγάλη απήχηση.
Οι δίσκοι είναι σαν μια μηχανή του χρόνου, μπορείς με τη βοήθεια τους να ταξιδεύσεις στον χώρο και στον χρόνο.
Το να είσαι βινυλιομανής, για μένα είναι μια ευχαρίστηση αλλά μπορεί να καταλήξει και σε αρρώστια. Αλλά οι συλλέκτες δεν είναι το μοναδικό σημείο αναφοράς της ταινίας, είναι ένα από αυτά.
Μία από τις ωραιότερες αναμνήσεις είναι όταν είμουν τεσσάρων χρονών και η μαμά μου με ξυπνούσε υπέροχα με τη μουσική από ένα δίσκο του Μότσαρτ.
Από την παγκόσμια πρεμιέρα του μέχρι σήμερα το «Βινυλιομανία» πήρε μέρος σε πολλά φεστιβάλ όπως στην Ιταλία, Αγγλία, Πολωνία, Καναδά, Βοσνία...Και ήταν η επίσημη ταινία του International Record Store Day 2012.
Meeting the director Paolo Campana
I met Paolo a few months ago at Goteborg film festival on the opening day. He told me that he was one of the DJs at the festival’s opening party and he was also presenting his documentary “Vinylmania” during the festival.
The same night I went to the ceremony followed by the opening film of the festival. The presentation was in Swedish and it lasted for two hours. Feeling quite tired from my flight as I arrived the same morning, I couldn’t help closing my eyes and having a nap on the chair of the “Draken” cinema where the event was taking place. On my way out from the screening cinema I saw Paolo again in the crowd. He told me that he fell asleep as well during the presentation! We made our way to the opening party where he played his old vinyl records.
A few days later I watched “Vinylmania” on the big screen and really enjoyed it...Paolo travelled the world and met record pressers and DJs, collectors and album cover artists like Winston Smith and Peter Savile.
During a cup of tea Paolo told me his thoughts about the movie:
For me records were just an excuse to tell how important is an object that connects to you and your personal memories as well as behaviour. The film is not about collectors of vinyl but it’s about passion for music and how to make people happy with a trip inside music.
In general music is something connecting us all. Records were just an excuse to talk about life. I consider that the most beautiful thing is to wake up in the morning and listen to records of Frank Sinatra, Rolling stones or have a cup of tea listening to a good record of Harry Belafonte for example…
He looked at me and smiled. The previous day accidentally we met Gina Belafonte. She is the producer of the documentary “Sing your Song” about Harry Belafonte’s life. We became friends and went to screenings and dinners together. And in Paolo’s flight case there was a record by Harry Belafonte!
You have travelled the world to make this documentary from London to San Francisco to Tokyo to Prague…
Yes, I moved from one city to another, from one situation to another and every time there was something that, little by little, gave answers to my questions. My first question was why so many people like vinyl so much.
Records are a kind of time machine that you can use for travel in space and time! I travel in space with records, I move from one track to the other and from one place to the other.
To be a “vinylmaniac” in general for me can be a big pleasure, but it could be also be a kind of disease. But, as I said, it is not a film about collectors. Collectors is just one of the aspects.
One of the first memories of my life is when I was four. My mother used to play a Mozart record, and she used to wake me up with music…
Since its world premiere “Vinylmania” participated in many festivals in Italy, UK, Poland, Canada, Bosnia to name a few... It was also the official film of the International Record Store Day this year!
This film will speak to all the vinylmaniacs and music lovers.
σχόλια