It was a large room.
Full of people. All kinds.
And they had all arrived at the same building
at more or less the same time.
And they were all free.
And they were all
asking themselves the same question:
What is behind that curtain?
Laurie Anderson
Μένουμε δίπλα στο παλάτι.
Στο παλάτι μένουνε ο Βασιλιάς ,
η Βασίλισσα και οι λοιποί συγγενείς.
Στη μεγάλη πόρτα,για να τους φυλάνε, έχουνε Νταντάδες με άσπρες φουστανέλλες και κόκκινα χνουδωτά καπέλλα.
Στα γύρω-γύρω, γυαλιστεροί αστυνόμοι φυλάνε τους τοίχους μήπως το σκάσουνε ο Βασιλιάς, η Βασίλισσα και τα παιδιά τους.
Κάθε μέρα τους επισκέπτονται και στρογγυλοί Κύριοι που μοιάζουν με χελώνες, κι έτσι έχουνε παρέα. Το σπίτι -μας "εμάς" είναι μεγάλο.
Τα βράδυα η Γιαγιά σεργιανάει στο σαλόνι και μου δείχνει τους προγόνους. Κάθονται σε πολυθρόνες για να ξεκουραστούν.
Κάτω από κάθε όνομα,ένα φωτάκι,και τα κάδρα χρυσά και με τρυπίτσες σαν τυρί. "Να" κι ο Στρατηγός. Το χέρι μέσα στο σακάκι για να ξεκουμπωθεί κι η ματιά του κατ'ευθείαν στο μπουφέ.
"Ο Στρατηγός", μου λέει η Γιαγιά,
"έβαλε σε τάξη την Ελλάδα".
Φαντάζομαι το Στρατηγό να συγυρίζει την Ελλάδα και να βάζει Κυρίους και Κυρίες στα συρτάρια.
Την Κυριακή η Γιαγιά δέχεται στο σαλόνι. Απόψε ήρθε μόνο ο κύριος 'Αρης. Είναι μυτερός σαν μολύβι, πρεσβευτής και ποιητής.
Φάγαμε. Ο κύριος Άρης απαγγέλλει.
Τους παρατάω,τρέχω στην κουζίνα,κάτω απ τη φούστα της Φανής. Η Φανή πλένει τα πιάτα, δεν έχει ηλικία γιατί είναι τρελλή.
"Είσαστε όλοι βρωμεροί", μου λέει. "Βρωμεροί.
Το χρήμα σας βρωμάει σαν το μυαλό σας".
"Πες μου για τον πόλεμο, Φανή".
Κάθεται στο σκαμνί,τα χέρια της σκάβουν τον αέρα, γίνονται λαμπάδες.
"ΜΕΤΑ", βρυχάται, "σαν μείναμε αναμεταξύ μας, εμείς κατεβήκαμε στους δρόμους, ρουφούσαμε αέρα σαν τρελλοί, δεν λέγαμε να τον χορτάσουμε.
Εσείς είχατε γίνει μικροί σαν κουκιά".
Μυρίζει αίμα η Φανή, την πλησιάζω.
"Μας φάγατε και πάλι, μας φάγατε, ξεκοιλιασμένοι χιλιαράδες..." Μέσα στο κλάμα πιάνει το τραγούδι.
Ανεβαίνω στο σαλόνι. Κρυώνω. Και πεινάω. Παράπονο με πιάνει, δεν ξέρω κι εγώ γιατί. Πάω στο δωμάτιό μου να κοιτάξω το καινούργιο μου βιβλίο. Κλαίω καθώς γυρίζω τις σελίδες.
Είναι για το Βόρειο Πόλο.
Η Κασσάνδρα και ο λύκος / Μαργαρίτα Καραπάνου
σχόλια