Deaf In Venice

Είμαι σχεδόν κουφός από το δεξί αυτί, οπότε τσίμπα ένα ατυχές λογοπαίγνιο.

Το μπάνιο της βίλας που νοίκιασε η παραγωγή για μας ήταν σαν από '70s ιταλική τσόντα.

Πρόσω ολοταχώς. Good times ahead.

To πρώτο πρωί στη Βενετία απαιτούσε προσαρμοστικότητα.

Ο πιο συγκλονιστικός καφές, μόνο 90 cents. Ακούς Clemente;

Τις πρώτες μέρες, συγκάτοικοι με τη Γιούλα Μπούνταλη. Δεν ροχάλιζε. Όχι πολύ.

Άντε βρες το.

Όλα τα καλά παιδιά, Σύλλας, Μαρίσσα κ.λπ.

Η Χώρα Προέλευσης κάνει πρεμιέρα σε λίγες μέρες.

Παγωτό μύρτιλο. Ακόμα το σκέφτομαι.

Ευτυχής έκπληξη! Η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου ήταν εκεί με δύο ταινίες.

Τόσο όμορφο, που θέλεις να του βάλεις φωτιά.

Παγωτά, παγωτά, παγωτά, συνέχεια.

Σκεφτόμουν πώς να κλέψω τα έπιπλα και πώς να τα μεταφέρω στην Αθήνα.

Και του πουλιού το γάλα και για τον πιο σπαστικό πελάτη.

Με κοίταζε.

Η Mary Collins ήθελε να πεθάνει στη Βενετία.

REDRUM.

Έβρεχε πολύ. Παράδεισος.

Μεταφέρθηκα στο Westin Europa & Regina Hotel, με θέα στο κανάλι. Προσέφερα δωρεάν στριπτίζ σε περαστικές γόνδολες.

Κύματα, παλίρροιες, πλημμύρες.

Πέρα δώθε με πλωτά για να προλάβω.

Το πρωί ξεκινά ιδανικά, με ένα βουνό μπέικον πάνω σε ανανά.

Ο Jean Paul Gaultier σε περνά απέναντι για 50 cents.

Πρεμιέρα στη Sala Darcena, όπως 5 χρόνια πριν, με το Delivery του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Déjà vu.

Δεν βλέπω τις ταινίες μου, αλλά αυτή την είδα. Μου άρεσε πολύ.

http://twitter.com/thanos_samaras