Φαέθων / Θεατρο της Οδου Κυκλαδων
Μια σύγχρονη εκδοχή του αρχαιοελληνικού μύθου (πατέρας-ήλιος και γιος Φαέθων), όπου τα γεγονότα επαναλαμβάνονται μέσα σε ένα πλαίσιο σημερινής πραγματικότητας, μια παραβολή για την πάλη του ανθρώπου με το θείο και την επιτακτική του ανάγκη να αντιδράσει στην άνωθεν επιβολή. Το ότι ο Δημήτρης Δημητριάδης τοποθετεί τη δράση του έργου στο εσωτερικό ενός σπιτιού στο Λονδίνο, κάνοντας αναφορά στον σαιξπηρικό Άμλετ, δεν το κάνει βρετανικό – μάλλον περισσότερο οικουμενικό. Στην καθαγιασμένη εστία μιας χριστιανικής οικογένειας ο πατέρας, που ονομάζεται Χάμνετ Λομ, επιβάλλεται στα παιδιά του με τον τρόπο που συμβαίνει σε οποιαδήποτε άλλη κοινωνία. Όπως λέει ο συγγραφέας: «Όσα επιβάλλει στα μέλη της οικογένειάς του, σε παράλληλη συνάρτηση προς τις ατέρμονες διακηρύξεις του υπέρ του χριστιανικού δόγματος και της ευαγγελικής πορείας, αποτελούν τη σύμμετρη και ολική καταδίκη του».
Απόκρυψη, συγκάλυψη, υποκρισία, χειραγώγηση, αποκάλυψη, όλα τα χαρακτηριστικά της τραγωδίας, του θεάτρου και της ζωής ξεδιπλώνονται σε αυτό το ανατρεπτικό κείμενο, το οποίο ανέλαβε να σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Καραντζάς στη Σκηνή «Λευτέρης Βογιατζής». Χρησιμοποιώντας όλους τους χώρους, εντάσσει το κοινό σε γνώριμες κι ενίοτε εφιαλτικές συμβάσεις του αστικού βίου. Το όλο εγχείρημα ενισχύεται από ήχους που έχει δημιουργήσει ο Δημήτρης Καμαρωτός, οι οποίοι συνομιλούν με τις σιωπές και τις αδυσώπητες λέξεις κατά τη διάρκεια μιας νύχτας που περνά αυτή η οικογένεια. Ο πατριάρχης Χάμνετ Λομ « φορέας και εφαρμοστής του χριστιανικού προτάγματος, μισαλλόδοξος υποστηρικτής του και φανατικός απόστολός του, γίνεται ο αντιστροφέας του», εν τέλει. «Αποκαλύπτει την πλαστότητά του και την ανεδαφικότητά του, την αντίθετη στην ανθρώπινη ύφανση υφή του. Επιπλέον, καταδεικνύει, ωμά και απροκάλυπτα, τη χριστιανική σωτηριολογία ως ρητορικό προκάλυμμα μιας κολάσιμης πρακτικής την οποία με τα λόγια αρνείται και με τις πράξεις συντηρεί» συμπληρώνει ο συγγραφέας. Τη σκηνογραφία υπογράφει η Ελένη Μανωλοπούλου, τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη. Τον πατέρα υποδύεται ο Περικλής Μουστάκης, τον γιο ο Άρης Μπαλής, τη μάνα η Αννέζα Παπαδοπούλου και τις κόρες η Εύη Σαουλίδου και η Σταυρούλα Σιάμου.
Θέατρο Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής», Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη, 210 8217877, Ώρες & ημέρες παραστάσεων: Πέμ. 21.00, Παρ. 21.00, Σάβ. 21.00, Κυρ. 19.00
Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας / Εταιρεiα θεάτρου DameBlanche
Η ηθοποιός και σκηνοθέτις Χρύσα Καψούλη λέει για το έργο Ο ευαγγελισμός της Κασσάνδρας που ερμηνεύει στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων: «Αν η Βίβλος είναι το Ευαγγέλιο του Θεού, το έργο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα μικρό θεατρικό ευαγγέλιο του ανθρώπου. Ένα "αντι-ευαγγέλιο" του έρωτα. Η Κασσάνδρα είναι ένας μύθος εύφορος στον χρόνο. Όπως όλοι οι μύθοι. Γιατί έχουν τη δυνατότητα να εμπεριέχουν τις προβολές μας. Η Κασσάνδρα του Δημητριάδη έρχεται να μιλήσει για το τέλος των μύθων. Και των παραμυθιών. Είμαστε μια σκιά που προσπαθούμε να χωρέσουμε στις μεγάλες αφηγήσεις. Και λέει πως εξαντληθήκαμε απ' την άρνηση. Ζήσαμε αρνούμενοι. Χτίσαμε έναν πολιτισμό άρνησης, χωρίς ούτε μια κατάφαση. Γαλουχηθήκαμε με τα "όχι", καταναλώσαμε όλη την παγκόσμια φιλοσοφία και στο τέλος έμεινε το "τίποτε". Με αυτή την έννοια η Κασσάνδρα μετατρέπεται σε απόστολο Παύλο του έρωτα. Γιατί η Κασσάνδρα έχει έναν μόνο προορισμό: να αυτοκαθοριστούμε. Είμαστε ετεροκαθορισμένοι οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο λόγος που πάντοτε αισθανόμαστε ξένοι. Ακόμα και στο ίδιο μας το σώμα. Σαν να ζούμε με λάθος ταυτότητα, τη ζωή αλλουνού. Η Κασσάνδρα έρχεται ως ξένη, Ασιάτισσα. Και αίρει αυτό το πρώτο διαχωριστικό του Άλλου: γίνεται εαυτός μας. Δικός. Φίλος. Κατά δεύτερον, διεκδικεί ως γυναίκα, σε έναν απόλυτα αντρικό κόσμο, την ταυτότητά της ως ανθρώπου: καταργεί τα φύλα κι ας μιλάει για τον έρωτα των δύο φύλων. Μέσω του έρωτα γίνεται η γυναίκα που δεν της επέτρεψαν να είναι και μέσω αυτού Άνθρωπος».
Ένα γοητευτικό παραλήρημα λέξεων και φράσεων που καυτηριάζουν και απογυμνώνουν το παιχνίδι των φύλων και των κοινωνικών τους συμβάσεων με στόχο την απροκάλυπτη κατάργησή τους. Μια περφόρμανς-μονόλογος, κατά τη διάρκεια της οποίας η ερμηνεύτρια βρίσκεται σε μια καθηλωτική ένταση, ξεστομίζοντας τα σμιλευμένα λόγια του Δημητριάδη σαν να τα εκσφενδονίζει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το εκπληκτικό κοστούμι που ευφυώς μετατρέπεται σε σκηνικό είναι του εικαστικού Αντώνη Βολανάκη, η μουσική του Μιχάλη Δέλτα και το βίντεο της Μύρνας Τσάπα.
Πολυχώρος ΚΕΤ, Κύπρου 91, 213 0040496. Έως 8/3. Ώρες & ημέρες παραστάσεων: κάθε Σάβ. 21.00, Κυρ. 21.00, polychorosket.gr
Στροχάιμ / Από Μηχανής Θέατρο
Έργο που βασίζεται στην ιδιόρρυθμη και σύνθετη προσωπικότητα του Γερμανού ηθοποιού και σκηνοθέτη Έριχ φον Στροχάιμ και στη συνάντησή του με την Γκλόρια Σουάνσον στο Sunset Boulevard - Η λεωφόρος της Δύσης του Μπίλι Γουάιλντερ, την εξαιρετική ταινία του 1950, η οποία ασκεί αιχμηρή κριτική στο σύστημα της βιομηχανίας του θεάματος. Η Σουάνσον, θρυλική ντίβα του αμερικανικού κινηματογράφου του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, είναι η ίδια που υποδύθηκε την παροπλισμένη σταρ Νόρμα Ντέσμοντ στην ταινία και την οποία θα ερμηνεύσει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη σε μια τελευταία συνάντηση με τον Στροχάιμ, που θα υποδύεται ο Άκις Βλουτής. Ένα παιχνίδι αλήθειας-ψεύδους, πραγματικού-φανταστικού, ζωής-θανάτου. Ο Δημητριάδης, μέσα από ένα λυρικό κείμενο που ξεκινά εκεί όπου η ταινία τελειώνει, μιλάει μέσω του Στροχάιμ για την τέχνη. Δεν καταφεύγει σε μια προσωπογραφία αλλά κάνει μια επιτομή, αποκαλύπτοντας τους βαθύτερους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι αμφισβήτησαν την εποχή τους, διατηρώντας όμως το μυστήριό της.
Πού συναντιούνται το φανταστικό με το πραγματικό στη μεγάλη τέχνη του κινηματογράφου, στο βασίλειο του ψεύδους, της εικόνας και του εφήμερου; Οι δύο αυτές εμβληματικές και μυθικές φιγούρες του Έριχ φον Στροχάιμ και της Γκλόρια Σουάνσον βγαίνουν από την οθόνη κι ενσαρκώνονται πάνω στη σκηνή. Μέσα από τη θεατρική σύμβαση τα φαντάσματα αυτά του παρελθόντος, πρόσωπα ανάμεσα στο πραγματικό και στο φανταστικό, στοιχειώνουν τους χαρακτήρες και συγχρόνως το κοινό. Κι όμως, αφού ο χρόνος τους αιωρείται σταματημένος στο μεγάλο, εικονικό νεκροταφείο της σύγχρονης τεχνολογίας του Internet αλλά και μέσα από την κινηματογραφική εικόνα, δεν μπορεί παρά να είναι ζωντανά. Στο Στροχάιμ ολοκληρώνεται η τελετουργία του μύθου μέσα στο έργο. Ξαναγεννιέται από τις στάχτες του χάρη σε μια τελετή ζωής και θανάτου, μια παρωδία που στη θεατρική σκηνή αποκτάει αληθινή μορφή. Το έργο ανεβαίνει την άνοιξη σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή.
Θέατρο Από Μηχανής, Ακαδήμου 13, 210 5231131, facebook.com/apomixanis
Απόφραξη / Bijoux De Kant
Η Απόφραξη είναι ο μύθος του Νάρκισσου αντεστραμμένος. Μια προσέγγιση του Δημητριάδη μέσα από ένα κείμενο αναπάντεχο, το οποίο ανατρέπει την έννοια του ναρκισσισμού. Ένα έργο που λέει ότι αρκετά ευαγγελιστήκαμε την αυτογνωσία, ότι οφείλουμε να διακηρύξουμε επιτέλους την «αλλο-γνωσία». Να φτάσουμε στη γνώση του εγώ μας μέσω του Άλλου. Στον μύθο ο Άλλος είναι ο Αμεινίας που ερωτεύτηκε τον Νάρκισσο και αυτοκτόνησε εξαιτίας της αδιαφορίας εκείνου. Τότε η Νέμεσις καταράστηκε τον Νάρκισσο να ερωτευτεί τον εαυτό του, βλέποντάς τον ως είδωλο μέσα στο νερό – ένας έρωτας στον οποίο δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί. Έτσι, καθηλωμένος πάνω από την αντανάκλαση του εαυτού του στο νερό, κουράστηκε, μαράζωσε κι έσβησε. Τι θα συμβεί αν για μια φορά τα πράγματα πάρουν άλλη τροπή; Αν, επιτέλους, ο Νάρκισσος ανακαλύψει τον Άλλο; Το έργο ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείο από την bijoux de kant σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη, με τον Γιώργο Νανούρη στον ρόλο του Νάρκισσου και τον Ορέστη Καρύδα. Από τα μέσα Απριλίου.
Θέατρο Θησείον - ένα θέατρο για τις τέχνες, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, 210 325544
σχόλια