Είχαμε μια κασέτα που την ακούγαμε στα ξωκλήσσια όταν πηγαίναμε να ξεκλέψουμε καμμιά ώρα και κανά τσιγάρο.
Την κασέτα αυτή την έδωσα σε μια συμμαθήτριά μου.
Η Ντίνα μετά μου είπε πως δεν έκανα καλά γιατί το κασετόφωνο της άλλης χάλαγε τις κασέτες.
Όταν πήγα να πάρω την κασέτα πίσω, είδα τη γιαγιά της και το σπίτι τους που μύριζε χωριό και τζάκι.
Η κασέτα ήταν χαλασμένη. Μου είπε πως ήξερε πως το κασετόφωνό της χαλάει τις κασέτες με το που τις παίζει. "Στην ουσία", είπε, "μπορώ να ακούσω το κάθε τραγούδι μόνο μία φορά".
Δεν με πείραξε που είχε χαλάσει η κασέτα.
Θα ήθελα να μπορούσα να θυμηθώ το όνομα αυτής της συμμαθήτριάς μου τώρα.
σχόλια