Έχασε τα πόδια του, αλλά όχι το πάθος του

Facebook Twitter
0

Ο Joao Silva, Αφρικανός φωτορεπόρτερ πολέμου των New York Times, έχασε τον περασμένο Οκτώβριο  τα πόδια του απο  έκρηξη σε μια αποστολή στο Αβγανιστάν. Το ασίγαστο πάθος για τη δουλειά του όμως δεν έσβησε. Με τη βοήθεια προσθετικών άκρων και με ένα υποστηρικτικό μπαστούνι, συνεχίζει να μεταφέρει αυτά που οι εικόνες λένε καθαρότερα απο τις λέξεις. Την πρωτη μέρα επανένταξης στη δουλειά μετά το ατύχημά του - πριν ακριβώς ένα μήνα- εμφανίστηκε χαμογελαστός, δηλώνοντας: ''Κάποια στιγμή θα καταφέρω να τρέξω ξανά. Προς το παρόν μπορώ και  περπατάω''. Πρόκειται για μια κίνηση που μόνο θαυμασμό μπορεί να προκαλέσει.

Πάντα πίστευα πως η δουλειά των πολεμικών ανταποκριτών είναι αρκετά παραξηγημένη, λόγω της ρετσινιάς περί αναισθησίας και της δίψας για μάχη. ''Αυτοί οι άνθρωποι είναι απάνθρωποι, εύχονται να γίνονται πόλεμοι για να βγάλουν το ψωμί τους'' ακούω κατά καιρούς. Πόσοι όμως απο αυτούς τους επικριτές αναλογίστηκαν πόση ανθρωπιά και αποφασιστηκότητα απαιτείται για το εν λόγω επάγγελμα; Σκέφτηκαν άραγε με πόση λύπη αποχαιρετούν κάθε φορά τις οικογένειές τους καθώς κάθε τους αποστολή  ενδέχεται να είναι και η τελευταία;  Ο Joao Silva με τη δύναμη και το μεγαλείο της ψυχής του απέδειξε πως ο μοναδικός του στόχος του ήταν και είναι να ενημερώσει τον αναγνώστη για το πραγματικό πρόσωπο του πολέμου, πέρα απο τα ηρωικά στιγμιότυπα της τηλεόρασης και τα απρόσωπα δελτία τύπου. Με την υποστήριξη προσθετικών άκρων, χωρίς ίχνος έπαρσης και με χαρακτήρα που ελάχιστοι διαθέτουν , συνεχίζει χαμογελαστός να επιτελεί το λειτούργημά του.

Πιο κάτω θα δείτε κάποια στιγμιότυπα που αποτύπωσε με την κάμερά του σε  εμπόλεμες ζώνες.

Γυναίκες απο τη Γεωργία συνοδεύουν έναν τραυματισμένο συγγενή  έξω απο το Gori, το οποίο  έχει καταληφθεί απο τις ρωσικές δυνάμεις.

Άμαχος πληθυσμός λαμβάνει ανθρωπιστική βοήθεια στην περιοχή Kadestani της Γεωργίας

Ένα τρίχρονο αγόρι σκοτώθηκε την ώρα που έπαιζε έξω απο το σπίτι του στο Ιράκ

Οι γονείς του άτυχου παιδιού απο το Ιράκ θρηνούν για το χαμό του

Ένας νεαρός τρέχει να σωθεί απο την έκρηξη κατά τη διάρκεια σποραδικών συγκρούσεων στον οικισμό Ramaphosa Squatter στο Γιοχάνεσμπουργκ

Τραυματισμένοι μετανάστες περιμένουν φαρμακευτική περίθαλψη κοντά στον ξενώνα Joe Slovo στη Νότια Αφρική

Ένας διαδηλωτής ξεκουράζεται έπειτα απο μια συγκέντρωση κατά της φυλετικής βίας στο Γιοχάνεσμπουργκ

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ