Πάνω: Η Πλάκα σήμερα. (credit)
Είναι μία απ' τις 10 υποψήφιες για την καλύτερη συνοικία της Αθήνας, στα βραβεία του LIFO.gr. Να λοιπόν τι (μεταξύ πολλών πολλών άλλων) είναι για μας η Πλάκα μέσα από τυχαία θραύσματα κειμένων, αναμνήσεων και φωτογραφιών.
Τι λέει η Βικιπαίδεια:
Η Πλάκα είναι μια συνοικία στο κέντρο της Αθήνας κάτω από την Ακρόπολη. Συνορεύει νότια με την συνοικία Μακρυγιάννη, ανατολικά με την περιοχή των Στύλων του Ολυμπίου Διός και του Ζαππείου, βόρεια με το εμπορικό κέντρο της Αθήνας και δυτικά με το Μοναστηράκι.
Μεταπολεμικά, τα κτίσματα της Πλάκας κρίθηκαν διατηρητέα στο σύνολό τους, με αποτέλεσμα η Πλάκα να αποτελεί τη μοναδική συνοικία της Αθήνας που σε τέτοια έκταση μπορεί κάποιος να δει την πόλη όπως ήταν πριν 100 χρόνια. Στην περιοχή λειτουργούν μουσεία, ταβέρνες, εστιατόρια, καφετέριες και καταστήματα με τουριστικά είδη, ενώ σώζονται κτίρια διάσημων πολιτών της παλιάς Αθήνας.
Στο τμήμα της Πλάκας προς την Ακρόπολη υπάρχουν τα Αναφιώτικα. Πρόκειται για μια συνοικία σε κυκλαδίτικο ρυθμό, που κατασκευάστηκε από Αναφιώτες οικοδόμους, οι οποίοι, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, αναζητούσαν μια συνοικία να κτίσουν τα σπίτια τους, αφού στην υπόλοιπη Αθήνα το κόστος ενοικίασης ή αγοράς γης ήταν ακριβό γι' αυτούς.
Παρόμοιες περιοχές, στις οποίες οι εσωτερικοί μετανάστες μετέφεραν την αρχιτεκτονική του τόπου καταγωγής τους, υπήρξαν και αλλού στην Αθήνα, αλλά δεν κατάφεραν να επιβιώσουν από την οικοδομική αναμόρφωση στο πέρασμα των χρόνων.
Κοντά στην Πλάκα βρίσκονται οι σταθμοί του μετρό Ακρόπολη και Σύνταγμα καθώς και οι στάσεις του τραμ Σύνταγμα και Ζάππειο, ενώ πλήθος γραμμών λεωφορείων και τρόλεϊ που περνούν από το κέντρο της Αθήνας εξυπηρετούν τις συγκοινωνιακές ανάγκες της περιοχής.
Εικόνες
από επάνω αριστερά: ο βράχος της Ακρόπολης, δείγματα αρχιτεκτονικής, το μνημείο των Αέρηδων
Μια Ιαπωνίδα στην Αθήνα: Η Ms Eyko ζει στην Πλάκα και από το 1999 είναι ιδιοκτήτρια του Furin Kazan.
Η μητέρα μου χώρισε με το σύζυγό της και φύγαμε από την Ιαπωνία. Πήγαμε πρώτα τρία χρόνια στην πρεσβεία στο Λίβανο και μετά ήρθαμε στην Αθήνα. Είμαι από το 1976 εδώ. Τριάντα δύο χρόνια. Στην αρχή σπούδασα Ελληνικά και ήθελα να γίνω δικηγόρος. Μετά, μαζί με τη μητέρα μου κάναμε το πρώτο ιαπωνικό εστιατόριο στην Πλάκα, το Michiko.
Εκείνα τα χρόνια οι Έλληνες δεν εμπιστεύονταν το sushi. Δεν είχαμε σχεδόν κανέναν Έλληνα πελάτη. Δεν το ήξεραν και δεν ενδιαφέρονταν να το μάθουν. Όταν πήγαν είτε ως τουρίστες είτε ως φοιτητές να σπουδάσουν στο εξωτερικό, στο Λονδίνο, στην Αμερική, το δοκίμασαν εκεί και τους άρεσε. Μετά, όταν επέστρεψαν, ήρθαν πιο εξοικειωμένοι. Το 1999 άνοιξα το μαγαζί στην Απόλλωνος. Ήμασταν οι πρώτοι και μετά ήρθαν οι υπόλοιποι.
Βοήθησε πολύ η περιοχή. Είναι τα ξενοδοχεία, η Πλάκα και ο δρόμος, που είναι πέρασμα. Φέτος το ανακαινίσαμε και σχεδόν το διπλασιάσαμε γιατί έχουμε πιο πολλούς πελάτες. Οι περισσότεροι πια είναι Έλληνες.
Το παν είναι το φρέσκο ψάρι. Αυτό το βρίσκουμε από εδώ. Είναι καλά τα ελληνικά ψάρια. Το πιο σημαντικό είναι ο τόννος. Τον προτιμάει και ο κόσμος. Εξαιτίας και του κόκκινου χρώματος ίσως. Μετά έρχεται ο σολομός, που και αυτός έχει περίεργο πορτοκαλί χρώμα. Για να φτιάξεις μόνος σου sushi χρειάζεσαι καλό ρύζι, ξύδι, ζάχαρη και αλάτι. Τα πλάθεις και φτιάχνεις τη βάση. Μετά θες το ψάρι. Πρέπει να το «ξεφλουδίσεις» και μετά να ξέρεις να το κόψεις με το ειδικό μαχαίρι. Εκεί είναι το δύσκολο. Εγώ σπίτι μου το φτιάχνω για τον άντρα μου.
Πολλοί λένε πως είναι ακριβό. Η τιμή του εξαρτάται πρώτα από το ότι τα ψάρια που θέλουμε είναι ακριβά στην Ελλάδα. Μετά ο μάγειρας είναι αυτός που στοιχίζει πολλά. Το sushi, όμως, είναι καλό για την υγεία. Πολύ φρέσκο. Aπό τις πιο θρεπτικές τροφές που υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο.
Βίντεο από την Πλάκα
τόσο γραφικό όσο κι η ίδια η συνοικία...
Στο Remember στην Πλάκα έχουμε ακόμα 1986.
Δεν υπάρχει άλλο μέρος στην Αθήνα σαν το Remember. Eίναι σαν μια χορονοκάψουλα από τη δεκαετία του '80. Ή μάλλον από το 1978, τη χρονιά που άνοιξε στην οδό Αδριανού, στην Πλάκα. Το δημιούργημα του Δημήτρη Τσουανάτου και του Γιώργου Βανάκου, το οποίο καθιερώθηκε ως ιδιότυπο μαγαζί-θρύλος της Αθήνας για τα ρούχα, τους δίσκους αλλά και τις αμέτρητες διασημότητες (από την Αλίκη Βουγιουκλάκη μέχρι τους Τuxedomoon κι από την Κλόι Σεβινί μέχρι τους Anthrax) που έχουν διαβεί το κατώφλι του.
Μια βόλτα από το Remember είναι σαν σπονδή στην εκκεντρικότητα. Λίγο πριν την είσοδο, περνάει κανείς από τον ακάλυπτο, έναν μεγάλο άδειο χώρο γεμάτο γλυπτά-ανθρώπινες μορφές φτιαγμένα από φύλλα χαλκού. «Αυτό είναι μισός άντρας, μισή γυναίκα», «αυτό το έχω φτιάξει για το AIDS» μας εξηγεί ο κ. Τσουανάτος, ο οποίος, εκτός από ρούχα, φτιάχνει και γλυπτά. Αφού προσπεράσει κανείς τη βιτρίνα με τις νέον κούκλες και το κολλάζ φωτογραφιών, μπαίνει πλέον στο Remember.
Ο ανυποψίαστος επισκέπτης μπορεί να πάθει ίλιγγο από την ποικιλία των ρούχων και των παπουτσιών: καπέλα με γείσο και τρουκς, μπλουζάκια ζωγραφισμένα στο χέρι (ένα μάλιστα λέει «Ζήλια και κακία ουστ!»), τζάκετ από δαντέλα, ελαστικά λεοπάρ χοτ παντς, δαχτυλίδια και σκουλαρίκια ανακατεμένα με δημιουργίες του κ. Τσουανάτου και ζώνες με κρόσσια, πάντα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της Μπριγκίτε Νίλσεν φωτογραφημένης στη Μύκονο του '80. Τώρα που τα '80s είναι της μόδας, μάλιστα, έχουν δει και άνοδο στις πωλήσεις των κολάν.
Δύσκολο να βρει κανείς μέρος στην Αθήνα με μεγαλύτερη ποικιλία κολάν - από φλούο και λεοπάρ μέχρι πολύχρωμα και με μοτίβα. Το υπόγειο του Remember, πάλι, είναι γεμάτο αναμνήσεις - εδώ ήταν κάποτε το μέρος με τους δίσκους. Κατεβαίνοντας, προσπερνάει κανείς τις κασέτες, το σταντ που κάποτε έπαιζε μουσική ο DJ και δυο δωμάτια με δίσκους (από Dexy's Midnight Runners μέχρι Jive Bunny and the Mastermixers), πόστερ των '80s με ασπρόμαυρες φωτογραφίες τέλειων ημίγυμνων ζευγαριών με τζιν φουσκωτά μπουφάν, για να φτάσει σε ένα αχανές δωμάτιο που μυρίζει δέρμα και να συναντήσει τον θησαυρό των παπουτσιών: στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο, εκατοντάδες παπούτσια - από παλιά Dr. Martens air wair μέχρι κροκοδιλέ γόβες.
Μια επίσκεψη στο Remember δεν θα είναι πλήρης, αν δεν κοιτάξει κανένας τα περίφημα άλμπουμ. Δεν λείπει κανείς από δω. Από τους Sex Pistols και τον Nick Cave μέχρι τους Tiger Lillies και τη Ντάριλ Χάνα. Όχι ότι δεν έχει κοινούς θνητούς εδώ - μάλλον το αντίθετο. Μόνο στα άλμπουμ του Remember θα μπορούσαν να συνυπάρχουν ανέμελοι Σκανδιναβοί με την Ντέμπι Χάρι και το καστ της ταινίας Βασικά, καλησπέρα σας (γνωστή και ως η ταινία στην οποία ο Στάθης Ψάλτης φωνάζει «Σούλα σ' αγαπάω, μ' ακούς;») να κάνει παρέα στους Guns 'n' Roses.
Flashback
Γράψτε μας στα σχόλια τα θετικά και τα αρνητικά της Πλάκας, και μην ξεχάσετε να ψηφίσετε στο μεγάλο μας γκάλοπ, για να αναδείξουμε την Καλύτερη Συνοικία για να Ζεις!
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΡΩΤΗΣΗ ΨΗΦΙΖΕΤΕ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ :)
σχόλια