Επειδή οι νέοι καλλιτέχνες της πόλης κάνουν σπουδαία έργα....

Επειδή οι νέοι καλλιτέχνες της πόλης κάνουν σπουδαία έργα.... Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Μιχαήλ
0

1. Ο Ανδρέας Κασάπης ξεκίνησε και αυτός ως street artist, εικονογραφώντας, κυρίως στα στενάκια του Ψυρρή, ήρωες με κάπως κωμικά παραμορφωμένα σώματα και θλιμμένα πρόσωπα. Χαρακτήρες με ρομαντική ιδιοσυγκρασία, που απέπνεαν όμως ζωντάνια. Τότε υπέγραφε ακόμα ως Ark κι έπλαθε μια ολόκληρη παράλληλη πόλη μέσα στην πόλη, κάνοντας σήμα κατατεθέν του το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα. Αν και αργότερα συνέχισε, εκθέτοντας έργα του σε πιο συμβατικούς χώρους, όπως η γκαλερί, κατόρθωσε, παρ’ όλα αυτά, να κρατήσει την αυθεντικότητά του. Στην τελευταία του έκθεση στην γκαλερί Loraini Alimantiri Gazonrouge παρουσίασε μια σειρά από ζωγραφιές, κυρίως πορτρέτα κοριτσιών από κινηματογραφικά stills, καθώς και μια σειρά από επιζωγραφισμένες φωτογραφίες από περιοδικά. Εναύσματα ταύτισης σ’ ένα ιδιαίτερα μελαγχολικό περιβάλλον πρότεινε ο Ανδρέας Κασάπης στην έκθεσή του «Πώς μπορεί κανείς να θυμηθεί τη δίψα;», μέσα από μια σειρά πορτρέτων. Άλλοτε λείπει το βλέμμα, άλλοτε το στόμα σ’ ένα παγωμένο χαμόγελο, τα οποία χάνονται μέσα σε μια δίνη σκούρων χρωμάτων λαδιού: η χειρονομία του καλλιτέχνη ν’ ακυρώσει στοιχεία τα οποία ίσως και να είναι πλασματικά σε μια καίρια μονταρισμένη πραγματικότητα. Με στοιχεία εικονογράφησης ή ακόμα μιας πιο κλασικής ζωγραφικής, το ιδιαίτερο σε αυτή την τελευταία ενότητα δουλειάς του καλλιτέχνη είναι ότι επιχείρησε ν’ αναπαραστήσει αυτό που δεν φαίνεται και σπάνια μπορεί να μεταφραστεί σε κώδικα φόρμας. Και τα καταφέρε. Η έκθεση μας έφερε αντιμέτωπους με αυτό που δεν υπάρχει στα υποσχόμενα σενάρια ζωής. Με τον εαυτό μας και τους άλλους ως έχουν», λέει η επιμελήτρια και κριτικός τέχνης Μαρίνα Φωκίδη.

flickr.com/photos/andreaskasapis

Επειδή οι νέοι καλλιτέχνες της πόλης κάνουν σπουδαία έργα.... Facebook Twitter
2. O H.O.P.E. ξεκίνησε ως street artist, γεμίζοντας την πόλη αφίσες με τη βιβλική φιγούρα του Efrim Menuck των Godspeed You! Black Emperor (που όλοι νόμιζαν ότι ήταν ο Χριστός), για να εξελιχθεί γρήγορα σ’ έναν από τους σημαντικότερους νέους  Έλληνες εικαστικούς, με εκθέσεις στην Kunsthalle, στη Knot, στη Starter στη Δρέσδη, στο ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης ως μέρος της έκθεσης «Journal of Aesthetics and Protest» με το βιβλίο του thesewarsareoutburstofhypnosisonlythemasksareforreal, και πρόσφατα βρέθηκε στο περίπτερο των Breeder στη Frieze Art Fair (μια απ’ τις μεγαλύτερες εκθέσεις στον κόσμο), μ’ ένα έργο 12 μέτρων που έκλεψε τις εντυπώσεις. «Η συνεργασία με τον H.O.P.E. προέκυψε φέτος το καλοκαίρι, αφού μας είχαν συναρπάσει οι επεμβάσεις του στους δρόμους του Μεταξουργείου και η έκθεσή του στην Kunsthalle Athena. Πρόκειται για ένα ετερόκλητο κολάζ κατευθείαν στους τοίχους της πόλης από εικόνες και στοιχεία από διάφορους αρχαίους πολιτισμούς και φετιχιστικά αντικείμενα από σύγχρονες υποκουλτούρες, που δομούνται σε τοτεμικές συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων. Η μετατόπιση σε εκθεσιακούς χώρους ήταν το φυσικό επακόλουθο κι έγινε με τρόπο που η φύση της δουλειάς του έμεινε ανέπαφη, δεν προσαρμόστηκε ή περιορίστηκε από κανέναν κανόνα», λένε οι Breeder, που εκπροσωπουν τα έργα του.

hope-epoh.tumblr.com

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ