Ο Στρεψιάδης, ένας απαίδευτος χωριάτης, πνιγμένος στα χρέη εξαιτίας της σπάταλης ζωής του γιου του, αποφασίζει να φοιτήσει στη σχολή του Σωκράτη για να μυηθεί στη μαιευτική του μέθοδο και να μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει τους δανειστές του στα δικαστήρια. Αποδεικνύεται, όμως, ανεπίδεκτος μαθήσεως και στη θέση του στέλνει τον γιο του, μια απόφαση που θα στραφεί εναντίον του.
«Το έργο είναι ένας σταθμός στην αρχαία ελληνική δραματολογία, γιατί ανοίγει πρώιμα έναν διάλογο που κρατάει ακόμα και σήμερα για το τι ήταν ο Σωκράτης. Αυτήν τη φόρμα του διαλόγου την ακολουθώ και στην παράσταση.
Είναι ένας διάλογος που θα κρατηθεί ανοιχτός για πάντα, μια και δεν γνωρίζουμε πάρα μόνο από μαρτυρίες τι είδους ανθρώπους ήταν και τι ακριβώς έχει πει», λέει στη LifO ο Νίκος Μαστοράκης. «Είναι επίσης ένα έργο ιδεών, από τα πιο περίεργα της αρχαίας γραμματείας. Εκτός από τις τραγωδίες, είναι η μοναδική κωμωδία που ασχολείται με τον χώρο των ιδεών. Ένας από τους δύο πρωταγωνιστές είναι ο Σωκράτης. Και αυτό το έργο είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Σωκράτης οδηγήθηκε στον θάνατο. Δηλαδή, το καταπληκτικό στο συγκεκριμένο έργο είναι πως, ενώ στα άλλα έργα του Αριστοφάνη τα συμφραζόμενα λείπουν, αναφέρεται σε ένα πάρα πολύ γνωστό πρόσωπο, τον Σωκράτη. O Aριστοφάνης θεωρούσε τις Νεφέλες το καλύτερο έργο του. Υπάρχει στα χορικά τρομερή ποιητική πυκνότητα. Είναι από τα πιο λυρικά χορικά που έχει γράψει ο Αριστοφάνης», συμπληρώνει ο Νίκος Μαστοράκης.
Στη διανομή συναντάμε τον Γιάννη Μπέζο στον ρόλο του Στρεψιάδη, τον Αλέξανδρο Μυλωνά στου Σωκράτη, τον Μάκη Παπαδημητρίου σε αυτόν του Φειδιππίδη, τον Γιάννη Νταλιάνη στον ρόλο του Κάποιου, τον Νίκο Ψαρρά ως Δίκαιο Λόγο, τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο ως Άδικο Λόγο, ενώ οι Λαέρτης Μαλκότσης, Όμηρος Πουλάκης, Θάνος Τοκάκης και Μιχάλης Οικονόμου παίζουν τους μαθητές.
«Το έργο εγκαινιάζει επίσης έναν διάλογο σχετικά με το τι είναι δίκαιο και τι άδικο, κάτι στο οποίο έχω εστιάσει πάρα πολύ κι εγώ. Ο Σωκράτης ταυτίζεται και με το ερώτημα “τι είναι αρετή”, αυτό που μεταγενέστερα αποκαλούμε από ηθικολογικής πλευράς “το καλό”. Δεν απαντάει στο ερώτημα τι είναι καλό και τι είναι κακό, απλώς θέτει τα ερωτήματα, τα οποία φυσικά είναι άπειρα».
σχόλια