Φίλιππος Τσίτος

Το σινεμά του Φίλιππου Τσίτου αντανακλά τον ίδιο. Έναν καλλιτέχνη που εξελίσσεται μαζί και μέσα από τα έργα του.

Στο My Sweet Home, την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, διερευνά το θέμα της μετανάστευσης μέσα από ένα σύνολο αταίριαστων φαινομενικά ανθρώπων, που μοιράζονται ωστόσο τις ίδιες πανανθρώπινες αγωνίες. Στην Ακαδημία Πλάτωνος επιστρέφει στο θέμα της μετανάστευσης, ιδωμένης αυτήν τη φορά μέσα από το πρίσμα του ρατσισμού.

Οι θεματικές του Φίλιππου Τσίτου εστιάζουν στην ατελή πλευρά του ανθρώπου. Ευάλωτη, απρόβλεπτη, μπορεί να τον οδηγήσει στη λύτρωση, στην αναγέννηση αλλά και στα άκρα. Αυτή η ανθρώπινη δυναμική γοητεύει τον δημιουργό έτσι όπως εκδηλώνεται μέσα από ηθικά και κοινωνικά διλήμματα, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τη μετανάστευση. Συνεπής δεν παραμένει μόνο στη θεματολογία αλλά και στις υφολογικές του αναζητήσεις. Αφηγηματικά λιτός στα όρια του κωμικοτραγικού, ο Τσίτος χτίζει τις ιστορίες του με αμεσότητα και διαύγεια. Στον Άδικο Κόσμο όλα όσα συνθέτουν το σινεμά του Τσίτου αποκρυσταλλώνονται σε μια ακόμη πιο ώριμη κινηματογραφική γραφή. Όσο ο ήρωάς του αναζητά διέξοδο και ευτυχία μέσα από λανθασμένους τρόπους, τόσο ο θεατής καθηλώνεται από ένα σινεμά που βρίσκει τη σωστή πορεία.

Πριν ακόμη ολοκληρωθεί, η ταινία είχε δείξει τη δυναμική της, όταν απέσπασε το βραβείο Works in Progress της Αγοράς του 51ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Έναν χρόνο αργότερα, οι δύο διακρίσεις στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν επιβράβευσαν τον Άδικο Κόσμο και τον δημιουργό του, φέρνοντας το έργο του γι’ ακόμη μια φορά στο διεθνές κινηματογραφικό προσκήνιο. Ενδεικτική της επιτυχημένης της διαδρομής ήταν και η θερμή υποδοχή που επιφύλαξε στην ταινία το κοινό του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ο Φίλιππος Τσίτος ανήκει στο πιο δραστήριο κομμάτι του ελληνικού σινεμά. Ανήκει σε μια νέα, ανήσυχη και δημιουργική γενιά σκηνοθετών, που εμπνέει, πειραματίζεται, διεκδικεί και κερδίζει. Όχι μόνο βραβεία, αλλά κάτι πιο ουσιαστικό: την εμπιστοσύνη του θεατή.