Forget it, Antonis

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

To καλοκαίρι του 2012, όταν μετά τις εκλογές σχηματίστηκε η κυβέρνηση Σαμαραζέλου με ολίγη από ΔΗΜ.ΑΡ., ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας βρέθηκε μπροστά σε μια μοναδική, ιστορική ευκαιρία. Το ΔΝΤ με την κυρία Λαγκάρντ και ο επικεφαλής της Tρόικας στην Αθήνα Π. Τόμσεν προέτρεψαν τον Έλληνα υπουργό να ζητήσει από τους δανειστές της χώρας το «κούρεμα» του χρέους. Το ΔΝΤ θεωρούσε, και σωστά, ότι έριχνε λεφτά σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο και χωρίς την επίλυση αυτού του βασικού προβλήματος τα περί εξόδου στις αγορές, success story κ.λπ. είναι προπαγανδιστικές ιστορίες για ιθαγενείς: ο Στουρνάρας ξέρει πολύ καλά ότι χωρίς το «κούρεμα» η χώρα του θα σέρνεται για δεκαετίες. Τη συνέχεια διηγήθηκε ο ίδιος στους «Financial Times»:

«Ο Πολ (Τόμσεν) και η Λαγκάρντ είπαν ότι έπρεπε να ταχθώ με το μέρος τους. Τους είπα: "Ok, αν το έκανα θα βοηθούσε πραγματικά την Ελλάδα, όμως δεν τίθεται τέτοιο θέμα". Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μου είπε: "Yannis, forget it". Έτσι δεν γίνεται, τι μπορώ να κάνω;».

Όταν ο υπουργός ξεχνάει με την πρώτη ένα τόσο κρίσιμο θέμα για τη χώρα, καταλαβαίνει κανείς τι συμβαίνει στα μικρότερα: κάθε φορά που η ελληνική κυβέρνηση, για λόγους εσωτερικής πολιτικής, πάει να ξεφύγει λιγουλάκι από τις οδηγίες του Βερολίνου, το τελευταίο την επαναφέρει στην τάξη. Άλλοτε με δημοσιεύματα γερμανικών εφημερίδων που θυμίζουν π.χ. ότι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι εύθραυστο ή και τεχνητό, ενώ άλλες φορές είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί αξιωματούχοι που αναλαμβάνουν να τραβήξουν το αυτί των παιδιών που θέλουν να κάνουν αταξίες.

Στις αρχές της χρονιάς, όταν εν όψει εκλογών η κυβέρνηση άρχισε να προπαγανδίζει τα περί πρωτογενούς πλεονάσματος, το «Spiegel» βγήκε με τον τίτλο «Ο κατά φαντασίαν θεραπευμένος», με φωτογραφία του Α. Σαμαρά για όσους δεν κατάλαβαν. Η ίδια η γερμανική κυβέρνηση, με δηλώσεις υπευθύνων της, διέψευδε τον Έλληνα πρωθυπουργό για τα περί –πραγματικής– εξόδου στις αγορές το 2014 και δεν απέκλειε νέα δανειακή «βοήθεια» προς την Ελλάδα, δηλαδή νέο μνημόνιο, για τη συνέχεια. Η διαβόητη «Bild», αφού σχολίαζε ότι δεν λέγεται η αλήθεια για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, από τον φόβο της επικράτησης των Γερμανών ευρωσκεπτικιστών στις επερχόμενες ευρωεκλογές, κατέληγε: «Μετά τις εκλογές, είναι η ώρα να τελειώνουμε με τα αστεία. Αρκετά κράτησαν οι ωραιολογίες».

Οι εκλογές έφεραν την ήττα των κομμάτων που απαρτίζουν την κυβέρνηση Σαμαραζέλου, με αποτέλεσμα η τελευταία να φλερτάρει με την ιδέα κάποιων αόριστων μέτρων, που ίσως κάπου αόριστα μέσα στο 2015 να ελάφρυναν κάπως αόριστα την επαχθή φορολογία των Ελλήνων πολιτών. Δεν πρόλαβαν καν τα κυβερνητικά στελέχη να ψελλίσουν κάτι παρόμοιο και αμέσως ο Σόιμπλε τα επανέφερε στην τάξη: η Ελλάδα ίσως χρειαστεί και νέο πακέτο στήριξης, δηλαδή και νέο μνημόνιο, καθώς το ελληνικό χρέος αναμένεται να φτάσει σε βιώσιμα επίπεδα το... 2022. Μέχρι τότε, οι Έλληνες θα πρέπει να εφαρμόζουν τις μεταρρυθμίσεις, «όπως ονομάζεται στην οργουελιανή, νεοφιλελεύθερη διάλεκτο η πώληση της δημόσιας περιουσίας και η διάλυση της κοινωνίας. Αν, φυσικά, οι Έλληνες θέλουν να μείνουν στο ευρώ» κατέληγε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, επαναφέροντας το grexit για το οποίο ο Α. Σαμαράς δήλωνε περήφανος πριν από λίγο καιρό: «Η Ελλάδα ξεπέρασε το grexit, τώρα είμαστε στο grecovery».

Ο κ. Στουρνάρας απέφυγε φυσικά να τα βάλει με τον Γερμανό υπουργό, συνάντησε εσπευσμένα τον πρωθυπουργό και ύστερα δήλωσε ότι συζήτησαν απλώς σχετικά με τα «προαπαιτούμενα» για τις δόσεις: και ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται το πούλημα των παραλιών, αεροδρομίων, λιμανιών, της ΔΕΗ, καθώς και ο αποχαρακτηρισμός των δασών, όλες αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» που ζητάει το Βερολίνο.

Είναι ο Σόιμπλε πράκτορας... του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έσπευσε να τον καταγγείλει ο βουλευτής της ΝΔ Γ. Γιακουμάτος; To πιθανότερο είναι ότι απλώς συμπεριφέρεται σαν αφεντικό. Αν π.χ. στον κυβερνητικό ανασχηματισμό, που ακόμη συζητείται όσο γράφεται το άρθρο αυτό, ο Σόιμπλε ζητήσει να παραμείνει ο Yannis στο υπουργείο Οικονομικών, ποιος θα βρεθεί να του χαλάσει το χατίρι;

Το βέβαιο είναι ότι φρούδες αποδεικνύονται οι ελπίδες που είχαν δημιουργηθεί στην κυβέρνηση από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή το Βερολίνο θα την άφηνε να χαλαρώσει τα λουριά, για να μη γίνει ο Τσίπρας πρωθυπουργός. Όπως προφητικά έγραφε η «Bild» πέντε μήνες πριν, μετά τις εκλογές τα κεφάλια μέσα. «Forget it, Antonis» που θα 'λεγε και ο Βόλφγκανγκ.