Τι να πρωτοπεί κανείς γι' αυτόν τον πολύ σπουδαίο πολιτικό που σε όλη του τη διαδρομή υπήρξε μια φωνή ρεαλισμού, σύνεσης και πατριωτικού καθήκοντος.
Σπούδασε και εργάστηκε ως Δικηγόρος, ενώ στο Β’ ΠΠ πολέμησε ως αεροπόρος της RAF, καταρρίφθηκε το αεροπλάνο του και έζησε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων.
Από μικρό παιδί ήταν ταγμένος στην ιδέα της Ένωσης, υπήρξε υπερασπιστής (ως δικηγόρος) των αγωνιστών της ΕΟΚΑ στα χρόνια του αγώνα και στη συνέχεια ήταν μεγάλος πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής, το «άτυπο Νο2» στην ιεραρχία της Κύπρου μετά τον Μακάριο.
Ο Κληρίδης ήταν μακράν, από την πρώτη μέρα η πιο ρεαλιστική φωνή στο νησί. Σε μια χώρα που σε όλη της την ιστορία υπέφερε από το νοσηρό συναισθηματισμό ηγεσίας και πολιτών, αλλά και από έναν αθεράπευτο «επαρχιωτισμό» και άγνοια της διεθνούς πολιτικής, ο Κληρίδης ήταν ο Ελληνοκύπριος πολιτικός που καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο αντιλαμβάνονταν το διεθνές τοπίο μέσα στο οποίο λαμβάνονταν οι αποφάσεις.
Διαχρονικά αποτελούσε τον κύριο εκπρόσωπο της «ρεαλιστικής σχολής», εκείνης που υποστήριζε την ανάγκη οριοθέτησης εφικτών στόχων και εξέφραζε τη βούληση επίλυσης στα πλαίσια της διζωνικής Ομοσπονδίας, απέναντι στη σχολή των «απορριπτικών» με τις πολύ πιο αδιάλλακτες θέσεις που εν τέλει παγίωσαν τα τετελεσμένα της εισβολής.
Ο Κληρίδης, μαζί με τους Γιώργο Βασιλείου και τον αείμνηστο Γιάννο Κρανιδιώτη ήταν οι πρωτεργάτες της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ. Από τη 10ετία του ‘80 ακόμα, πρώτος αυτός μίλησε για την ένταξη. Όταν ο Βασιλείου υπέβαλλε αίτηση ένταξης (πιεζόμενος και από την ελληνική κυβέρνηση) ο αντιπολιτευόμενος τότε Κληρίδης τον στήριξε τον αγώνα και ως πρόεδρος αργότερα έβαλε τον Βασιλείου επικεφαλής της ομάδας διαπραγμάτευσης.
Οι χειρισμοί του καθ’ όλη την προενταξιακή διαδικασία ήταν αριστουργηματικοί, απόρροια της πείρας και των ικανοτήτων του. Διότι πάνω απ όλα αυτό ήταν ο Κληρίδης. Ένας ικανός πολιτικός του κόσμου, ο οποίος θα διακρίνονταν σε όποια χώρα και αν είχε γεννηθεί.
Ένας πολιτικός «δεινόσαυρος» από ένα μικρό νησί της ανατολικής μεσογείου που στεκόταν όμως με άνεση, χιούμορ και αέρα κοσμοπολίτη σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Χωρίς ανασφάλειες και επαρχιωτικά σύνδρομα, αλλά με την αυτοπεποίθηση του πολεμιστή, του επαναστάτη, του συγκροτημένου πολιτικού, του statesman.
Θα λείψεις πολύ Πρόεδρε.
σχόλια