Καλός ο Βαλβέρδε; Καλός. Καλός ο Ιμπαγάσα; Εξαιρετικοί! Για τους υπόλοιπους, όμως, Ισπανούς και ισπανόφωνους που (εξακολουθούν να) συνωστίζονται στα αποδυτήρια του Ρέντη δεν μπορεί να πει κανείς ότι έχουν πείσει το ερυθρόλευκο κοινό.
Ο Ριέρα με μερικές εκλάμψεις προσπαθεί να δικαιολογήσει τα εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για να τον φέρουν στην Ελλάδα, ενώ ο μέσος φίλαθλος του Ολυμπιακού εξακολουθεί να αναπολεί τις επελάσεις του Γιαννακόπουλου. Ο Ραούλ Μπράβο δεν δικαιολόγησε τα λεφτά που ζητούσε για το νέο του συμβόλαιο και σωστά τράβηξε τον δρόμο του, αλλά ακόμα και στις καλύτερες μέρες του η εξέδρα αναπολούσε τις ενέργειες του Γεωργάτου στην αριστερή πλευρά -και ας ξεχνούσε να επιστρέψει. Το δεκάρι (?) Φουστέρ δεν μπορεί να σταυρώσει μια πάσα στα 5 μέτρα και αναλώνεται στο να κυνηγάει τα αντίπαλα αμυντικά χαφ, παρόλη την προσπάθεια του οπαδικού Τύπου να τον παρουσιάσει ως τον νέο Καραπιάλη με αμυντικές αρετές. Για να μην μιλήσουμε για τον «λύκο» Ουρτάδο που, αν ήταν ακόμα στην ομάδα ο 37χρονος Στολτίδης, θα έπρεπε να γυαλίζει τον πάγκο.
Είναι σύνηθες κάθε προπονητής να φέρνει στην ομάδα του συμπατριώτες του, τους οποίους και καλύτερα γνωρίζει, αλλά και νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια ανάμεσά τους. Το κακό όμως στον Ολυμπιακό πάει να παραγίνει. Την επόμενη αγωνιστική σεζόν ενδέχεται να απαρτίζουν την αρχική ενδεκάδα 5-6 Ισπανόφωνοι και μόλις 1-2 Έλληνες. Θα πείτε τι να κάνει και ο Βαλβέρδε αφού δεν υπάρχουν αρκετοί ποιοτικοί Έλληνες για να καλύψουν τις θέσεις στις οποίες χρειάζεται ενίσχυση ο Ολυμπιακός;
Αυτό δεν είναι και απόλυτα σωστό. Ο Μήτρογλου διώχνεται κακήν-κακώς από την ομάδα που αποδεδειγμένα αγαπά και ας έβγαλε μάτια στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος αγωνιζόμενος ως δανεικός με την ομάδα του Πανιωνίου, επειδή δεν ταιριάζει στην αγωνιστική φιλοσοφία του προπονητή. Ας δεχτούμε ότι είναι στούρνος και δεν μπορεί να αλλάξει. Ο καλύτερος έλληνας αριστερός μπακ μένει ελεύθερος με ελάχιστα χρήματα από την υποβιβαζόμενη ομάδα της Άιντραχ Φρανκφούρτης, αλλά και πάλι ο Βαλβέρδε δεν ανάβει το πράσινος φως. Ο Κώστας Φορτούνης, τη μεταγραφή του οποίου από τον Αστέρα Τρίπολης είχε προαναγγείλει επανειλημμένα ο Μαρινάκης, υπέγραψε στη γερμανική Καϊζερσλάουτερν. Να ελπίζουμε να μην έχει την ίδια ανέλιξη με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο που παραχωρήθηκε από τον Ολυμπιακό στα 19 του χρόνια και τώρα βγάζει μάτια με τη Σάλκε; Φυσικά και όχι, έχουμε και μια εθνική ομάδα άλλωστε.
Αφαιρέστε μαζί με τους παραπάνω έλληνες που χάθηκαν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και τους Γ. Παπαδόπουλο, Ν. Παπαδόπουλο, Α. Σοϊλέδη, Γ. Κατσικογιάννη οι οποίοι ενημερώθηκαν ότι δεν υπολογίζονται για τη νέα περίοδο και προσθέστε τους Ισπανούς Κοστάντσο, Μαρκάνο, Χαβίτο (αλλά και τον Σάντσεζ που...έρχεται) που αποκτήθηκαν. Τα μαθηματικά αποκαλύπτουν την αναλογία στο ρόστερ της επόμενης περιόδου.
Θα ρωτήσετε τι το κακό έχουν οι ξένοι παίκτες; Η χρησιμοποίησή τους σε τέτοιο μεγάλο βαθμό αλλοιώνει τον χαρακτήρα μιας ομάδας. Και τι έγινε που δεν έχει χαρακτήρα ο Ολυμπιακός, θα ξαναρωτήσετε. Τουλάχιστον δεν τρώει 4άρες και 5άρες έξω, που ήταν του χαρακτήρα του. Και τότε μάλιστα η πλειοψηφία της 11αδας την αποτελούσαν έλληνες.
Η συζήτηση μπορεί να πήγαινε κάπως έτσι με ανταλλαγή θεωρητικών (και μη) επιχειρημάτων εάν δεν υπήρχε η ΟΥΕΦΑ που έρχεται και λέει ότι πολύ σύντομα οι σύλλογοι θα πρέπει να έχουν στην 25αδα που δηλώνουν για την Ευρώπη τουλάχιστον 8 γηγενείς παίκτες -με την προοπτική να αυξηθεί αυτός ο τελευταίος αριθμός. Γηγενής παίκτης, ή για όσους ξέρουν εγγλέζικα localy trained player, είναι ο παίκτης αυτός που από τα 15 έως τα 21 του χρόνια έχει αγωνιστεί τουλάχιστον τρεις γεμάτες σεζόν σε σύλλογο ή συλλόγους μιας συγκεκριμένης χώρας.
Αυτό σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να αγοράσει του χρόνου τον Μανωλά της ΑΕΚ και να τον δηλώσει ως «γηγενή», όπως επίσης «γηγενής» μπορεί να δηλωθεί και ο βραζιλιάνος Άντερσον της β’ ομάδας του Ολυμπιακού, αφού το παιδί βρίσκεται στη χώρα μας πάνω από 3 χρόνια.
Ο παραπάνω νόμος της ΟΥΕΦΑ ταιριάζει με το όραμα τον κ. Μαρινάκη ότι θέλει να δει «5-6 έλληνες παίκτες στην αρχική 11αδα του Ολυμπιακού». Αυτό που δεν ταιριάζει στην όλη υπόθεση είναι η ισπανοποίησή του.
σχόλια