Μια 25η Μαρτίου δεν είχα πάει σε ένα οικογενειακό τραπέζι γιατί κάθισα και πρόσεχα ένα κοτοπουλάκι, από αυτά που πωλούνται για το Πάσχα, γιατί δεν ήταν καλά και μάλλον θα πέθαινε, αφού, ό,τι και αν έκανα, δεν μπορούσα να το βοηθήσω. Όση ώρα συνέβαινε αυτό άκουγα συνέχεια το Joe Le Taxi.
Ένα καλοκαίρι, οι γονείς μας μάς άφησαν να έχουμε ζωάκια στην αυλή, εμείς επιλέξαμε να έχουμε παπάκια. Τέσσερα. Τρία κίτρινα και ένα μαύρο. Αυτά τα είχαμε από τόσα δα και τα βλέπαμε που μεγάλωναν. Βέβαια είχαν φάει όλα τα φυτά και δεν ήταν και πολύ καθαρά αλλά ήταν πολύ συμπαθητικά. Εγώ νόμιζα πως δε μας καταλάβαιναν και ιδιαίτερα, αφού δεν κάθονταν όταν τα πλησιάζαμε αλλά έφευγαν μακριά. Μια φορά είχε βρέξει πολύ και είχαν κρυφτεί κάτω από το αυτοκίνητο για προστασία.
Όταν ήταν να φύγουμε και τα αφήσαμε μαζί με τα άλλα ζωάκια αυτά γύρισαν πίσω και χτύπαγαν με τη μύτη τους την πόρτα για να μπουν μέσα. Αλλά εμείς έπρεπε να φύγουμε. Μαζί ήταν και μία ξαδέρφη μου, φόραγε μια πράσινη σαλοπέτα. Με κορόιδεψε που είχα στενοχωρηθεί για τις πάπιες αυτές.
Μια φορά είχαμε μια γάτα η οποία ήταν απόμακρη. Όμως όταν ο γάτος έπνιξε τα παιδιά της, τα έφερε για προστασία μέσα στο σπίτι μας. Εμείς την αφήσαμε και γι'αυτό μας συμπάθησε, νομίζω. Καθόταν πάντα πάνω σε ένα μικρό πλυντήριο που είχε η μαμά μου για να ζεσταίνει το νερό. Ήταν χαλασμένο άλλωστε και δεν μπορούσε να χρησιμεύσει σε κάτι άλλο. Μια φορά είχε πέσει και μέσα στο ζεστό νερό επειδή δεν είχε στηριχθεί καλά. Την είχα σκουπίσει πολύ προσεκτικά τότε και μετά με άφηνε να την χαϊδεύω. Όταν φύγαμε από το σπίτι αυτό δεν μας ακολούθησε. Όμως μισό χρόνο μετά, που ξαναπήγαμε, έτρεξε να μας τριφτεί. Μια μέρα μας πήρε τηλέφωνο ο θείος μας και μας είπε πως την πάτησε με ένα τρακτέρ, και πως δεν το έκανε επίτηδες.
Ελπίζω στο μέλλον να βρω όσους αγαπώ, το σκύλο μου και το κοτοπουλάκι αυτό. Ίσως και τις πάπιες.
σχόλια