Ο Δημοσθένης Κ. γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Συνεργάστηκε για παραπάνω από δέκα χρόνια ως φωτογράφος με ελληνικά περιοδικά και έντυπα, και σήμερα συνεχίζει να εμπλουτίζει το portfolio του μένοντας πιστός στην ασπρόμαυρη φωτογραφία δρόμου.
Για τον ίδιο η φωτογραφία λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία, και χαρακτηρίζει τις εικόνες του αυθόρμητες, ειρωνικές, αντιθετικές, και ανθρωποκεντρικές. Για εμάς είναι όμορφα τοπία εγκατάλειψης, στα οποία του ζητάμε να μας ξεναγήσει.
Μ' αρέσει να απαθανατίζω ό,τι συμβαίνει γύρω μου χωρίς να παρεμβαίνω καθόλου.Προτιμώ τη φωτογραφία του δρόμου από τις στημένες πόζες και τα ψεύτικα χαμόγελα
Γιατί μόνο άσπρο-μαύρο;
Επειδή με ενδιαφέρει η ιστορία της εικόνας και μόνον αυτή, χωρίς άλλες παρεμβολές. Τα χρώματα συνήθως σου αποσπούν την προσοχή απ' αυτό που πραγματικά συμβαίνει.
Τι είναι αυτό που σου προσφέρει η φωτογραφία προσωπικά;
Μέσα από τον φακό έχω μάθει να βλέπω με άλλο μάτι τα πράγματα. Προσωπικά, η φωτογραφία μου προσφέρει επικοινωνία με ανθρώπους που δεν ξέρω. Με ανθρώπους που μάλλον δεν θα ξαναδώ ποτέ, αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω. Βλέποντας μία φωτογραφία θυμάμαι τις συζητήσεις μας, και όλη την ιστορία πίσω από τη φωτογραφία.
Και τι είναι αυτό που σε κάνει κάθε φορά να πατήσεις το κλικ; Είναι μία διαδικασία που ενεργοποιείται από το συναίσθημα, από το τοπίο μία εικόνας, από κάτι άλλο;
Συνήθως είναι το ένστικτο αυτό που καθοδηγεί το "κλικ", καθώς πολλές φορές φωτογραφίζω χωρίς καν να βλέπω μέσα από την κάμερα. Δεν δίνω μεγάλη βάση στο κάδρο μου, πρώτος στόχος είναι να πιάσω μία αυθόρμητη έκφραση, ένα βλέμμα, μία κίνηση.
Παρουσιάζεις το έργο σου μέσα από διαδίκτυο κυρίως, με μεγάλη συχνά ανταπόκριση. Τι σου προσφέρει το ίντερνετ σαν δημιουργό;
Το ότι μέσα από το διαδίκτυο μια εικόνα μπορεί να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο είναι από μόνο του μία πρόκληση. Όταν βλέπω μία φωτογραφία μου να έχει απήχηση, να αρέσει σε τόσο πολύ διαφορετικό κόσμο απ' όλα τα μέρη της γης, δεν μπορώ παρά να νιώθω χαρά και ικανοποίηση.
Ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά της τεχνολογικής εξέλιξης στην τέχνη της φωτογραφίας κατά τη γνώμη σου;
Για μένα φωτογραφία είναι το φιλμ. Το αρνητικό που εμφανίζεις και τυπώνεις στον σκοτεινό θάλαμο, περιμένοντας με αγωνία. Ο σκοτεινός θάλαμος είναι ένας χώρος μαγικός, σταματάει ο χώρος όταν βρίσκεσαι εκεί. Αυτή η μαγεία σήμερα έχει χαθεί. Φωτογραφία δεν είναι να τραβάς εκατό εικόνες για να πετύχεις μία. Δεν μου πήγαινε ποτέ αυτή η νοοτροπία του γρήγορου, ούτε είμαι οπαδός του editing και του photoshop. Όλα αυτά δεν χρειάζονται.
Τι εξοπλισμό χρησιμοποιείς εσύ σήμερα;
Προτιμάω τις αναλογικές κάμερες. Κι αυτό γιατί θεωρώ πως η φωτογραφία είναι η τέχνη της υπομονής. Με τις digital μεθόδους καταλήγεις να προσπερνάς πράγματα που δεν θα προσπερνούσες αν χρησιμοποιούσες φιλμ. Το φιλμ έχει μόνο 35 κλικ πράγμα που σε κάνει πιο επιλεκτικό, πιο υπομονετικό για να βρεις την κατάλληλη στιγμή και τις συνθήκες. Αυτά είναι που σε εξελίσσουν, όχι οι ευκολίες και η ταχύτητα/βιασύνη.
Τι είναι αυτό που σε κάνει να επιλέγεις εικόνες και τοπία που αποπνέουν εγκατάλειψη;
Αν δεν υπήρχε η εγκατάλειψη θα ήταν απλώς ένα ακόμα τοπίο. Είναι η εγκατάλειψη που δίνει "ζωή" σε ένα τοπίο, και συνεπώς και στη φωτογραφία.
_________________________________
Το blog του Dimosthenis Kapa ανανεώνεται καθημερινά
σχόλια