Όταν έγραφα τα τραγούδια του "How To Live In Open Spaces" δεν ήξερα ότι έγραφα τα τραγούδια του "How To Live In Open Spaces". Δεν ήξερα καν τι γράφω. Απλά πέρασα ένα μέρος της ζωής μου ταξιδεύοντας με παρέα και με μια ακουστική κιθάρα αναγκαστικά και επειδή δεν γινόταν να κουβαλάω ενισχυτή 30 watt με διπλά ηχεία, οπότε για να ακούω μουσική έπαιζα ό,τι μου κατέβαινε.
Κάπου εκεί, γράφτηκε και η μελωδία του "Can't Go Home", του μόνου κομματιού μάλιστα που δεν είχα στίχους, παρά μόνο το ρεφρέν και ίσως δεν θα έμπαινε και ποτέ τελικά στο άλμπουμ.
Mετά θυμήθηκα ένα σχεδόν χίπικο καλοκαίρι, από αυτά που κάνεις για ένα μήνα “ελεύθερο”, αλλά δεν βρωμάς γιατί μπορείς και να μη βρωμάς. Από αυτά τα καλοκαίρια που, δεν ξέρω αν θυμάσαι, αλλά δεν καταλάβαινες πως πέρασε τόσος καιρός πάνω σε ένα νησί και εκείνο το εισιτήριο της επιστροφής που είχες πάρει από εκείνη την κυριούλα που τώρα θα είναι πάλι πίσω από τον γκισέ της γιατί τελείωσε η άδειά της και που το έχασες ή βούτηξες με αυτό στο μαγιό σου.
"Μείναμε τόσο καιρό στον δυνατό αέρα. Ο ήλιος καίει το δέρμα μας. Αλλά το ξέρω πως δεν γίνεται να γυρίσουμε σπίτι." Εντάξει, ήταν πιο ανέμελες εποχές, αλλά ακόμα δεν μπορείς να γυρίσεις.
Η Ικαρία ήταν το νησί, στην οποία έχω να πατήσω εδώ και 4 χρόνια, αλλά τότε με τον Φοίβο Παπαδόπουλο, τον Tasick και τον Ειρηνέο είχαμε περάσει μερικές τραγελαφικές στιγμές. Το καλό είναι ότι είχα πάντα ένα μαύρο μαγιό, για να θυμάμαι λίγο και τη ροκιά της φάσης πίσω, γιατί σε λίγο θα έγραφα reggae.
Ο Γιώργος είναι καλό και όμορφο παιδί. Το τελευταίο του προσωπικό του project "How To Live In Open Spaces" είναι μια εξαιρετική δουλειά. Στην Ελλάδα δεν το πολυκαταλάβαμε αλλά στην Ιταλία πρόσεξαν λίγο παραπάνω το "Can’t Go Home" που όπου να 'ναι θα κυκλοφορήσει εκεί. Ψάξτε και το "A Bitter Taste".. Σβήνει απλά τους Black Keys.
σχόλια