από την Κωνσταντίνα Ψωμαδάκη
Την άνοιξη στη Λέσβο, τα χρώματα αλλάζουν, αποκτώντας τον ρυθμό της αέναης ευφορίας.
Ερεσός, Γεωργική Σχολή
Το Λεσβιακό τοπίο και το φώς του, δεν έχουν πολλά κοινά με το τοπίο και το φώς των άλλων ελληνικών νησιών.
Κι αυτό γιατί η θάλασσα που χωρίζει τη Λέσβο από την Ανατολή είναι στενή.
(Το Σίγρι)
Το πέρασμα του αρώματος από την μεγάλη αντίπερα γη στη γη του νησιού, και το αντίστροφο, είναι πράξη καθημερινή.
Οι γεύσεις, οι μουσικές και τα αρώματα ανακάτεψαν προφανώς τις δύο όχθες με τρόπο γόνιμο.
Κοιτάς γύρω σου και νιώθεις τον χώρο φορτωμένο από θρύλους, ποιήση και ένταση εσωτερική.
Δυτική Λέσβος.
Ανεξερεύνητη.
Η ψυχή δυναμώνει.
Οι άνθρωποι της δυτικής πλευράς του νησιού έχουν ιστορίες, φορούν παράξενα ρούχα, και είναι ολίγον λοξοί. Κεντρίσματα της φαντασίας με ήθος ασκητικό.
«Εδώ, μαθαίνω να διαβάζω μες στα μάτια των ανθρώπων την καθημερινή, την αδιάκοπη αγωνία για τον καιρό, τη βροχή και τον άνεμο»
συνεχώς, ανακαλύπτω κάτι που μένει σταθερό, αναλλοίωτο...
-Θα μείνω!
Εδώ, μές στο χώμα, στο νερό και στο φώς, βρήκα το τιμιότερο αυτού του τόπου: την παράδοση.
σχόλια