"ακούμπησε το ποτήρι της σ' ένα σουβέρ και το κοίταξε για λίγο. καθώς έγειρε το ποτήρι με το χέρι της, η αντανάκλαση των φώτων τρεμόπαιξε στο γυαλί"
αύριο, τίποτα δε θα ναι το ίδιο. ήδη, όλα έχουν αλλάξει. κυρίως, το βλέμμα σου. έχει γίνει επιφυλακτικό. από καιρό ήθελα να σου το πω. δε με άφηνε η στάση σου. αυτή σου η αμφιθυμία, σχεδόν δυσθυμία ήθελα να πω, μα δεν τόλμησα. με πονάς μήνες τώρα. δεν ξέρω ποιός είσαι, ούτε και ποιος είμαι. απαρνήθηκα τους γονείς μου, την οικογένειά μου, μιλώ λίγο με τους φίλους μου, δεν αναγνωρίζω πια τον εαυτό μου. δεν έχω ταυτότητα. δεν είμαι κάτι νέο, είμαι απλά αγνώριστο. κατεβαίνω τη βουκουρεστίου και βλέπω γύρω μου βαλκάνια. περπατώ στη σταδίου και πέφτω πάνω σε μια διαδήλωση. μου δίνουν φυλλάδια. σιγοντάρω ένα σύνθημα. στη γωνία το ξεχνώ. φτάνω στην ιπποκράτους. μια αγάπη έμενε εδώ. όχι πια. να γαμηθεί το σύστημα. να καεί το μπουρδέλο η βουλή. βγαίνω αλεξάνδρας. ήδη έχω ιδρώσει. ας πιάσω την τρικούπη να βγω νεάπολη. αντιλαμβάνομαι ότι κάνω κύκλους. ένα γαμήσι, δύο ξεπέτες, τρία ξεχασμένα χρόνια. βρίσκω τη δύναμη να συνεχίσω. βγαίνω στην πλατεία. έχει περάσει ήδη μια ώρα. το πλήθος φουντώνει. κάτι το επαναστατικό γίνεται εδώ. χάνομαι εντός του. να καεί το σύμπαν. όλα απόψε καίγονται. burn, baby, burn. φτάνω στο σύνταγμα και κοιτάζω γύρω μου. όλα στάχτη. ξενοδοχεία, κυβερνητικά κτήρια, πλατείες, πολυκαταστήματα. μέσα από τις στάχτες, θα βγει ένα λουλούδι. πάω να παρηγορήσω τον εαυτό μου. μα τώρα όλα καίγονται. και η φωτιά δε λέει να σβήσει. burn, baby, burn. πάω να γυρίσω στο σπίτι. κάτι δεκαπενταχρονα με συναντούν και μου επιτίθενται. φοράω ακόμα τη γραβάτα. προσπαθούν να με κάψουν. λέω πως είμαι μαζί τους. δε με πιστεύεουν."burn, mother fucker, burn", μου λένε. καίγομαι μαζί με το σύμπαν. και από τις στάχτες μου, θα βγεί κάτι άλλο. συνεχίζω, με όση δύναμη μου έχει απομείνει. αυτό μου άξιζε. αυτό έπρεπε να πάθω. κάψου, μωρό μου. από τη στάχτη σου, θα βγει ένα λουλούδι.
σχόλια