Από την παιδική μου ηλικία θυμάμαι τη «θεία Θοδώρα», που μέχρι την εφηβεία τη νομίζαμε με τα αδέρφια μου αδερφή της μητέρας μας. Αργότερα, η «θεία Θοδώρα» έγινε σκέτο «Θοδώρα» και έτσι τη φωνάζουμε μέχρι σήμερα. Η Ντίνα (Μποσκοΐτου) και η Θοδώρα (Βιδάλη) είναι φίλες από τα μέσα της δεκαετίας του 1940. Για κάποια χρόνια χάθηκαν, όπως συμβαίνει σε όλες τις φιλίες. Οι τροχιές τους ξανάσμιξαν όμως και από τότε απολαμβάνουν το καφεδάκι τους στο μπαλκόνι, πότε της μίας και πότε της άλλης.
Ντίνα: Γνωριστήκαμε στη γειτονιά στον Βόλο, μικρά κοριτσάκια, 10-11 ετών.
Θοδώρα: Στην οδό Αλεξάνδρας, στον Βόλο! Ήμασταν αχώριστες από τότε.
Ντίνα: Μεγαλώνοντας, πηγαίναμε μαζί Κατηχητικό και κάνα σινεμαδάκι. Μας συνόδευε τακτικά η μητέρα μου, η συγχωρεμένη κυρία Ελένη.
Θοδώρα: Εμείς ήμασταν πέντε κορίτσια και μετά τον θάνατο του πατέρα μας με έδωσαν για υιοθεσία στον μοίραρχο Χρήστο Πατούλα. Ήμουν ψυχοκόρη, αλλά ο Πατούλας έλεγε: «Θα το ’χω πάντα δίπλα μου το κορίτσι αυτό μέχρι να πεθάνω».
Ντίνα: Μια φορά είδαμε στο σινεμά τον Κώστα Βουτσά σε μια ωραία ταινία. Ρωτάγαμε ο ένας με τον άλλον την ηλικία του. Ήταν 23 ετών παιδί κι αυτός!
Θοδώρα: Εκτός από σινεμά, πηγαίναμε και βόλτες στην παραλία του Βόλου και τα λέγαμε. Τότε δεν υπήρχαν οι καφετέριες. Εγώ δεν κοίταξα ποτέ κανένα αγόρι!
Ντίνα: Καλά, μωρέ, ξέχασες τον Γιώργο που του άρεσε η Λίτσα και το συζητάγαμε; Είμαστε 14-15 χρονών!
Η συνέχεια στο τεύχος 3 (ΦΙΛΟΙ) που μπορείς να αγοράσεις με ένα κλικ εδώ και στα κεντρικά περίπτερα Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Διαβάστε ολόκληρο τo θέμα εδώ.
________________________________
Ανακαλύψετε μια Ελλάδα που δεν έχετε ξαναδεί στο www.grekamag.gr
σχόλια