Ήμαρτον κύριε Γκίλιαμ, (και κύριε Γκλέηζερ!)

Ήμαρτον κύριε Γκίλιαμ, (και κύριε Γκλέηζερ!) Facebook Twitter
1
Ήμαρτον κύριε Γκίλιαμ, (και κύριε Γκλέηζερ!) Facebook Twitter

Ο Τέρι Γκίλιαμ, ο αξιολάτρευτος ψευδοπροφήτης της υπαρξιακής καταστροφολογίας, παιδική χαρά του σινεμά και πορτρετίστας ταλαιπωρημένων ψυχών με μανίες ζηλωτή και την καρδιά μικρού παιδιού, παρουσίασε στο φεστιβάλ το Θεώρημα του Μηδέν και πλησίασε δημιουργικά όσο περισσότερο μπορούσε το μηδέν σε σύλληψη και αποτέλεσμα. Πολύ κοντά στη λογική του Μπραζίλ και των 12 Πιθήκων, το ακαταλαβίστικο και αχρείαστο αυτό φινάλε της άτυπης τριλογίας του Παγιδευμένου Ανθρώπου στο Άτιμο Σύστημα, φαίνεται πως σε επίπεδο παραγωγής δέρνεται από καταραμένη φτώχεια (Το Imaginarium of Dr Parnassus, αν και χτυπημένο από χίλια μύρια δεινά, έρεε πιό αυθεντικά), μυρίζει μια πεποιημένη ρετροφουτουριστική ένδεια, αναλώνεται σε ζαλιστικά κολπάκια της πλοκής, παιγμένα τρικ, χρησιμοποιημένο κοκτέϊλ ευρυγώνιας φαντασμαγορίας και μονοδιάστατης σκοτεινιάς, και cameo στιλ πλακίτσας των Ματ Ντέϊμον και Τίλντα Σουίντον που ξεχνιούνται αμέσως, και ενώ αποτελεί χωρίς αμφιβολία, μέρος της προβληματικής και της αισθητικής του Γκίλιαμ, είναι μακράν η πιο κουραστική και ανακυκλωμένη ταινία του.

Κι ενώ πριν από μερικά χρόνια η Βενετία έκανε πάρτι με τις ταινίες που απέρριπτε από βλακεία και σνομπισμό ο Τιερί Φρεμό των Καννών (ας θυμηθούμε το Brokeback Mountain και το Βέρα Ντρέϊκ), το Θεώρημα του Μηδέν δεν θα έμπαινε στο διαγωνιστικό πουθενά, παρά μόνο σε ενδεχόμενο φεστιβάλ του Βουκουρεστίου, την πόλη όπου γυρίστηκε η ταινία.

Παρ' όλ' αυτά, μου άρεσε μια ιδέα, που λέει νωρίς στην ταινία ο Μπεν Γουίσο στον Κριστόφ Βαλτς, πως η ζωή είναι ένα μικρόβιο που προσβάλλει τον θάνατο.

Ήμαρτον κύριε Γκίλιαμ, (και κύριε Γκλέηζερ!) Facebook Twitter
Ο Τέρι Γκίλιαμ στη χτεσινή επίσημη του Zero Theorem. Δίπλα του η έγκυος, πανέμορφη Μελανί Τιερί- εξαιρετικά κακή στο ρόλο της

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στο Under the Skin του Τζόναθαν Γκλέϊζερ: η Σκάρλετ Γιοχάνσον είναι εξωγήινη (μη σας μπουν χολιγουντιανές σκέψεις) και κάνει μια χαρά τη δουλειά της, ως άλλη γυναίκα-αράχνη που ψαρεύει αδέσμευτους άνδρες και τους παγιδεύει σε έναν πολτώδη, εφιαλτικό ιστό, αφού τους υπόσχεται ψεύτικους έρωτες, με λίγο νάζι και μερικές φιλοφρονήσεις. Ώσπου η ανθρώπινη ατέλεια, η ίδια η ζωή, και ο παλιόκαιρος της Σκοτίας, όπου εκτυλίσσεται η εντελώς μίνιμαλ δράση, εισχωρούν κάτω από το δέρμα και την προσβάλουν, επιταχύνοντας την παρακμή.

Ήμαρτον κύριε Γκίλιαμ, (και κύριε Γκλέηζερ!) Facebook Twitter
H Σκάρλετ γιόχανσον στο Under the Skin

Ενώ η παράδοξη Γέννηση με τη Νικόλ Κίντμαν, του ίδιου σκηνοθέτη, που είχα δει πάλι εδώ στη Βενετία, με είχε συναρπάσει με το μεγάλο ερωτηματικό που έθετε σε ψυχαναλυτική βάση, το Under the Skin είναι απλώς πολύ παράξενο, και πολύ βαρετό, ως κατασκευασμένο διανόημα από έναν σκηνοθέτη που προφανώς επιδιώκει συστηματικά να διχάζει προβληματίζοντας. Αισθητικά, ο Γκλέϊζερ, που είναι Βρετανός, έχει κάνει το φοβερό Sexy Beast και μάλλον ζηλεύει την πορεία του Κιούμπρικ (από τα πρώτα θερμά βήματα, στα ελλειπτικά εγκεφαλογραφήματα), είναι άρχοντας των ιδεών του, αλλά πρέπει να περιμένει και να ζυγιάσει αντιδράσεις.

Στον πίνακα των κριτικών, που πάντα δημιουργούν εντυπώσεις, προηγείται σε αστεράκια το αγαπημένο και του κοινού Φιλομίνα του Στίβεν Φρίαρς, ενώ το Miss Violence του Αβρανά έχει αποσπάσει υψηλό σκορ από τη Repubblica, την Daily Telegraph και τον βαρύνουσας γνώμης θεωρητικό Μισέλ Σιμάν του Positif

Διάφορα
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
Προσωπικά μου φαίντεται περίεργο ότι η ταινία Zero Theorem εισέπραξε τόσο κακές κριτηκές. Είναι αλήθεια ότι η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη αλλά μου άρεσε πάρα πολύ αισθητικά και σίγουρα δεν είναι από της ταινίες που θα ξεχάσω. Ο δε πρωταγωνιστής ήταν φοβερός κατά τη γνώμη μου.