Κλάματα στο Fruitvale Station

Γεμάτος ο Δαναός και η Όπερα το βράδυ της Κυριακής.

Το Kill Your Darlings απέναντι στο Fruitvale Station.

Το Kill Your Darlings το είχα δει στη Βενετία και επέλεξα να πάω στην Όπερα, προσπερνώντας παρκαρισμένη κλούβα και πάμπολλους "ακροβολισμένους" στα πεζοδρόμια της Ακαδημίας.

Θέαμα λυπηρό, αλλά ταιριαστό με το φιλμ που θα έβλεπα.

Γοερά κλάματα από συγκινημένους θεατές ακούγονταν στο φινάλε της ταινίας του Ράϊαν Κούγκλερ, το δράμα για τη δολοφονία, παραμονή Πρωτοχρονιάς, χωρίς καν ασήμαντη αφορμή, ενός 22χρονου μαύρου από λευκό αστυνομικό- αληθινό γεγονός, με τον δράστη πλημμελώς τιμωρημένο και φυσικά ελεύθερο.

Η ταινία, που παρακολουθεί την τελευταία μέρα στη ζωή του θύματος, είναι συγκρατημένη, δυνατή, σαφής, καλοπαιγμένη από τον σχετικά άγνωστο Μάϊκλ Μπ. Τζόρνταν και την Οκτάβια Σπένσερ, στο ρόλο της μάνας.

Τέτοιο λυγμό έχω ακούσει σε τρεις ταινίες σε αίθουσα: Στο Κράμερ Εναντίον Κράμερ, από έναν καλοστεκούμενο κύριο δίπλα μου, στο Million Dollar Baby και στη Λίστα του Σίντλερ, μαζί με λιποθυμία.

Και στο Love Story, στο Χάϊ Λάϊφ, όταν ήμουν πολύ μικρός, και δεν καταλάβαινα γιατί έκλαιγαν εν χορώ όλες οι κυρίες.