Έκτωρ Λυγίζος
To θέμα:
Ο Έκτωρ Λυγίζος παρουσίασε στο Φεστιβάλ Αθηνών μια διαφορετική ερμηνεία των ιψενικών Βρικολάκων, παίζοντας με διαφορετικά ερμηνευτικά στυλ, που ο ίδιος διέκρινε μέσα στο πρωτότυπο.
Κατηγορητήριο - η κριτική είπε:
«Στους Βρικόλακες που σκηνοθέτησε ο Έκτορας Λυγίζος, αντίθετα, είχαμε κυρίως ρητορεία, ενδιαφέρουσα και γοητευτική βέβαια, ρητορεία ωστόσο. Βαρύνεται και με τυπικά, νεανικά αμαρτήματα: Θέλει να πει τα πάντα με το πρώτο και διαβάζει τη διαδικασία ανάποδα, από τη λύση προς το πρόβλημα. Εδώ δεν έχουμε ανθρώπους που αποκαλύπτονται βρικόλακες, αλλά βρικόλακες που μοιάζουν με ανθρώπους [...].
Είναι αλήθεια ότι δεν ήταν χωρίς αρετές η παράσταση. Η κυριότερη: με τον τρόπο του ο σκηνοθέτης κατόρθωσε να παρασύρει σε μια ανάγνωση του έργου που διέθετε εσωτερική συνέπεια και εικονοκλαστικό οίστρο. Χωρίς αμφιβολία, ο Λυγίζος έχει το χάρισμα της πρωτοτυπίας, ακόμα και όταν υπερβάλλει στα επιχειρήματά της». («Ελευθεροτυπία», Γρηγόρης Ιωαννίδης)
Τι έχει να πει;
«Δεν με ενδιέφερε το φεμινιστικό στοιχείο και η γυναικεία χειραφέτηση. Ξεκινώ με την παραδοχή ότι μέσα σε λίγες ώρες τα πρόσωπα ζουν τη σημαντικότερη στιγμή της ζωής τους. Όλα κρίνονται για πάντα. Στην παράσταση τονίζεται το θρησκευτικό στοιχείο με την έννοια της πίστης στο όνειρο, στο ζωτικό ψεύδος. Μ' έναν τρόπο την πίστη την έχουμε ανάγκη, είτε προς το Θεό είτε ενταγμένη μέσα στην καθημερινότητά μας προς πρόσωπα, ιδεολογίες, καριέρες, συμφέροντα, φιλοδοξίες. Δεν μ' ενδιέφερε να κρίνω, να σχολιάσω την ίδια την πίστη των προσώπων αλλά τη λυτρωτική δύναμή της».
Τι κάνει σήμερα;
Ετοιμάζει το έργο Η φάρσα της οδού Γουόλγουορθ του Έντα Γουόλς που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Από Μηχανής Θέατρο. Ένας 50άρης Ιρλανδός βρίσκεται 20 χρόνια μετανάστης στο Λονδίνο, παραμένοντας συναισθηματικά και διανοητικά καθηλωμένος στη ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ιρλανδία. Κοντά του έχει τους δύο γιους του, τους οποίους αναγκάζει να ζουν σε καθεστώς ασφυκτικής προστασίας από κάθε τι που φέρει η «Νέα Πατρίδα», αποτρέποντας την έξοδό τους στον «έξω κόσμο» και υποχρεώνοντάς τους σε μία παρενδυτική φάρσα αναπαράστασης της οικογενειακής ζωής πίσω, στο σπίτι. Ο φόνος μόνο μπορεί να φέρει τη λύτρωση. Παίζουν ο Νίκος Γιαλελής, ο Γιώργος Ζιόβας, ο Θύμιος Κούκιος και η Ντέμπορα Οντόγκ. Η πρεμιέρα έχει προγραμματιστεί για τις 22 Νοεμβρίου.
Λυδία Κονιόρδου
Δέχθηκε μία επίθεση για τη Μήδεια που σκηνοθέτησε ο Ανατόλι Βασίλιεφ, στην οποία η ίδια ερμήνευσε τον ρόλο του τίτλου. Πολλοί αντάλλαξαν πυρά με αφορμή αυτή την παράσταση, τόσο για τα όρια της σκηνοθετικής ερμηνείας όσο και για το αν και με ποιο τρόπο μπορούν να εκδηλώνουν οι θεατές την απαρέσκειά τους.
Κατηγορητήριο - η κριτική είπε:
«... Η βιομηχανία υποτάσσεται στο αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, το οποίο προκάλεσε η ή ίδια. Και επιβάλλει την απόλυτη αρμονία, καθαγιάζοντας επιδέξια την απαίτηση για σκουπίδια. Ο γνώστης και ο ειδικός περιφρονούνται επειδή θέλουν να θεωρούνται ανώτεροι από τους άλλους, τη στιγμή που η κουλτούρα είναι δημοκρατική και μοιράζει τα προνόμιά της σε όλους. Το αποτέλεσμα είναι μια συνεχής αναπαραγωγή των ίδιων πραγμάτων. Μέσα σε αυτή την ιδεολογική εκεχειρία κυριαρχεί ο κομφορμισμός των αγοραστών και η αδιαντροπιά των παραγωγών...», Τέοντορ Αντόρνο, Η βιομηχανία της κουλτούρας: ο Διαφωτισμός ως εξαπάτηση των μαζών. («Τα Νέα», Κώστας Γεωργουσόπουλος).
Τι έχει να πει;
«Αν η Επίδαυρος έχει αυτή την τουριστική αντιμετώπιση του αρχαίου δράματος δεν θα με πείραζε καθόλου να τιμωρηθώ και να μη συμμετάσχω ξανά στις καλοκαιρινές ατραξιόν. Προτιμώ να κρατήσω την εμπειρία μου από το Θεσσαλικό Θέατρο, από τις παραστάσεις στα χωράφια, στα χωριά του κάμπου, όπου ο διάλογος με τους θεατές είναι ορισμένες φορές ουσιαστικότερος».
Τι κάνει τώρα;
Το επόμενο διάστημα πρόκειται να ετοιμάσει μια παράσταση με κείμενα Παπαδιαμάντη που θα ερμηνεύσει η ίδια και θα απευθυνθεί στα σχολεία του νομού Αχαΐας (με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας). Το καλοκαίρι θα είναι και πάλι στην Επίδαυρο με Τρωάδες σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Η ίδια θα ερμηνεύσει την Εκάβη.
Δημήτρης Λιγνάδης
Δέχθηκε εξαιρετικά επιθετική κριτική από εντεταλμένους και μη κριτικούς -που έφτασε ακόμη και σε αιχμές για την προσωπική ζωή του ηθοποιού- αλλά και από πολλούς θεατές που μπορούν και εκφράζουν δημοσίως -αν και τις περισσότερες φορές ανωνύμως- την άποψή τους στο Διαδίκτυο.
Κατηγορητήριο - η κριτική είπε:
«Δεν ήταν μόνο η έλλειψη γνώσης, μέτρου και γούστου που χαρακτήριζαν αυτό που είδα όσο το εκτός ελέγχου θράσος. Ο Λιγνάδης κατέβηκε στην Επίδαυρο με θράσος και έπαρση. Θύματα αυτής της έπαρσης έπεσαν και όσοι τον ακολούθησαν (από τους ηθοποιούς ως τους θεατές). Έπρεπε, βεβαίως, να το είχαμε υποπτευθεί, όταν πριν από την πρεμιέρα είχε δηλώσει ότι το Χ του τίτλου Βάτρα-Χ"μπορεί και να σημαίνει χ...ω". Να υποθέσω ότι όλοι εμείς που μείναμε τραγικά ψυχροί μπροστά στην πρόταση-πρόσκλησή του είμαστε απλώς ανοργασμικοί;» («Το Βήμα», Κοσμάς Βίδος)
Τι έχει να πει;
«Δεν θα σταματήσω ποτέ να νιώθω δέος και μου αρέσει η επιδαυρίτιδα που έχουν όλοι οι ηθοποιοί. Δεν μοιάζει με κανένα άλλο θέατρο. Θέλω να κρατήσει το μαζικό λαϊκό της χαρακτήρα, την τουριστική της παράμετρο, το φολκλόρ, μια ζωντανή, ανανεούμενη διάθεση. Ολα πρέπει να υπάρχουν στην Επίδαυρο».
Τι κάνει τώρα
Θα σκηνοθετήσει στο Εθνικό Θέατρο (Νέα Σκηνή, κτίριο Τσίλερ) το έργο Η καλή οικογένεια του πρωτοπαρουσιαζόμενου Σουηδού συγγραφέα Γιόακιμ Πίρινεν. Παίζουν η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, ο Νίκος Πουρσανίδης, ο Μηνάς Χατζησάββας και η Μαρίνα Ψάλτη. Η πρεμιέρα έχει οριστεί για τις 5 Δεκεμβρίου. Ως ηθοποιός θα παίξει στον Εφιάλτη της Ευτυχίας, της επίσης πρωτοπαρουσιάζομενης Γιουστίνε ντελ Κόρτε στη Σκηνή Κοτοπούλη (πρεμιέρα 29 Απριλίου). Ο θίασος μεγάλος και εκλεκτός: μεταξύ πολλών άλλων, θα συμμετέχει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, η Ελένη Κοκκίδου, η Θέμις Μπαζάκα, η Κόρα Καρβούνη, η Στεφανία Γουλιώτη, ο Μάκης Παπαδημητρίου, ο Γιώργος Γλάστρας, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος, ο Δημήτρης Κουτρουβιδέας κ.ά. Θα σκηνοθετήσει ο Γιάννης Χουβαρδάς.
Άντζελα Μπρούσκου
Ο Αγαμέμνων της έκλεισε τα Επιδαύρια 2008. Οι αρνητικές κριτικές μάλλον επικράτησαν, μολονότι έλειψαν οι έντονες αντιδράσεις από την πλευρά του κοινού στις δύο παραστάσεις της Επιδαύρου.
Κατηγορητήριο - η κριτική είπε:
«Η κυρία Άντζελα Μπρούσκου προφανώς αστόχαστα, δεν θα πω από θράσος, πάντως σαφώς από πλήρη άγνοια των προβλημάτων του αισχυλικού κειμένου έκανε το μοιραίο βήμα στον γκρεμό. Αν πράγματι θέλει κανείς να βρει την άκρη του νήματος για να εισέλθει στον πνευματικό λαβύρινθο του Αισχύλου, πρέπει να συνειδητοποιήσει πως ο Νους του έργου αυτού δεν εκσυγχρονίζεται. Διότι απεικονίζεται στο σώμα του κειμένου η αρχαϊκή εποχή της ηθικής και της δικαιοσύνης. Από ‘κει ξεκίνησε η Ανθρωπότητα! Όποιος νομίζει πως ό,τι δηλώνεται και καταγράφεται εκεί είναι η κριτική του 5ου αιώνα για την προμάμμη της Ιστορίας εποχή, αν κάποιος πιστεύει στα σοβαρά πως ο Αγαμέμνων είναι ο στρατηγός Παπούλας που έρχεται από τη Μικρασιατική Εκστρατεία, ότι η Κλυταιμνήστρα είναι μια αστή του Κολωνακίου που σπίτωσε τον ξάδερφο και σκοτώνει τoν άντρα της γιατί έχει ερωμένη, όποιος πιστεύει πως η Κασσάνδρα είναι ένα γύναιο που κορόιδεψε κάποιον που πήρε κάτι και κείνος την έκανε αφερέγγυα στην αγορά, είναι απλώς βλαξ!» («Τα Νέα», Κώστας Γεωργουσόπουλος)
Τι έχει να πει;
«Θέλω να την πετάξω, να την πατάξω! Η σοβαροφάνεια δεν είναι κάτι που μας βοηθά, γιατί είναι κάτι ψεύτικο. Στηρίζεται σε μια παράδοση θεάτρου που θεωρώ ότι στέκεται εμπόδιο για την εξέλιξη της θεατρικής πράξης. Πρέπει να ξεκινά κανείς καθαρός και αθώος. Είναι γνωστό ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο "ιερατείο", το οποίο επιμένει να υπερασπίζεται για ίδιον συμφέρον ένα νεκρό θέατρο, ένα θέατρο χωρίς ζωή. Καθένας έχει το δικαίωμα να αποτύχει σε μια παράσταση, αλλά μόνο με το ρίσκο θα κομίσει το νέο».
Τι κάνει τώρα;
Μετά τον επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων του Λεωφορείον ο Πόθος στο θέατρο Σφενδόνη την περασμένη άνοιξη, στήνει ξανά το έργο για τη μεγάλη σκηνή -και την ακόμη μεγαλύτερη πλατεία- του Παλλάς. Θα δοθεί μία και μοναδική παράσταση, στις 18 Νοεμβρίου.
σχόλια