Η λέξη «πορεία» στην περίπτωση των Mahakala έχει μία έννοια σχεδόν καρμική. «Ξεκινήσαμε ως jam band» λέει ο Δημήτρης, ο τραγουδιστής και ένα από τα δύο βασικά μέλη του συγκροτήματος (ο άλλος είναι ο Νίκος, στην κιθάρα). «Ήμασταν άπειροι στο θέμα "μπάντα". Κάποια βράδια που γινόμασταν κομμάτια καταλήγαμε στο στούντιο και παίζαμε. Η μουσική επικοινωνία ήταν σε τόσο υψηλό επίπεδο, που βγάζαμε από τη μέση οτιδήποτε άλλο υπήρχε. Κάποια στιγμή καταλάβαμε πως ήμασταν άνθρωποι που δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους υπό κανονικές συνθήκες. Αυτό είναι η ζωή: πορείες. Απλώς, κάποιοι πήραμε διαφορετικές πορείες». Η αρχική σύνθεση και ο ήχος των Mahakala άλλαξαν αρκετά από το 2005 που δημιουργήθηκαν. Από το μανιασμένο crust punk του πρώτου, ομώνυμου E.P. τους και τις καθηλωτικές ζωντανές εμφανίσεις, μέχρι το πρόσφατο «Devil's Music» τίποτα δεν είναι το ίδιο. Ούτε για το γκρουπ, ούτε για τον κόσμο γύρω τους. Όταν ξεκίνησαν να παίζουν, ο Δημήτρης ήταν 17 ετών. Σήμερα είναι αγνώριστος, και εμφανισιακά, και με μπόλικες εμπειρίες, κάθε είδους. Μιλάει ήρεμα, καθαρά, με μια φωνή που δύσκολα μπορείς να την ταυτίσεις με τα σκληρά φωνητικά και τους κάφρικους λαρυγγισμούς που βγάζουν οι τραγουδιστές σε μπάντες τέτοιου είδους. Και στο «Devil's Music», την πρώτη full-length κυκλοφορία τους, ακούγονται εντελώς αλλιώτικοι απ' ό,τι στο ξεκίνημά τους, πιο ώριμοι και με τελείως διαφορετική αντίληψη. Απουσιάζουν τα brutal φωνητικά και οι πειραματισμοί με τον θόρυβο, ακολουθούν πιο παραδοσιακές δομές κι επιστρέφουν στις ρίζες του σκληρού ήχου (Slayer, Motorhead, Black Sabbath και Blue Oyster Cult). Ο Δημήτρης αποδίδει την αλλαγή στην εξέλιξή τους ως μουσικών.
«Δεν νομίζω ότι "ωρίμανση" σημαίνει να μαλακώνεις τον ήχο σου. Έχεις την ανάγκη να γίνεις πιο "μουσικός". Να φτιάξεις κάτι διαχρονικό, που ξέρεις ότι θα το ακούσει ο άλλος και θα του μείνει, θα το σιγοτραγουδήσει και θα ξανάρθει στο live».
Ήδη από τον τίτλο του, το άλμπουμ δείχνει ότι κρύβει κάτι ειρωνικό. Το metal, εξάλλου, πάντοτε κουβαλούσε την ταμπέλα της σατανικής μουσικής που μυεί τους εφήβους στο σκοτάδι και στον δρόμο της κακίας. Ο Δημήτρης επιβεβαιώνει αυτήν τη διαπίστωση. «Ο τίτλος είναι σαρκαστικός. Ο διάβολος κι ο Θεός υπάρχουν στον καθένα μας. Εμείς δεν είμαστε με κανέναν. Χλευάζουμε όλες τις μορφές τυφλής πίστης. Έχουμε τη δική μας θρησκεία. Υπάρχουν πολλά στερεότυπα στο metal, αλλά θεωρώ ότι διέπεται γενικά από την αρχή "αυτό μου αρέσει, αν εσένα δεν σου αρέσει, είναι δικό σου πρόβλημα. Μην το ακούς!". Αυτό είναι το metal, το να αισθάνεσαι αυτοπεποίθηση γι' αυτό που είσαι».
Με την πρώτη ακρόαση έχεις την εντύπωση ότι κομμάτια όπως το «Pact with the Devil» και το «The king is dead» κριτικάρουν τη σημερινή πολιτική κατάσταση, αλλά ο Δημήτρης το αρνείται κατηγορηματικά.
«Αν κι έχουμε κάποιες πολιτικές καταβολές, είμαστε απαθείς πολιτικά. Ειδικά όταν είμαστε στο στούντιο, αποστασιοποιούμαστε τελείως απ' οτιδήποτε συμβαίνει. Είμαστε στον κόσμο μας. Σίγουρα, οι συνιστώσες έχουν αλλάξει, όπως και η ψυχολογία του κόσμου, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά γι' αυτή την κρίση ή για οποιαδήποτε άλλη. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι ο καθένας να προσπαθήσει να αλλάξει τον κόσμο αλλάζοντας τον εαυτό του. «Όλοι μας δουλεύουμε για να μπορούμε να έχουμε λεφτά και να τα ρίχνουμε στη μουσική. Το να βγάλουμε λεφτά από αυτήν είναι μακρινό σενάριο. Όταν θέλεις να προωθήσεις κάποια φρέσκια δισκογραφική δουλειά, θα επιλέξεις να εμφανιστείς σε ένα "καλό" event, for free. Αυτό όμως δεν θα έπρεπε να γίνεται συστηματικά».
Τι σημαίνει Mahakala;
«Ο Mahakala είναι μια θιβετιανή θεότητα» εξηγεί. «Στα σανσκριτικά σημαίνει "το απέραντο μαύρο". Αυτή η έννοια του απόλυτου μαύρου διέπει τη νοοτροπία μας, γιατί το μαύρο είναι το χρώμα μέσα στο οποίο ενώνονται όλα τα υπόλοιπα. Αυτό αισθάνομαι ότι συμβαίνει στους Mahakala. Όλες οι κουλτούρες γίνονται ένα. Εμείς δεν έχουμε καμία σχέση ούτε με τον διάβολο ούτε με τον Θεό. Ας κάνουν τη δουλειά τους ανενόχλητοι, όσο εμείς καθόμαστε και παρακολουθούμε. Μπορούμε να λέμε ιστορίες όμως. Αυτό το δικαίωμα το έχουμε...».
Το «Devil's Music» είναι μία 100% live ηχογράφηση που έγινε από τον Στέλιο Εφεντάκη στα Sierra Studios της Αθήνας. Το mastering έγινε από τον τρεις φορές βραβευμένο με Grammy, Bob Katz. Τα σχόλια από τον ειδικό μουσικό Τύπο και τα σάιτ είναι εξαιρετικά, στη σκηνή -που πάντα ήταν το δυνατό τους χαρτί- είναι καλύτεροι από ποτέ, κάνουν συναρπαστικό live κι έχουν ένα φανατικό κοινό που μεγαλώνει συνεχώς. Για μια μπάντα που ήταν υπό διάλυση το 2007, το παρελθόν δεν είναι παρά μια παράξενη ανάμνηση...
σχόλια