Μια φθινοπωρινή σονάτα για την Βανέσα Μέϊ

Μια φθινοπωρινή σονάτα για την Βανέσα Μέϊ Facebook Twitter
1

 

 Μια σκηνή από την «Φθινοπωρινή σονάτα» του Μπέργκμαν. Η επιτυχημένη πιανίστρια Charlotte παίζει Σοπέν μπροστά στην κόρη της Eva. Έχει προηγηθεί η άψυχη εκτέλεση της κόρης και η σύγκριση είναι μοιραία. Η μάνα ρίχνει αλάτι στην πληγή της κόρης με σαδιστική χαρά . Η κόρη θέλει την επιβεβαίωση αλλά η μάνα δεν της χαρίζεται. Δεν υπάρχει δεσμός. Δεν υπάρχει αγάπη. Υπάρχει μόνο η πρώτη και η τελευταία.

Η συγκρουσιακή σχέση ανάμεσα στον πατέρα και τον γιο, έτσι όπως καταγράφεται στην πραγματικότητα,  στα βιβλία και στον κινηματογράφο, δεν πιάνει μία μπροστά σε αυτό το ρεσιτάλ σκληρότητας. Η μάνα δεν είναι Παναγία (το πιο γνωστό "τούβλο" στο γεμάτο στερεότυπα τοίχο της πατριαρχικής μας κοινωνίας). Είναι ένα ανθρώπινο ον γεμάτο μικρότητα, κακία -εξαντλεί όλη την ειλικρίνειά της πάνω στην κόρη της που αποζητά απεγνωσμένα την επιβεβαίωση. Δεν έχει στοργή και αποδοχή για τα παιδιά της. Έχει φιλοδοξίες, είναι ανταγωνιστική, και θέλει να το επιδεικνύει με την πρώτη ευκαιρία, ακόμα και μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού.

Θυμήθηκα την σκηνή όταν διάβασα την είδηση για την Βανέσα Μέι που «έστησε» την πρόκριση της στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Μέϊ έχει μιλήσει ανοιχτά για την κακή σχέση που έχει με την μητέρα της και τον παράλογο τρόπο με τον οποίο της φερόταν. Για τις πληγές που δεν κλείνουν όσα λεφτά και δόξα και αν αποκτήσεις. Ένα τραύμα που ο χρόνος και η επιτυχία δεν μπορούν να επουλώσουν.

1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
Πολλά πράγματα για την προσωπική ζωή της Mae δεν γνωρίζω! Αυτό που γνωρίζω όμως πολύ καλά είναι ότι η ζωή ενός σολίστα της «κλασικής» μουσικής είναι πρωταθλητισμός!Επίσης το να προσπαθείς να συμμετάσχεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες με οποιοδήποτε άθλημα, είναι επίσης (σούπερ-)πρωταθλητισμός!Dear Vanessa, δύο πρωταθλητισμοί στην ίδια μασχάλη μάλλον δεν παίρνονται!!!Ποια ακριβώς είναι η αντιπαράθεση της με τη μητέρα της, επίσης δεν γνωρίζω! Το σίγουρο είναι ότι τσαλαβουτώντας σε διάφορα αντικείμενα, προσπαθώντας να φάνει σπουδαία και να βρεθεί από πάνω στην ενδοοικογενειακή κόντρα με τη μητέρα της, το μόνο που καταφέρνει είναι να φέρνει όλο και σε πιο δύσκολη θέση τον εαυτό τα και τον κουράντε ψυχολόγο της! Στην Ελλάδα ο λαός λέει « ή παπάς παπάς, ή ζευγάς ζευγάς»! Και ως επί τω πλείστον η παροιμία επαληθεύεται!!!