ADVERTORIAL
ΑΠΟ ΤH ΔΗΜΗΤΡΑ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΥ
Το μόνο σίγουρο σε αυτή τη ζωή είναι πως θέλεις ό,τι δεν έχεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της συμπεριφοράς (που κάποιες φορές αγγίζει τα όρια της αγνωμοσύνης) είναι τα μαλλιά. Έχεις ίσια, θέλεις κατσαρά, έχεις μπούκλες θαυμάζεις το μαλλί πρόκα, βαρέθηκες τα μακριά και τα έκοψες κοντά, θέλεις πάλι τη χαίτη που σε ταλαιπωρούσε.
Σε ορισμένες περιπτώσεις πάλι, εύχεσαι να είχες ένα καπέλο, ένα μαντήλι ή και μια σακούλα (όταν μιλάμε για προχωρημένη κατάσταση εκνευρισμού) που να κρύβει τα ατημέλητα μαλλιά σου. Την ημέρα της δικής μου ορκωμοσίας βρισκόμουν στο στάδιο 3. Δηλαδή «φέρτε μου μια σακούλα να κρυφτώ κι ας μην πάρω πτυχίο».
Πολλές φορές στο παρελθόν οι μπούκλες στα μαλλιά μου δεν έστρωναν όπως ακριβώς θα ήθελα, αλλά εκείνο το συγκεκριμένο πρωί ήταν λες και οι μπούκλες είχαν πάρει ζωή και είχαν συνεννοηθεί να μου κάνουν μια κακόγουστη φάρσα.
Ήταν μια χειμωνιάτικη Παρασκευή που σηματοδοτούσε το τέλος ενός κύκλου για εμένα. Είχα τελειώσει τις σπουδές μου και άφηνα πίσω μου παραδόσεις, βιβλία και εξεταστικές περιόδους για να ζήσω αυτό που τότε έμοιαζε μια ευχάριστη πρόκληση, δηλαδή την καθημερινότητα ως επαγγελματίας... Ο ενθουσιασμός μου ήταν τόσο μεγάλος που μετά βίας είχα καταφέρει να κοιμηθώ και για όση ώρα ήμουν στο κρεβάτι στριφογύριζα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου.
Δεν ξέρω αν φταίει αυτό ή το γεγονός ότι μετά το βραδινό μπάνιο δεν στέγνωσα τα μαλλιά μου όσο έπρεπε, πάντως αυτό που αντίκρυσα στον καθρέφτη όταν σηκώθηκα χαρακτηριζόταν μόνο από μια λέξη: «φρίκη!»
Πολλές φορές στο παρελθόν οι μπούκλες στα μαλλιά μου δεν έστρωναν όπως ακριβώς θα ήθελα, αλλά εκείνο το συγκεκριμένο πρωί ήταν λες και οι μπούκλες είχαν πάρει ζωή και είχαν συνεννοηθεί να μου κάνουν μια κακόγουστη φάρσα. Φυσικά, δεν υπήρχε τίποτα που να κυματίζει ή να δημιουργεί κάποια μορφή δαχτυλιδιού. Τα μαλλιά μου ήταν μια μασίφ μάζα από φριζαρισμένες τρίχες που δεν έπαιρναν καμία βελτίωση όσο κι αν προσπαθούσα στον λίγο χρόνο που μου έμενε μέχρι την ώρα της ορκομωσίας, δεδομένου ότι το μήκος ήταν τέτοιο που η σωτήρια αλογοουρά ήταν αδύνατη.
Τελικά πήγα στην ορκομωσία σαν τον τρελό επιστήμονα από το Back to the Future και προσπαθούσα να συγκεντρωθώ στη σημαντικότητα του γεγονότος για να μη θυμάμαι τη δραματική κατάσταση του κεφαλιού μου. Δυστυχώς, όλες οι φωτογραφίες εκείνης της μέρας μου θυμίζουν με μεγάλη λεπτομέρεια το δράμα μου και κάθε φορά που ανατρέχω στην απόκτηση του πτυχίου μου, πρώτα κοιτάω το κεφάλι μου και μετά το χαρτί που κρατούσα στα χέρια μου.
Εννοείται ότι πλέον ο εκνευρισμός έχει γίνει ένα χαμόγελο νοσταλγίας. Λίγο γιατί απομυθοποίησα το πτυχίο, λίγο γιατί από τότε έζησα άλλες ακόμα πιο σημαντικές στιγμές, αλλά κυρίως γιατί πλέον έχω τον αφρό got2b curls του Schwarzkopf που φροντίζει τις μπούκλες μου καθημερινά. Από τότε που ανακάλυψα πόσο εύκολα φορμάρει τα μαλλιά μου σταμάτησα να εύχομαι να είχα γεννηθεί με μαλλί πρόκα και απολαμβάνω το δικό μου προσωπικό στιλ ευχαριστώντας γι' αυτό τη φύση και τον Schwarzkopf!
σχόλια