Η Αγία Τερέζα της Αβίλα δεν έβρισκε ησυχία.
Ανέβαζε πυρετό,δαίμονες της έσχιζαν τα ρούχα,καιγόταν.
''Μια μέρα εμφανίστηκε μπροστά μου ένας άγγελος απαράμιλλα όμορφος. Είδα να κρατάει στο χέρι του ένα μακρύ βέλος που στην άκρη του έμοιαζε να έχει μια πυρωμένη αιχμή. ΄Ενοιωσα να με τρυπάει επανειλημμένα στην καρδιά και να εισχωρεί βαθειά μέσα μου.Ο πόνος ήταν τόσο γλυκός που δεν επιθυμούσα να απελευθερωθώ από αυτόν. '' ,έγραφε και έκλαιγε.
Μετά πάγωνε για μέρες.
Δεν έτρωγε,δεν μιλούσε .
Ξαπλωμένη σ' ένα σύννεφο,με το στόμα μισάνοιχτο και τα μάτια κλειστά περίμενε υπομονετικά τη ρομφαία να την ξανατρυπήσει.
Η Αντέλ Ουγκώ τρυπήθηκε από το βέλος του ωραίου αξιωματικού Πίνσον.
Ο πόνος ήταν τόσο γλυκός που τον ακολούθησε από το Παρίσι στο Χάλιφαξ κι απ΄ το Χάλιφαξ στα Μπαρμπέιντος.
Ταγμένη,χλωμή,άγρυπνη,έλιωνε από δάκρυα και ψέμματα.
Εκλιπαρούσε νέα λογχίσματα που δεν ήρθαν ποτέ. Μόνο όταν έπαψε να θυμάται μπόρεσε να κοιμηθεί-σχεδόν σαράντα χρόνια σε βαθύ ύπνο χωρίς επιθυμίες .
Η Ντόρα Ντυμάντ δεν αντιμίλησε ποτέ στον Κάφκα.
Απέφευγε να του μαγειρεύει ψαρόσουπες – ο αγαπημένος της αγαπούσε τα ψάρια και δεν τα έτρωγε.
Όταν την τρυπούσε με βελόνες του ραψίματος του χαμογελούσε.
Αυτή του έκλεισε τα μάτια.
Έζησε χωρίς να ζει , βλέποντας όνειρα με μεγάλα ποντίκια να ξεσχίζουν την κοιλιά της.
H Ρεγγίνα ΄Ολσεν αρραβωνιάστηκε τον Κίρκεγκορντ στα δεκαεπτά της.
Έραβε το νυφικό της όταν την εγκατέλειψε γιατί του το ζήτησε ο Θεός.
Για χρόνια δέσχιζε την Κοπεγχάγη ψελλίζοντας, ντυμένη στα κόκκινα, Σέρεν, Σέρεν, μικρέ μου Σέρεν...
Λίγο πριν πεθάνει παρουσιάστηκε μπροστά της ΄Αγγελος Κυρίου και την έγδυσε-έτσι κατάφερε να δροσιστεί.
Γυναίκες της εκκλησίας , όλες.
Πιστές μέχρι τέλους στον πάγο που τις έκαιγε, στις πύρινη γλώσσα που τις έγλειφε.
Καμμία απόσταση , καμμιά απόρριψη δεν κατάφερε να σβήσει το χλωμό φωτάκι που τις ξημέρωνε .
Η Τερέζα σώθηκε όταν θυμήθηκε.
Η Αντέλ,η Ντόρα κι η Ρεγγίνα όταν ξέχασαν.
Όλες να σωθούν ήθελαν
-όλες σώθηκαν.
σχόλια