Ο Φώτης πάει βόρεια, και το ιστορικό Jour Fixe γίνεται Artisanal.
Πόσες δεκαετίες τηλεοπτικής επιτυχίας που σαν να μην πέρασαν ποτέ από πάνω του. Τον ξέρουν και οι πέτρες, μπορεί να έβγαλε και λεφτά, οι περισσότερες μανάδες θα ήθελαν να τον παντρέψουν με την κόρη τους για να χαίρονται, φαντάζομαι, αυτές την κεφάτη παρέα του. Ο Φώτης Σεργουλόπουλος όλα αυτά που λέγονται "επιτυχία" τα αντιμετωπίζει με το πιο παιδικό χαμόγελο του Γκούφυ, την ίδια στιγμή που μέσα του παίζει το "Staying alive" και ο Τραβόλτα αυτοπροσώπως.
Το Artisanal έρχεται ηπιότερο από το Shamone να σοβαρέψει τις νύχτες του Φώτη. Είναι το παιδί της ωριμότητάς του.
Το πάρτυ κυλά στις φλέβες του αντί για αίμα κι αν το Shamone ήταν μια έξυπνη επαγγεματική κίνηση για κάποιους, για κείνον ήταν η δική του καθημερινή ανάγκη του ξεσαλώματος που κυκλοφορεί μονίμως στο-σαν-καλοκαιρινή ανατολή-ηλιόλουστο χαμόγελό του. Πίσω από την τρελή χαρά που χαρακτηρίζει τον αιωνίως εφηβικό χαρακτήρα του, πάντα κυκλοφορούσε μια σοφία, ένα παν μέτρον άριστον. Που σημαίνει ότι ο Φώτης ξέρει να μεγαλώνει. Να υπηρετεί τις δεκαετίες της ηλικίας του με το σεβασμό και την ισορροπία που τους αναλογεί. Τώρα είναι αφοσοιωμένος μπαμπάς. Που χορτάτος πάρτυ, χαμηλώνει τους τόνους γιατί έχει να ξυπνήσει νωρίς το πρωί.
Το Artisanal έρχεται ηπιότερο από το Shamone να σοβαρέψει τις νύχτες του. Είναι το παιδί της ωριμότητάς του. Κάθεται σε στυλάτες αυθεντικές '50'ς πολυθρόνες από το παριζιάνικο Glignancourt και έχει αέρα παλιό, αστικό, κηφισιώτικο. Στην αύρα του ακους ακόμη τα γέλια των παλιών της γειτονιάς, σαν αντανάκλαση στη very ελβετικό «chalet" ξύλινη οροφή. Τον Φώτη δεν τον φανταζόμουν ποτέ «βόρειο». Μόνο παιδί του κέντρου σε ώρα απολύτου αιχμής. Στη γαλήνια ώρα του, ωστόσο, η Κηφισιά μοιάζει σαν φυσική του συνέχεια, μια νοσταλγική μνήμη της αθηναϊκής, παιδικής του ηλικίας.
Το Artisanal έχει και μπαρ με ωραία κοκτέιλ, έχει και το εντελώς εστιατόριο, έχει και το υπόγειο-μια τζαμαρία στον πανέμορφο κήπο, που το κάνεις κλαμπάκι με τσιγάρα και μουσικές αλλά και καφέ πρωινό και σχεδόν εξοχικό.
Ο Γιάννης Σιμωτάς που μαγειρεύει το μενού, μαγειρεύει στην ουσία τον απόηχο της κηφισιώτικης αίγλης, του Τσελεμεντέ και της γαλλικής κουζίνας, με καινούριες τεχνικές, άλλη όψη και μια πιο φρέσκια γεύση. Πολύ θα στεναχωριόμουν αν από τον κατάλογο έλειπε το boeuf bourguignon-εδώ σε άλλη εκτέλεση, με μοσχαράκι-κομμάτι που λιώνει και μοσχοβολά άγριο μανιτάρι, χωρίς σάλτσες να του περισεύουν και με πεντανόστιμα ζυμαρικά γεμιστά με καλαμπόκι. Ή ένα κοτόπουλο chasseur, που παρότι στο πρωτότυπο πρόκειται για κάτι βαρύ-μαγειρευτό, εδώ τρώγεται σαν μια πολύ ισορροπημένη μακαρονάδα με fetuccine και γεύση από μανιτάρια του δάσους.
Η νότια Γαλλία φτιάχνει τη νισουάζ της και πάλι αλλιώς, με ταρτάρ τόνου που μοσχοβολά σκόρδο και ένα αβγό-έκπληξη μέσα σε τραγανή κρούστα. Όταν ξαναπάω, θα πάρω τη σαλάτα με καβούρι, αβοκάντο και ταλιατέλες από αγγούρι και ρέβα, αλλά θα τη ζητούσα με λίγο παραπάνω λεμόνι. Αν κάνεις δίαιτα, θα διαλέξεις το ρολάκι κοτόπουλο, γεμιστό με μους από κάστανο, ζουμερό και στεγνό όσο αντέχει μια προσεγμένη διατροφή, με μικρές πατατούλες και νοστιμότατα σέσκουλα σοτέ.
Και στο a la francaise τελείωμα, bien sur, tarte au pomme, όπου το μήλο-pomme είναι πράσινο κονφί, έχει κρεμ πατισερί, κανέλα, γλυκάνισο και κράμπλ αμυγδάλου.
Artisanal
Ζηρίνη 2, Κηφισιά,
6936144744
σχόλια