Το νέο φιλμ του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ είναι απογοητευτικό...

Αντίθετα με το φιλμ Foxcatcher (για το οποίο έγραψα νωρίτερα), το εξίσου ψυχρό, τουλάχιστον φαινομενικά, και όπως πάντα κλινικό πόνημα του Καναδού Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ, Maps to the Stars, απογοητεύει, ακριβώς γιατί κρατάει μια πονηρή απόσταση από το αντικείμενο, σαν φάρσα σε κενό αέρος. Σατιρίζει ανελέητα το Χόλιγουντ και το αιμομικτικό, σχεδόν κανιβαλιστικό του modus operandi, με την ιστορία μιας οικογένειας με έναν πατέρα γκουρού του self-help, μια μάνα νευρωτική μάνατζερ του κακομαθημένου 13χρονου γιού ηθοποιού, και την κόρη να έχει μόλις βγει από το άσυλο, όπου είχε εκτίσει ποινή για την πυρκαγιά που είχε βάλει στο παλιό τους σπίτι.

Λίγο παραδίπλα, η αγχώδης, ανισόρροπη ξεχασμένη ηθοποιός Τζουλιάν Μουρ παλεύει με νύχια και με δόντια να παίξει σε μια επερχόμενη ταινία που θα την επαναφέρει στο προσκήνιο, αναλαμβάνοντας το ρόλο της... μάνας της, η οποία είχε καεί σε πυρκαγιά! Η Μουρ τα δίνει όλα, αλλά το φιλμ, που φαίνεται πως δεν θα δώσει τον Χρυσό Φοίνικα στον Κρόνεμπεργκ ούτε και φέτος, αναλώνεται σε πνευματώδη ως και καθόλου επιτυχημένα εσωτερικά αστεία περί Χόλιγουντ, και πελαγοδρομεί με μια θεωρητική δράση, εκεί που το παλιότερο αντίστοιχο The Player του Ρόμπερτ Άλτμαν εξελισσόταν με μια απτή παράνοια που άρμοζε στην υπόσχεση που έδινε από την αρχή.

Κι ενώ, όπως έγραψα νωρίτερα, ο σκηνοθέτης του Foxcatcher Μπένετ Μίλερ αφήνει την ταινία του, τα γεγονότα και τους χαρακτήρες να μιλήσουν (και το κάνει με πολλές σιωπές, καίρια βλέμματα, εξαιρετική χρήση του ηχητικού σχεδιασμού, εκτός από τους διαλόγους φυσικά), ο Κρόνεμπεργκ καταφεύγει σε ένα ποίημα του Πολ Ελυάρ, για να δικαιολογήσει την αδυσώπητη πραγματικότητα, την ανεπίτρεπτη βιαιότητα, αλλά και εξηγήσει το σκοτεινό βάθος του λαμπερά αβαθούς Χόλιγουντ, χωρίς να κολλάνε οι προθέσεις της επαναλαμβανόμενης "απαγγελίας" με την στεγνή εφαρμογή της σκηνοθεσίας.

Όπως και στο Κοσμόπολις (που τολμώ να πω πως μου άρεσε πολύ περισσότερο, γνωρίζοντας πως απογοήτευσε τους φαν του σκηνοθέτη), ο Ρόμπερτ Πάτινσον, στο ρόλο του περιστασιακού οδηγού μέχρι να γίνει ηθοποιός και σεναριογράφος όπως η πλειοψηφία των όμορφων αγοριών και κοριτσιών στο Λος Άντζελες, περιορίζεται κυρίως μέσα σε μια λιμουζίνα, κινδυνεύοντας να γίνει πλέον αυτοαναφορά στην πρόσφατη φιλμογραφία του Κρόνεμπεργκ.

Το τρέιλερ

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος βρίσκεται στις Κάννες με την AirFastTickets και μεταδίδει καθημερινά τις εξελίξεις.