Βασικά, θα σου το έστελνα σε mail όλο αυτό αλλά δεν έχεις ανοιχτό το mail σου... απο την άλλη, αν έμπαινε όλο αυτό σε σχόλιο θα ήταν λίγο κουραστικό για διάβασμα (λόγω της μικρής γραμματοσειράς) ενώ έτσι μπορώ να τονίσω και τα σημεία που θέλω. Να ξέρεις πως το πλείστον του κειμένου είναι κλόπυ-πέιστ αλλά με εκφράζει απόλυτα!
Δεν έχω σκοπό να σε πείσω ότι δεν είσαι μόνος σου. Μόνος σου είσαι και μόνη μου είμαι κι εγώ και μόνοι είμαστε όλοι! Το θέμα είναι πως αντιμετωπίζουμε αυτή τη μοναξιά και τι κάνουμε για να μην είναι τόσο αισθητή. Εν τέλει βρε Νικηφόρε μου, μόνοι γεννιόμαστε και μόνοι πεθαίνουμε (εκτός αν είσαι καμικάζι)...
Αισθάνεσαι λοιπόν ένα αόριστο αίσθημα έλλειψης ικανοποίησης, ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι υπάρχει ένα μικρό κενό στη ζωή σου. Η αίσθηση αυτή μπορεί να αφορά είτε κοινωνική είτε συναισθηματική μοναξιά. Η τελευταία αναφέρεται στην απουσία μιας στενής συναισθηματικής σχέσης. Οι επιφανειακές γνωριμίες θεραπεύουν την κοινωνική μοναξιά και όχι τη συναισθηματική. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι σε έναν κόσμο γεμάτο κόσμο αισθανόμαστε μόνοι. Μπορεί να γυρνάμε από πάρτι σε πάρτι και να συνεχίζουμε να αισθανόμαστε μόνοι. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι ένα άτομο αισθάνεται μοναξιά όταν έχει λιγότερες διαπροσωπικές σχέσεις από όσες θα επιθυμούσε ή όταν αυτές οι σχέσεις δεν είναι τόσο ικανοποιητικές όσο θα ήθελε. Υπάρχει δηλαδή ένα κενό μεταξύ των προσδοκιών του ατόμου και της πραγματικότητας.
Είναι σημαντικό να εκτιμάμε όλες μας τις σχέσεις με τις ιδιαιτερότητες τους αλλά και να μη χάνουμε ευκαιρία για μια νέα φιλία. Μπορεί οι εννέα επιφανειακές γνωριμίες να μην μας προσφέρουν αυτό που αναζητάμε αλλά η δέκατη να μας αποζημιώσει.
Κάποιες έρευνες αναφέρουν ότι ένα ποσοστό 10% του πληθυσμού "αισθάνεται συχνά μόνο" ενώ το 67% "αισθάνεται μερικές φορές μόνο".
Οι πιο επιρρεπείς πληθυσμοί είναι οι νέοι ενώ η αίσθηση μοναξιάς ελαττώνεται καθώς ωριμάζουμε (τουλάχιστον έως τα γεράματα οπότε αρχίζουν να την κάνουν φίλοι και γνωστοί). Καθένας λοιπόν, αισθάνεται μόνος πότε πότε.
Τι κάνεις όταν αισθανθείς μόνος;
Το 50% των ερωτηθέντων απαντούν: διαβάζω, ακούω μουσική, ή τηλεφωνώ σε ένα φίλο ή μια φίλη. Το σύνολο των αντιδράσεων μπορούν να καταταχθούν σε τέσσερις κατηγορίες:
α) ενεργητική μοναξιά (δουλειά, χόμπι, διάβασμα, μουσική),
β) κοινωνικές δραστηριότητες (ένα τηλέφωνο, μια επίσκεψη, κλπ.),
γ) συγκέντρωση σε άλλες ουδέτερες δραστηριότητες (ψώνια, οδήγηση), και
δ) θλίψη και παθητική στάση (TV, ύπνος, φαγητό, ποτό, κάνοντας τίποτα).
Η επίγνωση αυτών των αντιδράσεων και η αντίληψη ότι, όπως τα κανάλια της τηλεόρασης, έτσι και αυτές μπορεί να αλλάξουν εάν εσύ το επιλέξεις είναι το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της μοναξιάς.
Η ελπίδα ότι η μοναξιά θα φύγει μόνη της είναι μια παθητική στάση. Μια πιο ενεργητική στάση περιλαμβάνει αλλαγή του περιβάλλοντος ή αλλαγή του εαυτού σου. Για παράδειγμα, μπορείς να ασχοληθείς με νέες δραστηριότητες, να βελτιώσεις τις κοινωνικές σου ικανότητες, να δουλέψεις πάνω στον εαυτό σου μαθαίνοντας να αισθάνεσαι όμορφα ή πιο ικανοποιημένος γενικά.
Δεν πρέπει να ξεχνάς όμως να αντιμετωπίζεις την αυτού εξοχότητα σου ως συνολικό άτομο με έναν αριθμό αναγκών πέρα από την συντροφικότητα τις οποίες μπορείς να ικανοποιήσεις.
Είναι πολύ σημαντικό να μάθεις να περνάς καλά με τον εαυτό σου, γιατί θα περάσεις ένα μεγάλο διάστημα της ζωής σου μαζί του.
Μάθε λοιπόν να απολαμβάνεις την μοναξιά, την ηρεμία και τη σιωπή.
Μοναξιά είναι να έχεις πολλά να δώσεις αλλά κανέναν για να τα δώσεις... και συμπληρώνω... Είμαι σίγουρη πως έχεις κάποιον να τα δώσεις όλα αυτά που έχεις μέσα σου, οπότε άνοιξε το μυαλό σου και την καρδιά σου χωρίς δισταγμό!
Υ.Γ. Είμαι σίγουρη πως έτσι και κάνω καμιά στιγμή ανάρτηση που θα αισθάνομαι μόνη κλπ. εσύ και κανα 2-3 άτομα ακόμα θα με κατευθύνετε κατευθείαν σε αυτήν εδώ την ανάρτηση! Χαχαχαχα!!!
Φιλιά, το ξωτικό
σχόλια