Η Κατερίνα Παπανικολάου είναι ενεργή ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δημιουργός της καμπάνιας «No fight for your Right» στη Θεσσαλονίκη. Μιας καμπάνιας που ξεκίνησε από την ανάγκη έναρξης ενός διαλόγου για τα ατομικά δικαιώματα και τις ανθρώπινες ελευθερίες. Καλεσμένη της συζήτησης που διοργάνωσε το Free Thinking Zone με θέμα «Αυτοί που προσφέρουν» μιλάει στη LiFO για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα, αλλά και για την αντίδραση και τον σκεπτικισμό που υποβόσκουν σε κάθε δράση.
Τι είναι η καμπάνια «No fight for your right» και με ποια αφορμή ξεκίνησε;
Η καμπάνια «No Fight For Your Right» ξεκίνησε ως ανάγκη να μιλήσουμε για τα ατομικά δικαιώματα και τις ανθρώπινες ελευθερίες. Ήταν πέρυσι περίπου τέτοια εποχή που η περίφημη διάταξη Λοβέρδου με την οποία διαπομπεύθηκαν αρκετές γυναίκες επανήλθε σε ισχύ από τον μόλις διορισμένο υπουργό υγείας Άδωνι Γεωργιάδη. Εξοργίστηκα και σκέφτηκα πως κάτι πρέπει να κάνω. Καθώς αν κάνω εγώ, αν ο καθένας κάνει κάτι, τότε κάτι μπορεί ν' αλλάξει. Έτσι ξεκίνησε, με πολλή προσπάθεια και τη βοήθεια μια ομάδας που με πίστεψε τότε μέσα από τους κόλπους της Δράσης. Βγήκαμε στην παραλία της Θεσσαλονίκης την 1η Δεκέμβρη, συμβολικά ημέρα κατά του AIDS και ζητήσαμε από τον κόσμο να μας μιλήσει για τα ατομικά δικαιώματα, γράφοντας μικρά notes σε μια μεγάλη σφαίρα. Την προηγούμενη ημέρα είχαμε οργανώσει μια εκδήλωση με ομιλητές από ΜΚΟ, από την κοινωνία των πολιτών, από την τέχνη, από τη νομική επιστήμη. Από τότε η κίνηση No Fight For Your Right έχει αυτονομηθεί και πλέον είναι μια ελεύθερη ανεξάρτητη κίνηση ανθρώπων που θέλουν να κάνουν κάτι για τον άνθρωπο.
Ο τίτλος παραπέμπει σε μία μάλλον ιδεατή κατάσταση. Σε αυτό που θα έπρεπε να ισχύει. Στο να μη χρειάζεται δηλαδή να παλεύουμε για τα δικαιώματα μας. Πόσο μακριά είμαστε στην Ελλάδα από μία τέτοια κατάσταση;
Είμαστε όσο μακριά και όσο κοντά επιλέξουμε να είμαστε. Στην Ελλάδα, η επίφαση δημοκρατίας μας έχει κάνει να ζούμε σε μια ψευδαίσθηση. Στην ψευδαίσθηση ότι το Σύνταγμα μας προστατεύει, ότι ζούμε στο λίκνο της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Όταν αντικρίσουμε την πραγματικότητα, όταν βγούμε έξω από το «εγώ» μας τότε ναι, δε θα χρειάζεται κάνεις να παλεύει για την ατομικότητά του. Βέβαια μέχρι τότε κάποιοι γενναίοι, κάποιοι ρομαντικοί, κάποιοι ενεργοί πολίτες θα βγαίνουν μπροστά και θα μιλούν ανοιχτά.
Πώς αντιμετωπίζεται τον κόσμο που αντιδρά αρνητικά στις δράσεις σας;
Το γεγονός ότι χρειάζεται να οργανώσω μια δράση σημαίνει πως έξω στην κοινωνία υποβόσκει και η αντίδραση. Την αντίδραση, το σκεπτικισμό, την άρνηση, τα περιμένω και τα αποδέχομαι στωικά. Δεν υπάρχει λόγος να τα βάλω με την αντίδραση. Η δράση μου έχει ως στόχο την επαγρύπνηση. Το σημαντικό είναι να εκπαιδεύσω τους ανθρώπους να μη φοβούνται: να μη φοβούνται να είναι ο εαυτός τους, να μη φοβάται ο πρόσφυγας να δείξει την κουλτούρα του, να μη φοβάται μια λεσβία να είναι με τη σύντροφο της, να μη φοβάται ο έφηβος να μιλήσει ανοιχτά για τη σεξουαλικότητα του, να μη φοβάται ο αλλόθρησκος να προσευχηθεί κοκ. Και ταυτόχρονα να μη φοβάται κάποιος τη διαφορετικότητα του αλλού, του συμπολίτη του, του περιοίκου, του φίλου, του αγνώστου στο δρόμο.
Από πού αντλείτε τη δύναμη για να συνεχίζετε;
Αντλώ τη δύναμη από την εσωτερική μου ανάγκη να προσφέρω. Κι όσο κι αν μερικές φορές η αντίδραση, η αδιαφορία ή η μεθόδευση κάποιων με πληγώνει, επιστρέφω στη δική μου εσωτερική ηθική τάξη. Και από εκεί εκπορεύομαι, από εκεί βγαίνω πάλι με θάρρος. Και φυσικά έχω πολλούς υποστηρικτές, κατά κύριο λόγο άγνωστους, που με μια καλή τους κουβέντα μου λένε πολλά περισσότερα. Για όσους πραγματικά βοηθώ, το να τους βλέπω καλά, είναι η μεγαλύτερη μου ανταμοιβή. Εξάλλου και η επαγγελματική μου δραστηριότητα προσανατολίζεται στην προσφορά, αφού προσφέρω θεραπεία. Και εκεί τα πράγματα είναι αντίστοιχα.
Στη συζήτηση κάνατε λόγω για ένα πρότζεκτ στη Γερμανία όπου συμμετέχετε. Πείτε μας δυο λόγια γι' αυτό.
Είμαι σε συνεργασία με το «Friedrich Naumann Foundation for Freedom», έναν οργανισμό στη Γερμανία που ερευνά, στηρίζει και προωθεί τις φιλελεύθερες ιδέες. Τον περασμένο Φεβρουάριο παρακολούθησα στην Ακαδημία του ένα σεμινάριο με θέμα τη δημοκρατία, την καλή διακυβέρνηση και την κοινωνία των πολιτών. Δουλεύοντας εκεί με πολίτες από όλο τον πλανήτη, έχω ενεργή στήριξη για την κίνηση No Fight For Your Right. Τον Ιούλιο θα ταξιδέψω ξανά στην Γερμανία εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε μια συνάντηση για τα ατομικά δικαιώματα. Το Νο Fight For Your Right τυγχάνει ιδιαίτερης εκτίμησης εκεί. Είναι σημαντικό να μιλάμε ανοιχτά για το τι γίνεται σε κάθε χώρα. Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται για το τι γίνεται στην Ελλάδα. Δεν είναι προσχηματικό ούτε αφορά μόνο σε οικονομικούς όρους. Το pipeline του No Fight For Your Right θα ανακοινωθεί σύντομα και θα περιλαμβάνει συνεργασίες με οργανισμούς απ' όλο τον κόσμο, μεταξύ αυτών και το FNF.
O καφές Bravo βοηθάει στις καθημερινές σας δραστηριότητες;
Αγαπώ τον ελληνικό καφέ γιατί με συνδέει με την ελληνική κουλτούρα, με τη γη εδώ, με τη γαστρονομία, ενώ ταυτόχρονα με παραπέμπει και στο τούρκικο στοιχείο. Είναι που όταν είμαι στην Ελλάδα ο καφές είναι ελληνικός και όταν πάω στην Τουρκία, στη Θράκη ο ίδιος καφές είναι τούρκικος. Και αυτό ακριβώς πρεσβεύω: τη διαφορετικότητα ακόμη και στα φαινομενικά ίδια. Το μπράβο είναι αυτό που με κινεί στις δράσεις μου. Και ο ελληνικός καφές Bravo έχει και τα δυο! Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον bravo για τη χορηγία, γιατί έτσι βρέθηκα κι εγώ καλεσμένη σε αυτή την υπέροχη προσπάθεια να μιλήσουν άνθρωποι που ακολουθούν το δικό τους μονοπάτι.
Πώς σας φάνηκε η συζήτηση στο Free Thinking Zone με χορηγό έμπνευσης τον Bravo; Τι είναι αυτό που θα θυμάστε για τη συνέχεια;
Η συζήτηση ήταν εξαιρετική και κυριολεκτώ. Αυτό που κρατάω είναι η ποιότητα. Η φιλοξενία στο αγαπημένο μου Free Thinking, η πάντα ανοιχτή σε οτιδήποτε καινούργιο Αρετή, η εύστοχη Σύλβια, οι ενεργοί ομοτράπεζοι μου, όλα αυτά ήταν δείκτης ποιότητας, ήθους και πολιτισμού. Με την ουσία των εννοιών και όχι αφηρημένα. Θα θυμάμαι την απλότητα στη συνάντηση και την άνευ επιτήδευσης συζήτηση. Ήδη έχω αρχίσει να σκέφτομαι καινούργια project σε συνεργασία με κάποιους από τους καλεσμένους και αυτό είναι όντως ένα από τα πολύ καλά αποτελέσματα τέτοιων συναντήσεων. Η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση, η συνέργεια που προκαλεί η συνεργασία είναι το πιο σημαντικό και παράλληλα αυτό που οφείλουμε να κάνουμε όσοι θέλουμε να αλλάξουμε κάτι στην κοινωνία.
σχόλια