Ο Ιάσονας αποφασίζει να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του ως "ξεναγός αρχιτεκτόνων". Αναλαμβάνει να δείξει την Αθήνα σε ένα γκρουπ από φοιτητές Erasmus που κατεβαίνουν από Θεσσαλονίκη για μια βδομάδα, στήνοντας ένα καλά οργανωμένο σε βαθμό OCD sight-seeing πλάνο με Ακροπόλεις, μουσεία, νεκροταφεία και ερείπια κλασσικών και καλύτερων εποχών. Όταν όμως καταφτάνουν στην Αθήνα οι κανίβαλοι φοιτητές (Αμερικάνοι, Γάλλοι, Αγγλάρες, Γερμανοί, Ισπανοί, όλες οι φυλές του Ισραήλ συν μια Βουλγάρα), αρνούνται πεισματικά να πειθαρχήσουν το πρόγραμμα τους σε αυτά μόνο που νιώθει άνετα αυτός να τους δείξει και να προβάλει για τον πολιτισμό και την ιδέα της πόλης του. Σηκώνουν μπαϊράκι απαιτώντας να δουν και να ζήσουν όλα τα ένοχα στερεότυπα, τους φραπέδες και τα πιτόγυρα και τα κωλόμπαρα και τα γκέι κλαμπ, τα ποτά και τα ξενύχτια.
Μέσα από τις αφιλτράριστες φοιτητικές ειλικρινείς συζητήσεις και τον χαβαλέ τους αρχίζουν να του μεταφέρουν αλήθειες από έξω που δεν θέλει να ακούσει ο νεοέλληνας, και να ανακαλύπτουν πράγματα που δεν ήθελε να τους δείξει, φέρνοντας τον στο αμήχανο σημείο που προσπαθούσε όλη τη ζωή του να αποφύγει, να βρίσκεται δηλαδή ξαφνικά αμυνόμενος, να εξετάζει την εθνική ταυτότητα της χώρας του από έξω προς τα μέσα και να αμφισβητει και την δική του προσωπική και σεξουαλική ταυτότητα. Άτιμη φάρα οι τουρίστες, μάνα μου.
Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία γράφει το δικό του ραβασάκι για την σημερινή Αθήνα στο πίσω μέρος μιας ζωντανής ποπ καρτ-ποστάλ. Πίσω από μια φαινομενικά straight-forward και ξένοιαστη νεανική κωμωδία, ανάλαφρη και ανατρεπτική σαν μια φοιτητική εκδρομή, και απείρως rewatchable για τους κεφάτους χαρακτήρες της, τα non-stop ξεκαρδιστικά one-liners και τις videoclipίστικες εναλλαγές των κεφαλαίων της, κρύβει ύπουλα και έξυπνα και χαριτωμένα όλα αυτά που θέλει να βγει και να φωνάξει για την χώρα του.
Δεν φοβάται να κοιτάξει πίσω από τα διαφημιστικά πρόμο του Υπουργείου Πολιτισμού και να διαλύσει τον Live Your Myth in Greece για να μοιραστεί τα στραβά, τα κόμπλεξ, τη βρωμιά και το μπέρδεμα των κτιρίων και των ανθρώπων, την ομορφιά της Αθήνας όπως είναι, μέσα από αυτά που κρύβουμε κομπλεξικά από τους έξω. Φέρεται στην πόλη σαν άνθρωπο και χαρακτήρα πρωταγωνιστή στην ταινία, και στον ίδιο τον πρωταγωνιστή σαν μια αναλογία για την πόλη και την χώρα. Είναι τόσο ειλικρινής και ακομπλεξάριστη αυτή η ματιά και στους δύο "χαρακτήρες" που δεν γίνεται να μην τους αγαπήσεις, όχι "παρά τα" αλλά ακριβώς "για" τα ελαττώματα τους και τα ατελείωτα συμπλέγματα που κουβαλούν.
Καταλήγει κάπως έτσι, με χαμηλό μπάτζετ και χωρίς τουπέ, αλλά με τεράστια όρεξη, χιούμορ και ένα εκλεκτό επιτελείο υπερταλαντούχων φίλων, ηθοποιών και συνεργατών να μας παρουσιάζει την (ξεκάθαρα) καλύτερη και πιο φρέσκια ελληνική ταινία της χρονιάς. Γιατί όσα και αν νομίζεις ότι ξέρεις, κάποιες φορές χρειάζεσαι ένα Ξεναγό στην ίδια σου την πόλη που θα έχει σίγουρα πολλά ακόμα απολαυστικά και όμορφα να σου μάθει για αυτήν και για σένα.
(Ο Ξεναγός προβάλλεται στους κινηματογράφους Αστορ Hollywood 3D & ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ σε κυλιόμενη προβολή και με κοινό εισιτήριο με την ταινία Tungsten του Γιώργου Γεωργόπουλου)
σχόλια